My pleasure..

κεφάλαιο 30

Κεφαλαιο 30

Η διαδρομη μεχρι το σπιτι του μπορει να χαρακτηριστει και ως ανυπόφορη. Υπερβάλλω;

«ποναω» γκρινιαζει ο αχιλλεας

«το ξερω, μου το ειπες άλλες 10 φορες.» του λεω εκνευρισμενη

«εσυ φταις» μου λεει

«εγω; Πως φταιω εγω; Μηπως σου εδωσα να πιεις με το ζορι;» του απανταω ειρωνικα

«όχι αλλα εσυ φταις»

«αχ.. ότι πεις» του λεω και παρκαρω το αμαξι μου

«ελα κατεβα φτασαμε.» λεω και περιμενω να βγει.

«πανε με μεσα» απαιτει

«Μακρη δεν εισαι σε θεση να απαιτεις.»

«ειμαι το αφεντικο σου Νεφελη. Θα κανεις ο,τι θελω» μου λεει αλλα εχω την εντυπωση ότι δεν αναφερεται μονο στο να τον παω μεσα

«ωραια λοιπον, θα κανω ο,τι θελεις»

«σοβαρα τωρα;» μου απανταει δύσπιστος αφου περιμενε να διαφωνίσω

«ναι. Ελα βγες από το αμαξι θα σε παω εγω μεσα πρεοδρε»

Αν παω με τα νερα του μπορει να τελειωσουμε και πιο γρηγορα..

Βγαινει εξω και πηγαινουμε στο σπιτι. Ανοιγω την πορτα και τον αφηνω να περασει. Όταν ηρθα στο σπιτι του ηταν νυχτα. τωρα στο φως της μερας ειναι ακομα πιο ομορφο.. φωτεινο, μεγαλο και χωρις περιττά στολιδια.

«εισαι ενταξει;»

«μμ.. μπορεις να με βοηθησεις να ξαπλωσω; Μετα μπορεις να φυγεις» μου λεει

«ναι. Ελα παμε» του λεω και πηγαινουμε στην κρεβατοκαμαρα. Ανοιγω την πορτα και το μυαλο μου γεμιζει με αναμνήσεις.

Μπαινουμε μεσα και τον βλεπω να προσπαθει να βγαλει το πουκαμισο του

«εμ.. τι κανεις ακριβως;»

«βγαζω τα ρουχα μου»

«γιατι;»

«γιατι δεν μπορω να κοιμηθω με τα ρουχα»

Στο γραφειο μια χαρα κοιμηθηκες..

«ενταξει..» λεω αβολα και κοιταω από την άλλη πλευρα

«ελα βοηθα με» παραπονιεται

«αχιλλεα απλα γδυσου και ξαπλωσε να τελειωνουμε» του λεω και τον ακουω να γελαει

«τι;» τον ρωταω και γυριζω να τον κοιταξω. Εχει ξεκουμπωσει με το ζορι ένα κουμπι

«τιποτα τιποτα» λεει με ένα πονηρο χαμογελο και τον πλησιαζω. Του απομακρυνω τα χερια από τα κουμπια και αρχιζω να ανοιγω εγω το πουκαμισο του προσπαθώντας να μην κοιταζω το σωμα του.. του το βγαζω και το αφηνω στην πολυθρονα διπλα από το κρεβατι.