My pleasure..

κεφαλαιο 29

Κεφαλαιο 29

Ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι μου και αρνουμαι να σηκωθω. Κοιταω το ταβανι του δωματιου και απορω με την συμπεριφορά του. ολο το βραδυ αυτόν σκεφτομουν, και όταν καποια στιγμη αποκοιμηθηκα τον ειδα στον υπνο μου..

Πως γινεται την μια να με βαζει να ακυρωνω την εξοδο μου με τον Πανο για να κανω σε ένα απογευμα μια δουλεια που θελει τουλαχιστον μια εβδομαδα και μετα να μου φερνει γλυκο και να μου λεει ότι λυπαται;

Μαλλον του εκανε καλο που βγηκε με την μιραντα..  τωρα μπορει να βγει με άλλες ανενόχλητος..

Αυτος ο ανθρωπος μου δημιουργει πονοκεφαλο..

Σηκώνομαι με βαρια καρδια και αρχιζω να ετοιμαζομαι. Αφηνω τα μαλλια μου ελευθερα στους ωμους μου, μιας και το σημαδι του δεν λεει να φυγει, και φοραω ένα μαυρο μακρυμανικο φορεμα που φτανει μεχρι τα γονατα. Εχει Α γραμμη και το συνδιαζω με τις μαυρες μου γοβες. Βαφομαι απαλα και αφου βαλω λιγη από την dior μου φευγω για το γραφειο. Η ευα δεν εχει ξυπνησει ακομα και ετσι δεν κανω σταση στην κουζινα για πρωινο. Ισως φαω κατι στην δουλεια.

_ _ _

Μολις μπαινω στο γραφειο μου αρχιζω την καθημερινη μου ρουτινα. Αφηνω τα πραγματα μου, ανοιγω τα παραθυρα και ετοιμαζω καφε. Παιρνω τον δικο του και τον πηγαινω στο γραφειο του. είναι αρκετα νωρις για να ηρθε ο Αχιλλεας οποτε δεν χτυπαω την πορτα. Μπαινω μεσα και με χτυπαει μια μυρωδια τσιγαρου με ποτου. Κοιταζω τον χωρο και βλεπω τον Μακρη να κοιμαται ατσαλα στον καναπε. Αφηνω τον καφε στο γραφειο και τον πλησιαζω

Καλα γιατι κοιμηθηκε εδώ; Και γιατι επινε; Εμενα μου ειπε εχθες ότι θα παρει κατι και θα φυγει..

Καθομαι στα γονατα μπροστα από τον καναπε και τον κοιταζω. Αυτος ο ανθρωπος ειναι πραγματικα ομορφος. Τα χειλη του είναι ελαφρως ανοιχτα και τα χαρακτηριστικα του τοσο ηρεμα.. με το χερι μου απομακρυνω απαλα μια τουφα που επεφτε στο μετωπο του και ανυναίσθητα καταλήγω να χαιδευω τις γωνιες του προσωπου του και επειτα τα χειλη του. εκεινος αναδεύεται στον υπνο του και εγω τραβαω βιαστικα το χερι μου.

«Αχιλλεα..» λεω απαλα

«αχιλλεα ξυπνα...» συνεχιζω χωρις ανταποκριση και τον σκουνταω απαλα στο χερι. Εκεινος μουρμουριζει αλλα δεν ανοιγει τα ματια του.

Ανδρες..

«αχιλλεα..» του λεω πιο κοντα στο προσωπο από πριν. Εκεινος ανοιγει τα ματια του και με κοιταει χαμογελοντας. Μετα κοιταει τα χειλη μου και το χαμογελο του χανετε μαζι με το πρασινο των ματιων του καθως την θεση του παιρνει το μαυρο.