My pleasure..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Κεφαλαιο 8

Υπαρχουν δυο επιλογες.

1ον) σηκωνομαι ορθια τον χαστουκιζω και σαν κυρια αποχωρω από το τραπεζι.

2ον) πεφτω στο χαμηλο επιπεδο του και τον βριζω με οσα κοσμικα επιθετα υπαρχουν στο λεξιλογιο μου και γινομαστε ρεζιλι μεσα στο μαγαζι

Χμ..

«εισαι και πολύ μαλακας» του λεω με απεχθια και τον χατουκιζω με ολη μου την δυναμη.

τελικα μαλλον το πρωτο..

Δεν περιμενε να τον χτυπησω μπροστα σε ολο το μαγαζι και παγωσε. πριν προλαβει αντιδρασει σηκωνομαι αποτομα από την καρεκλα

«καλο βραδυ» λεω στους υπολοιπους και αφου παιρνω τα πραγματα μου, βγαινω από το μαγαζι με το κεφαλι ψηλα.

«ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ» φωναζω και γυριζουν και με κοιταζουν με περιεργια οι περαστικοι. Ξαφνικα νοιωθω ένα χερι να με τραβαει αποτομα με αποτελεσμα να χτυπησω επανω στο στηθος του

«αν τολμισεις και ξανα σηκωσεις χερι επανω μου σου υποσχομαι πως θα το μετανοιωσεις. Δυο φορες σε μια μερα δεν νομιζεις ότι είναι πολύ;» μου λεει και μπορω να καταλαβω ότι είναι πολύ θυμωμενος χωρις να τον κοιταω

«μπα; Θυμασαι και το πρωινο χαστουκι που σου εδωσα; Γιατι μεχρι τωρα εκανες ότι δεν με εχεις ξανα δει»

«Τι εγινε Νεφελη; Νευριασες που σε αγνοησα;» λεει και με γυριζει ώστε να τον κοιταω. Ειμαστε πολύ κοντα και τα συναισθηματα είναι ειναι ανάμεικτα..

Να τον κουτουλίσω ή να τον δαγκώσω;

«όχι Μακρη νευριασα που εισαι το νέο μου αφεντικο. Νευριασα που μου την επεσες λες και ειμαι καμια του δρομου και είναι δεδομενο ότι θα σου κατσω. Νευριασα επειδη βγηκα με τους φιλους μου και ξαφνικα βλεπω εσενα μπροστα μου! Και νευριασα γιατι με υποτίμησες και με υποβάθμισες σαν γυναικα! Για αυτό νευριασα! και στην τελικη αν σου φαινομαι τοσο λιγη γιατι μου την επεσες το πρωι;» του φωναζω και απομακρυνομαι από κοντα του.

«δεν θα σου ζητησω την αδεια για το αν αναλαβω την οικογενειακη επιχειρηση ή για το αν θα βγω με τον κολλητο μου Παλαιολογου. Και εγω νευριασα που ολη μερα σε εχω μεσα στα ποδια μου αλλα δεν σε χαστουκιζω. Και σου ξανα λεω ότι θα το μετανοιωσεις αν ξανα σηκωσεις το χερακι σου πανω μου. Και εκει  μεσα ειπα απλα την γνωμη μου. Υπαρχουν πολύ καλυτερες από εσενα, σε πολλα πραγματα. Αν δεν αντεχεις την αληθεια, αυτό είναι δικο σου προβλημα. Οσο για το πρωι ηθελα να περασω λιγο ευχαριστα την ωρα μου και να σε κανω να σκασεις εστω και για μιση ωρα. Γιατι μονο σε αυτό ειστε καλες εσεις η γυναικες. Στο να πηδ-» μου απανταει και πριν ολοκληρωσει την προταση του δινω ένα ακομα πιο γερο χαστουκι από το προηγουμενο.

Με κοιταει σαν να θελει να με σκοτωσει. Με πιανει από το μπρατσο με δυναμη και με στριμώχνει σε έναν τοιχο. Είναι κολλημενος επανω μου.

