Stay strong(Xavier Foster-Love story)

De engel

Larissa P.O.V

Ik werd wakker van wat gerommel in de kamer. Xavier was al in zijn gewone kleren.

"Xav... weet je wel hoe laat het is...?"
"Oh sorry, het was niet de bedoeling om je wakker te maken."
"Waarom ben je eigenlijk zo vroeg op? Waarom heb je je gewone kleren aan?"
"Had ik het niet vertelt? Ik ben even 2 dagjes weg..."
"Waar ga je heen dan?"
"Ziekenhuis."
"Ziekenhuis?"
"Ja... had ik dat niet vertelt? Ik moet om het half jaar voor controle."
"Ja dat wist ik wel maar ik wist niet dat dat vandaag was. Moet je dan helemaal eerst naar huis en daarna daar naar toe?"
"Jup, maar Lina zou me ophalen van het vliegveld dus ik hoef niet alleen."
"Ik wil ook wel mee" zei ik en ging recht op zitten in bed.

"Nee nee, het team heeft je nodig. Het is alleen maar een simpele controle" zei Xavier en ging op de rand van het bed zitten.

"Xav, ze laten je echt niet zomaar voor een 'simpele' controle komen."
"Oke oke, maar ik wil dat je hier blijft. Het is hier veilig."
"Ugh... goed dan... maar beloof me wel te bellen vanavond over hoe het is gegaan."
"Tuurlijk komt goed" zei hij en gaf een kus op mijn voorhoofd.

"Tot over 2 dagen Xav..."
"Tot over 2 dagen lief" zei Xavier en verliet de kamer.

Ik had daarna nog een tijdje geslapen maar werd wakker van het gepraat beneden. Ik kleedde me om en ging naar beneden toe.

"Heeyyyyy Larissss" zei Mark vol  enthousiasme.
"Hey Mark."
"Weer zin om te voetballen?"
"Jaa zeker, alleen zonder xav maar dat overleef ik wel."
"Tuurlijk wel, wij zijn er ook nog voor je."
"Ja gelukkig wel."

De training was zwaar maar ook best lekker. Ik kon even ergens anders aan denken. Na de training ging ik nog even het bos in om te trainen. Daar was onverwachts ook een jongen aan het trainen. Hij zag mij niet maar ik hem wel.

Ik stond er wat te kijken maar hij moest mij niet door hebben. In een keer schoot hij de bal kei hard op mij af en ik schoot hem terug.

"Wat moet je" zei hij dreigend.
"Ik stond alleen wat te kijken" zei ik wat nonchaland.

"Ja vast, jij bent vast een spion van de demonen!"
"De watte? Demonen?"
"Je ziet er niet uit als één van hun."
"Ik ken ze ook helemaal niet."
"Hou dat ook maar zo."
"Wil je samen voetballen?"

De jongen leek verbaast.

"Euhm... als jij het wil. Hoe heet je?"
"Larissa, jij?"
"Sael."
"Kom maar op Sael, laat maar eens zien wat je kan."
"Haha, het zal je verbazen wat ik kan. Ik ben veeeel beter."
"Nou nou, je bent in ieder geval niet verlegen."

We gingen tegen elkaar spelen en toen we klaar waren, waren we beide helemaal uitgeput.

"Oke Seal, je bent goed..."
"Haha... jij ook hoor."
"Haha gelukkig maar, maar ik naar huis. Het is best laat en anders gaan ze naar me zoeken."
"Haha is goed hoor, we moeten dit vaker doen."
"Ja goed idee."
"Ik ben hier altijd rond deze tijd."
"Dan kom ik nog wel eens langs."

Ik ging naar huis met een best goed gevoel. Ik had een nieuwe vriend gemaakt en hij was best wel goed in voetbal.
------------------
Ik heb geen idee wie dit boek nog leest maar ik ben er heel weinig mee bezig. Sorry daarvoor maar ik was het om eerlijk te zijn een beetje vergeten. Ik wil er wel weer mijn energie in steken. Anyway ik hoop dat het een leuk hoofdstuk was en bedankt voor het lezen!!