My pleasure..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

            Κεφαλαιο 9

Οι γυναικες, λενε ,πως ειναι εκδικητικές από την φυση τους. Μεχρι τωρα δεν πιστευα σε αυτην την αποψη όμως αποψε.. απόψε νομιζω πως θα συμφωνήσω. Αποφάσισα να δείξω στον Μακρη ότι δεν ειμαι άλλη μια γυναικουλα που θα τρεξει από πισω του και που θα κανει ότι θελησει εκεινος.

Θα του κανω την ζωη δυσκολη. Θα τον κανω να μου ζηταει γονατιστος συγνωμη για ότι ειπε και εκανε σημερα..

Αν και η αληθεια είναι ότι φιλαει πολύ ωραια. Είναι από τα φιλια που σου μενουν αποτυπωμενα στο μυαλο για αρκετο καιρο. Αυτά τα σαρκωδη του χειλη.. τοσο απαλα.. τοσο νοστιμα..

«κυρια; κυρια ειστε καλα;» με ρωταει ο οδηγος ταξι.

«οριστε;» του απανταω αφηρημενα

«φτασαμε στην διευθυνση που μου δωσατε» μου απανταει και αρχιζω να συνερχομαι

«ναι χιλια συγνωμη, αφαιρεθηκα.» δικαιολογουμαι καθως τον πληρωνω και βγαινω από το ταξι.

Περπαταω προς το σπιτι περνόντας μπροστα από την πισινα του σπιτιου μου.

Καιρο εχω να κανω μια βουτια.. γιατι όχι;

Μπαινω μεσα στο σπιτι βγαζοντας γρηγορα τα παπουτσια μου και τρεχω στο δωματιο μου. Βγαζω το τζακετ, το φορεμα και το εσωρουχο, και ψαχνω το μαγιο μου στην ντουλαπα. Μολις το βρισκω το φοραω και πηγαινω στο μπανιο. Βγαζω το μακιγιαζ μου, παιρνω μια πετσετα και κατεβαινω στην κουζινα. Παιρνω ένα ποτηρι, ένα μπουκαλι κοκκινο κρασι και έναν αναπτηρα.

Βγαινω εξω και αφηνω προσεκτικα τα πραγματα σε μια ξαπλώστρα. Παιρνω τον αναπτηρα και αναβω τα κερια δαπεδου στο κηπο. Επειτα ανοιγω το κρασι και μαζι με το ποτηρι τα αφηνω διπλα από την θερμαινόμενη πισινα. Βαζω το σωμα μου μεσα και αρχιζω να κολυμπαω προσπαθοντας να μην θυμαμαι τα χειλη του και τα χερια του επανω μου. Βγαινω ξανα στην επιφάνεια, ζητωντας οξυγονο.

Πως τα εκανα ετσι; Πως θα παω αυριο στο γραφειο και κυριως πως θα τον κοιταξω χωρις να κοκκινησω;

Πηγαινω στο σημειο που αφησα το κρασι, και βαζω λιγο μεσα στο ποτηρι μου. Το πλησιαζω στα χειλη μου και ακουω μια φωνη να μου μιλαει..