«σου ειπα να μην το ξανα κανεις αυτό!» μου λεει μεσα από τα δοντια του.

«δεν σε φοβαμαι Μακρη. Τι θα κανεις; Θα με χτυπησεις; Ωραια διαλεξε μαγουλο. ελα λοιπον τε-» αυτή τη φορα ηταν η δικη του σειρα να με κανει να σταματησω να μιλαω. Και αντι να με χτυπησει όπως εκανα εγω, αυτος επιασε το κεφαλι μου δυνατα και αρχισε να με φιλαει εντονα σαν να θελει να μου επιβαλλει την παρουσια του.

προσπαθω να τον διωξω απο πανω μου για να σταματησει αλλα δεν μπορω. Το μονο που καταφερνω είναι να χτυπαω, εχοντας κανει μπουνιες τα χερια μου, το στηθος του. Πιανει τα χερια μου και τα κραταει δυνατα στον τοιχο πανω από το κεφαλι μου χωρις να σταματησει το φιλι. Όταν καταλαβαινει ότι δεν ανταποκρινομαι, δαγκωνει το κατω χειλος μου κανοντας με να ανοιξω αθελα το στομα μου και να βρει ευκαιρια να βαθαινει το φιλι του. Και εγω, από εκει που ημουν απαθης, ξαφνικα πιανω τον εαυτο μου να συμμετέχει στο φιλι του και να προσπαθει να παρει το πανω χερι. Το μυαλο μου δεν με σταματαει. Δεν προσπαθει καν!

 Δαγκωνω το κατω χειλος του, κανοντας τον να παρει μια αποτομη ανασα. Αφηνει τα χερια μου ελευθερα και πιανει την μεση μου κανοντας με να κολλησω ακομα πιο πολύ επανω του. Εγω βαζω τα χερια μου στα μαλλια του και τα τραβαω. Σταματαει για λιγο να παρουμε ανασα και όταν με κοιταει, τα ματια του εχουν χασει το υπεροχο πρασινο χρωμα και στην θεση του βρισκεται το μαυρο..

Με κοιταει. Απλα με κοιταει, εχοντας με ακομα επανω του. Με κοιταει τοσο εντονα που νομιζω πως λυγιζουν τα ποδια μου. Σιγα-σιγα νοιωθω να ξυπναω από το λυθαργο, αρχιζοντας να καταλαβαινω τι εγινε μολις τωρα.

φιλησα το αφεντικο μου. αυτον που δεν τον συμπαθω και που τον εβριζα ολη μερα...

«ε-εγω να πηγαινω καλυτερα» λεω μην ξεροντας τι άλλο να κανω. Το βλεμμα του είναι μπερδεμενο. Σαν να ακουγε για πρωτη φορα μια τετοια απαντηση μετα από ένα φιλι.. ισως και να ηταν. Το υφος του σκληραινει

«σου ειπα ότι αν ξανα σηκωσεις χερι επανω μου θα το πληρωσεις. Αυτό ηταν απλος μια γευση για το τι εχασες το πρωι, αλλα και για το τι θα παθεις αν το ξανα κανεις.» μου λεει σχεδον πανω στα χειλη μου και με αφηνει αποτομα. Παιρνω την τσαντα και το τζακετ μου από το πατωμα και το φοραω.

«σιγα την τιμωρια Μακρη. Μου εχουν δωσει και καλυτερα φιλιά. Υπαρχουν βλπεις και καλυτεροι από εσενα, τωρα, αν εσυ δεν αντεχεις την αληθεια, αυτό είναι δικο σου προβλημα» του λεω χρησιμοποιώντας τα δικα του λογια στο τελος, και τον βλεπω να σφιγγει το σαγονι του.

Τον προσπερναω και αρχιζω να περπαταω προς μια πιατσα ταξι, που ειδα λιγο πιο κατω.

«δεν τελειωσαμε εμεις»

Όχι μακρη, δεν τελειωσαμε τωρα αρχιζουμε!

~ - ~