Jakielynn Rose siya ang babaeng pa astig-astig.Troublemaker. Walang magawa sa buhay. At trip lang niyang maging astig.
Wala sa bukabolaryo nito ang takot. Siya mismo ang naghahanap ng gulo. Pero ang sa paghahanap nito ng gulo ay may matuklasan siyan...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 18
NAGISING AKO sa isang hindi pamilyar na lugar. Kinukurap-kurap ko muna ng ilang beses ang mga mata ko dahil sa blurred pa ang nakijita ko pero hindi namn nagtagal ay luminaw na ulit ito at inikot ko ang paningin ko sa lugar. Puti ang nakikita ko, nagkasalubong ang kilay ko. Wag mong sabihing patay na ako? Papatayin ko talaga ang may kagagawan nito pati na ang maingay na lalake na yun. Napabalikwas ako at tumingin sa gilid dahil may sumigaw ng pangalan ko. Kisame lng pala yun.
"OMG! JAKIEEEE!! YOUR AWAKE!!" agad akong dinambahan ng yakap ni Vicente. Napangiwi naman ako dahil nasagi ni Vicente ang sugat ko. Oo nga pala nasaksak ako ng babaeng apoy. At nandito pala ako sa hospital akala ko nasa langit na ako ang bata-bata ko pa para mamatay, bumangon ako ng dahan-dahan para makita ko ng maayos si Vicente at inalalayan naman nya ako. Tumawag muna sya ngbdoktor para tignan ako at sinabi lng nito na okay na ako at pahinga nalang ang kailangan.
Napatingin ulit ako kay Vicente dahil nagsalita ulit ito pagkalabas na pagkalabas ng doktor "Akala ko hindi ka na magigising at mag-ala sleeping beauty ka na lang jan." anito.
"Bakit? Ilang oras ba ako tulog?" Tanong ko dito na kunot ang noo.
"Gusto mo ba ng tubig?"tanong muna nito. Tumango naman ako at inabot nito ang tubig tsaka ako uminom at nagsalita ulit ito. "Hindi lng oras kundi tatlong araw!!" Naibuga ko ang tubig na iniinom ko na wala sa oras dahil sa gulat. Nakita ko naman si Vicente na pinahid ang mukha nya dahil sa kanya ko pala natamaan naibuga ang tubig. "Sorry"sabi ko dito at nagpeace sign.
"Your kadiri talaga bes!"sabi nya habang pinapahid ang mukha nito. Napakamot nalang ako sa batok ko "nagso-sorry na nga diba? Teka sila erpat?" Tanong ko rito. Napansin ko kasi na wla sila dito kundi si Vicente lamang.
"Aah..umuwi muna sila at ako muna ang nagbabantay sa'yo kung nakikita mo." sabi nya sabay upo sa upuan sa harapan ko.
Ang OA nun ha! Tatlong araw? HIndi naman malala ang nangyare sa akin. Siguro konti, pero ang oa lng talaga. Napatingin ulit ako kay Vicente nang may maalala ako na ngayon ay kinakain ang mansanas sa tabi ng higaan ko.
"Sila hil-- drexel nga pala?" Tanong ko dito at nabitin ang pagkagat nito sa mansanas at tumingin sya sa gawi ko. Tinaas ang kilay nito sa kaliwa at marrin akong tinitigan nito ibinaba nya ang mansanas bago magsalita.
"Bakit mo sya hinahanap bes?" Tanong nito habang nakataas parin ang kaliwang kilay nito.
"Sya kasi yung huli kong kasama bago ako nawalan ng malay pati na ag mga tuta nito." sagot ko naman sa kanya. Tama naman ako diba? Sila kasi yung huli kong nakita, bakit wla sila dito?
"Akala ko kung ano, kanina nandito sila ang ingay nga nung jayson na yun pero hindi rin sila nagtagal at umalis na siguro pupunta ulit yung mga yun. Nagalala nga sila sayo eh "mahabang pahayag nito. "Ah! Si drexel nung unang pagdala sayo rito yun na ang huling beses na nakita ko sya" dugtong nito. Bigla naman akong nadismaya sa narinig ko nung huli. Teka, may inasahan pa ba akong iba? tss, nababaliw ka na jakie.
