My pleasure..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

Κεφαλαιο 23

«θα θελατε κατι άλλο;» ρωταει ευγενικα ο σερβιτορος που μολις μας εφερε το επιδορπιο, και με κοιταει.

Σουφλε σοκολατας.. ότι πιο νοστιμο

«ναι, τον λογαριασμο και γρηγορα.» του απανταει ο Αχιλλεας αποτομα. Ο σερβητορος τον κοιταζει, χαμηλωνει το κεφαλι και φευγει βιαστικα.

«ξερεις θα μπορουσες να εισαι πιο ευγενικος με τον ανθρωπο»

«θα μπορουσα» μου απανταει «αλλα επιλεγω με ποιους θα ειμαι ευγενικος. Και ενας σερβιτορος δεν είναι ενας από αυτους.»

Είναι σοβαρος;

«εισαι πραγματικα καβαλιμενος.»

«τι;» με ρωταει σαν να μην πιστευει αυτά που ακουει.

«δεν μπορεις να φερεσαι ετσι. Το ότι εχεις λεφτα δεν σε κανει ανωτερο από τους υπολοιπους!» του απανταω νευριασμενη. Το παιδι φερνει τον λογαριασμο και φευγει το ιδιο βιαστικα με πριν. Αυτος βγαζει λεφτα απο το πορτοφολι του και πληρωνει

«σηκω φευγουμε» μου λεει αποτομα και σηκωνεται από την θεση του. σηκωνομαι παιρνω τα πραγματα μου και βγαινω από το εστιατοριο χωρις να τον περιμενω. Προσπερναω το αυτοκινητο του και κατευθυνομαι σε μια πιατσα ταξι.

Ποιος νομιζει ότι είναι και μιλαει ετσι στους ανθρωπους; Δηλαδη οσοι δεν εχουν τα χρηματα του δεν αξιζουν σεβασμο;

«νεφελη περιμενε!» τον ακουω να φωναζει από πισω μου και επιταχυνω το βημα μου το ταξι δεν είναι πολύ μακρια.

«νεφελη ειπα!» μου φωναζει και με πιανει από το μπρατσο δυνατα

«με πονας» του λεω αλλα δεν χαλαρωνει το κρατημα του

«γιατι παντα φευγεις από μενα; Δεν μπορεις να κατσεις να μιλησεις σαν ανθρωπος;»

«γιατι εσυ θεωρησε ανθρωπος; ποιος νομιζεις ότι εισαι και μιλας ετσι σε καποιον που ουτε καν τον ξερεις;»

«δεν μου αρεσε η φατσα του, δεν θα κατσω να απολογηθω για την συμπεριφορα μου σε εσενα!» μου απανταει με νευρα

Τον κοιταζω και τραβαω το χερι μου από το κρατημα του. Πραγματικα οσο ομορφος είναι άλλο τοσο καβαλιμενος είναι. Για αυτό δεν εχω κανει σχεση με καποιον από την ταξη της οικογενειας μου. Ολοι νομιζουν ότι είναι ανωτερη επειδη εχουν λεφτα.

«τοτε μην απολογηθεις. Εξαλλου ποια ειμαι εγω; Μια γραμματεας σωστα;» του λεω δυνατα και φευγω γρηγορα από κοντα του με μεγαλα βηματα φτανω στο ταξι.

«Στον κολλοσο Μακρη» λεω στον οδηγο

Πρεπει να παρω το αυτοκινητο μου απο το γκαραζ.

_ _ _

Το ταξι με αφηνει στην εισοδο του γκαραζ και φευγει. Ο χωρος είναι αδειος από αμαξια. Κοιταζω το ρολοι μου 19.40

Εφαγα την μερα μου μαζι του γαμω!

«Τον βλακα» μουρμουριζω

δεν προλαβα καν να δοκιμασω το σουφλε σοκολατας μου..

παω να ανοιξω την πορτα του αμαξιου μου την ωρα που ακουω την μηχανη ενός αυτοκινητου. Γυριζω και βλεπω το τζιπ του Μακρη να μπαινει στον χωρο. Παρκαρει διπλα στο δικο μου και κατεβαινει βιαστικα από το αμαξι. Ερχεται μπροστα μου και κραταει δυνατα τα μπρατσα μου

«δεν ημουν αποτομος μαζι του επειδη είναι ενας σερβιτορος ή επειδη δεν εχει τα λεφτα μου! Ειμαι μαλακας αλλα όχι σε τετοιο σημειο! Δεν με ξερεις καν και βιαζεσαι να με κρινεις!» μου φωναζει και με ταρακουναει

«α ναι; Τοτε γιατι ησουν αγενης μαζι του;» τον ρωταω και φαινεται να δυσκολευεται να απαντησει

«σε ρωτησα κατι Μακρη. Γιατι του μιλησες ετσι αν δεν τον θεωρεις κατωτερο σου;»

«ελα μαζι μου.» μου λεει και προσπαθει να με παει στο αμαξι του

«όχι δεν παω πουθενα μαζι σου. Πες μου!»

«ελα και θα σου πω.»

«όχι»

«τοτε θα μεινεις με την απορεία»

«Μακρη!»

«θα σου στειλω την διευθυνση. Αν θες να μαθεις τον λογο που ημουν καφρος ελα εκει που θα σου πω» μου λεει χαλαρα και μπαινει στο αμαξι του.

Μετα από δυο λεπτα μου ερχεται μυνημα στο κινητο μου μια διευθυνση από έναν αγνωστο αριθμο

Και τωρα;

~ - ~