My pleasure..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Περπατάω στην άκρη της θάλασσας, εκεί που σκάει το κύμα. Περπατάω μόνη μου. Μόνη μου... Το έχω συνηθίσει πλέον. Πάνε τέσσερα χρόνια απο τότε. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι, να μην έχω κάποιον να μου επιβάλει την γνώμη του και να με απατάει με όποιοδήποτε θυληκό βρεθεί στον δρόμο του.

Στο παρελθόν είχα μια σχέση. Ήταν η πρώτη μου σχέση. Τον έλεγαν...

«Μην τα σκεύτεσαι αυτά πλέον, άφησε τα στο παρελθόν, εκει ανηκουν.Τώρα εγώ είμαι εδώ, και είμαι εδώ για σένα.» ακούω ξαφνικά μια φωνή και με βγάζει απο όλες αυτές τις αναμνήσεις.

Μα καλά, ποιός είναι; Αφού είμαι μόνη μου στην παραλία..

«Ποιός είναι;» ρωτάω και γυρνάω δεξιά το κεφάλι μου για να αντικρίσω τον άγνωστο ανδρα. Μέγα λάθος, γιατί τα μάτια του σκλάβωσαν και κλείδωσαν τα δικά μου στον παράδεισο και στην κόλαση μαζί. Αχχ αυτά τα μάτια... Δεν έχω δει πιο φωτεινά και πιο πράσινα μάτια. Είναι λες και εχεις μπροστα σου το πιο ομορφο λιβάδι εγκλωβισμενο σε μια μονο ματιά. Το πρόσωπο του έχει έντονες γωνίες, τα μαλλιά του είναι μαύρα και κοντοκουρεμένα στο πλαι, όμως στην μεση είναι πιο μακρια. Εχει χείλη σαρκώδη που σε προκαλούν να τα γευτείς, να τα δαγκώσεις, να τα χαϊδέψεις με τις ακρες των δακτύλων σου...

«Είμαι αυτός που θα σε βγάλει απο την σκοτεινή πλευρά της ζωής, και θα σε φέρει και πάλι στο φως, εκεί που άνηκες εξαρχής. Είμαι αυτός, που θα σε κάνει να νοιώσεις και πάλι ζωντανή.»

Μα τί γίνεται? Γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα?

Αποφασίζω να τον πλησιάσω με μικρά και διστακτικά βήματα, ώσπου φτάνω μπροστά του. Δεν μπορώ να καταλάβω ουτε τον λόγο, ουτε τον τρόπο, αλλά με κάθε βήμα που έκανα και κάλυπτα το κενό ανάμεσα μας, ένοιωθα το αίσθημα της ασφάλειας να μεγαλώνει μέσα μου.

«Πώς σε λένε;» τον ρωτάω

«Θα μαθεις σύντομα μωρό μου. Ξύπνα τώρα. Πρέπει να ξυπνήσεις, για να με συναντήσεις.» μου απαντάει και ένας παράξενος αλλά οικίος ήχος αντηχεί στα αυτιά μου.

Τί είναι...

Οοο έλα τώρα, μα αυτό είναι το ξυπνητήρι μου.

Έτσι θέλοντας και μη ανοίγω σιγά-σιγά τα βλέφαρα μου μπαίνοντας στον πραγματικό κόσμο. Τι περίεργο όνειρο και αυτό. Δεν βλέπω συχνά τέτοια όνειρα. Βασικά η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να δω κάποιο όνειρο και συνήθως τα πρωινά δεν θυμαμαι κανένα από αυτα. Κλείνω επιτέλους το ξυπνητήρι που χτυπάει ασταμάτητα εδώ και λίγα λεπτά, παίρνω από πανω μου τα παπλώματα και σπρώχνω το σώμα μου προς το μπάνιο για να πλυθώ. Αποφασίζω να κάνω ένα ντουζ πριν πάω στην δουλειά μου.