My pleasure..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Πλευρα Αχιλλεα

Μα.. αυτή δουλεύει για τον πατέρα μου;! πως γίνεται αυτό;! και αφού είναι η γραμματέας του... τώρα θα είναι... δικη μου γραμματέας... Ωραίο ακούγεται..

«Καλώς ήρθες στον κολλοσο σου γιέ μου!» μου λέει ο πατερας μου με ενθουσιασμό.

«Καλώς σας βρήκα» λέω και κοιτάω ακόμα επίμονα την μικρή γλωσσού, που... απο οτι φένεται έχει καταπιεί την γλώσσα της.

«Δεν θα μας συστήσεις;» συνεχίζω.

«Ναι με συνχωρείς. Αχιλλεα να σου γνωρίσω την γραμματέα σου. Την Νεφελη Παλαιολογου. Νεφελη παιδί μου, να σου γνωρίσω τον γιό μου αλλά και νέο προεδρο του κολοσσου. Τον Αχιλλεα Μακρη.» Εκεινη σηκωνεται και ερχεται μποστα μου.

«χαιρομαι που σας γνωρισω κυριε Αχιλλεα» μου απαντάει με σταθερη γεματη αυτοπεποιθηση φωνη και μου απλωνει το χερι της.

Της δινω το χερι μου σε μια χειραψια και και την κοιταω με το ποιο ψευτικο χαμογελο που εχω δωσει ποτε σε ανθρωπο. Όχι ότι αυτή παει πισω. Μοιαζει σαν να προσπαθει να συγκρατησει τον εαυτο της για να μην μου χυμιψει. Και όχι για καλο σκοπο.

«Παρομοίος» της απαντάω ψυχρά και τραβαει γρηγορα το χερι της από το δικο μου. Παιρνω τα ματια μου από πανω της για να μην καταλαβει κατι ο πατερας μου.

«Η κυρια Λουκια τι απέγινε;» ρωταω με απορεία για την προηγουμενη γραμματεα και καθομαι στην δερματινη πολυθρονα διπλα από την δικη της. Με ακολουθει και κανει το ιδιο και εκεινη.

«Πηρε σύνταξη πριν λιγους μηνες. Παμε να σε ξαναγυσω?»

«Εχω ξανα ερθει ρε πατερα. Το ξερω το κτηριο. Απλα πρεπει να ενοιμερωσουμε τους υπαλληλους για την αλλαγη που εγινε.»

«Αυτό μπορει να το κανονισει η Νεφελη μας. Ετσι δεν είναι κοπελα μου;»

Νεφελη μας; Κοπελα μου; Γιατι τετοια οικιοτητα με αυτην;

«Ναι, φυσικα κ.Μακρη.» λεει και τον κοιταει.

«Ωραια. Εμεις αγορι μου μιλησαμε εχθες σε ότι αφορα τα ζητηματα του ομιλου και γενικα ότι χρειαζοταν να μαθεις για αυτην. Δεν με χρειαζεστε κατι. Αχιλλεα ότι χρειαστεις μπορεις να το πεις στην Νεφελη. Νεφελη μου όπως ειπαμε εμεις. Λοιπον, εγω φευγω.» λεει και παει προς την πορτα. «Α! Αχιλλεα, το βραδυ θα ερθεις σε εμας για φαγητο?»