Stay strong(Xavier Foster-Love story)

De komst van hem

Larissa P.O.V

Il had slecht geslapen maar waarom weet ik niet. Ik had gehoord dat Austin zijn angst bij de wedstrijd had overwonnen. Waarom kon ik dat nou niet. Ik wou zo graag dat ik zonder angst kon voetballen. Maar ja dat nu eenmaal niet zo. Ik ging naar coach Hilmann toe voor mijn training.

"Zo laris..."
"Wat is er?"
"Je bent dus ook een aanvaller."
"Oh dat. Nee ik ben geen aanvaller."
"Maar waar kwam dat schot dan vandaan? Je het echt talent voor een aanvaller."
"Dat was vroeger en dat heb ik u ook al een keer uitgelegd."
"Ja maar ik wil je eigenlijk in de aanval gebruiken want met dat schot kunnen we een heel eind komen."
"Maar..."
"Wil je niet van je angst af?"
"Ja dat wel."
"Daar gaan we dan aan werken."
"Maar dat gaat wel een tijdje duren."
"Dat weet ik, in de volgende wedstrijd zet Travis je ook weer in de verdediging."
"Mooi zo."

Ik trainde dus om mijn angst te overwinnen. Ik wist niet of dat zou lukken. Coach Hilmann had veel geduld met mij. De training was afgelopen.

"Goed gedaan Laris."
"Goed gedaan?! Ik ben nog geen stap verder!"
"Rustig maar het lukt ook niet allemaal in 1 dag."
"Als u het zegt..."

Die dag was voor mij een van de zwaarste dagen ooit. Ik sliep de aankomende dagen niet goed en ik was dus die wedstrijd dag ook niet echt top. We hadden een wedstrijd tegen Neo Japan. Ze wouden onze plek innemen als Japanse selectie.

De wedstrijd begon. Ze waren heel erg sterk we konden in de eerste helft niet eens scoren.

"Hoe gaan we dit oplossen" zei Mark.

Niemand wist wat. De rust was afgelopen, we stonden maar met 10 mensen op het veld. Niemand snapte wat de coach van plan was. Ze liepen mijn richting op en ik stopte hem maar hij kaste af. Opeens verscheen er iemand op het veld die hem aan nam. Hij had een capuchon over zijn hoofd heen. Hij had het shirt van raimon aan met nummer 9 erop. We wisten niet wie het was. Hij renden naar het goal van de tegenstander en hij scoorden een goal. Iedereen was verbaast van zijn komst. Hij zei niks tegen ons en ging gewoon op zijn positie staan. We speelden de wedstrijd en het werd 3-2 voor ons. Net zo snel als hij gekomen was, verdween hij weer.

"Wie was dat?!"
"Dat was de nummer 9, maar we weten niet eens wie het is?!" Zei ik
"Ja maar toch hij was vet goed."

Nummer 9 P.O.V

Zo ik heb ze even een duwtje in de goeie richting gegeven. Eigenlijk mocht ik nog helemaal niet spelen maar ja, ik heb het wel gedaan. Ze mogen nog niet weten wie ik ben dus daarom gebruikte ik ook geen super schoten. Ik kom weer terug maar dan zullen ze weten wie ik ben.
--------------
Haha, ik ben echt flauw dat ik niet zeg wie het is. Ik heb toch een nieuw hoofdstuk geschreven omdat ik moest wachten op school, ik verveelde me, en iemand... drong het heel erg op om het te doen. Dus tada hier is een nieuw hoofdstuk. Bedankt voor het lezen!