Way back into Love

The Flashback

Iya's POV

Eric was my best friend way back then. We were classmates since grade 3. Siya yung laging nandiyan sa tuwing may nang aaway sakin. At sumasama sakin sa tuwing wala pa yung sundo ko.

Eric was tall and his eyes were the most attractive to him. Mapungay ang mga ito. He also has the perfect smile.

"Dad, samahan ko po muna si Iya. Wala pa po kasi siyang sundo, eh." Paalam niya sa daddy niya.

"Okay, son. I'll wait for you there." Turo ng daddy niya sa may gate ng school namin. Habang kami nasa playground. "Bye, Iya." Ginulo ng daddy niya yung buhok niya habang ngumiti naman ito sa akin at naglakad na palayo.

"Thank you, ha." I said smiling.

"No problem. Best friends tayo, diba?"

"Pero okay lang din naman ako na mag-isa rito," I added.

"I know. Pero syempre, maraming bad guys dyan. And I don't want you to be hurt by them," he replied.

I stay silent then at naghintay kami sa tita ko sa playground.

Naging best friends kami hanggang grade 6. Dumating sa point na, tinutukso kami ng mga teachers and classmates namin. Because that time, he is only friend that I have. I mean, yung masasabihan mo ng problems and secrets, masasabi mo yung gusto mong sabihin ng walang hiya hiya. In short, open kami sa isa't-isa.

There were times na nasa amin siya, bibisita siya pag weekends. First year high school ata kami 'non.

"O, kain lang nang kain, ah." sabi ni Tita habang bitbit ang fries and chips with matching cheese dip. Yay!

"Thank you po, Tita." sabi ko.

"Thank you po." sabi ni Eric.

"Naku, lagi kang welcome dito, Eric, ah! Basta aalagaan mo 'tong pamangkin ko."

"Makakaasa po kayo." sagot naman ni Eric

"Tita!"

Tumawa lang si tita at iniwan na ulit kami. Minsan naman, ako yung nasa kanila.

"Iya, birthday ni Mommy. Diretso tayo samin, ah?" Sabi ni Eric. Uwian na namin ngayon. It was month of March. Patapos na rin ang school year.

"Oo naman, and I know 'no! Every year naman talaga akong nasa birthday ni Tita Erica, ah?"

Tinawanan niya ako at ginulo ang buhok ko. "Oo nga, sorry na."

Dumiretso nga kami sa kanila. I brought Tita Erica flowers. Wala kasi akong maisip, eh. Bumili muna kami ni Eric neto bago dumiretso sa kanila.

Pagdating sa kanila, nagmano ako kay Tito Rod at Tita Erica.

"Happy Birthday po, Tita." I greeted her as I give the flowers I bought.

"Thank you, anak! Naku, nag abala ka pa," sabi niya. I smiled. "Ang simple nga lang po, tita. It's okay po."

They treat me as part of their family. Which I am forever grateful for.

Pag wala si Tita para umattend ng events sa school for me, Tita Erica was there.

"'Ta, sorry po sa abala." sabi ko. It was one time na may meeting sa school. Kailangan kasi ng guardian per student. Si Tito Rod ang umattend kay Eric. Nagkasakit kasi si Tita Cara kaya hindi siya ang naka-attend.

"Ano ka ba, wag mong intindihin yun," she said smiling. Sobrang calm at ang masayahin talaga neto ni Tita. I smiled back at her.

Hanggang mag second year, magkasama pa rin kami ni Eric. Nadagdagan din naman ang friends namin. Pag lunch time, kina Rein at Krizel ako sumasama. Siya naman, kina Brix at Gio. I admit that our friendship grow deeper in time. Until one day in our sophomore year, nag open na siya ng nararamdaman niya sakin.