Way back into Love

Wayback 27

Iya's POV

It's another review day today. Balak kong umuwi agad ngayon pagkatapos ng review kasi gusto ko magpahinga pag-uwi ko. Hay. Nakaka-pressure kasi malapit na ang actual exam.

But I think I'm wrong. Pagkalabas ko sa gate ng school, nandoon si Eric. He stand the moment he saw me. May dala din siyang bouquet. Tinignan ko siya.

"B-bakit? Ano ginagawa mo dito?" Medyo kabado kong tanong.

"I wait for you. Here." Inabot niya sa akin ang flowers na dala niya.

"Wait, wait. I don't understand. Bakit ka nandito? Bakit may ganito? Nasaan si Tita?" Sunod-sunod kong tanong.

May usapan kami ni Tita na susunduin niya ako after review! At wala naman siyang text na hindi siya makakapunta. Kaya laking gulat ko nang si Eric ang nandito sa harapan ko.

"You know, I always ask Tita Cara's permission first. So that means, pinayagan niya ako dito. And... I want to talk to you.." Biglang sumeryoso yung boses niya.

"Chesca and I.... already broke up." He said. What? Why? At bakit niya ito sinasabi sa akin?

"So? I mean, why are you saying this to me? At may usapan kami ng tita ko!" Takang-takang tanong ko.

Pero parang hindi niya narinig yung huling sinabi ko at patuloy na nagsalita.

"Iya.. I-I still love you. No matter what I do, it's... still you."

No. This can't be. Hinila ko siya papasok sa kotse. Ang panget naman na sa gate ng review center kami mag-uusap at tungkol pa talaga doon.

"Drive." Sabi ko habang nakatingin sa malayo.

Mukhang na-gets naman niya ang gusto kong sabihin at nagsimula na siyang mag-drive. Hindi pa rin nagsisink-in yung mga sinabi niya sa akin ngayon ngayon lang.

Nakarating kami sa overlooking ng siyudad. Sakto at walang masyadong tao rito at tahimik. Pinarada niya ang kotse sa tabi. Lumabas ako agad at tumayo malapit sa kotse niya.

"So.. nakipaghiwalay ka... kay Chesca kasi.. mahal mo pa ako? Ganoon ba?" Sinisigurado kong tanong. Ako ang bumasag ng katahimikan.

Marahan naman siyang tumango.

"That's.. that's bullshit, Eric! Hindi mo ko mahal. Baka miss mo lang ako. O baka naman nasanay ka lang na ako 'yung palaging nandyan para sa'yo." Sunod sunod na sabi ko.

Para naman siyang nainis dahil sa sinabi ko. "No. I love you. Maniwala ka, please. Akala ko talaga hindi na kita mahal. But I'm wrong. I love you. Eversince."

"And you don't dictate how I feel, Iya. You can't..."

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil doon. Dahil... tama siya. I can't tell him what he should feel.

"What happened to us, already happened in the past. And we're still young back then. Don't dwell in the past, Eric. The past is cannot be re-written. Let's move forward." I plead.

"Don't you want to hear my side? My reason? Please, Iya." Tumalikod ako sa kanya. But he held my wrist.

"No. Let's go back." I said. Pinipilit kong huwag sumigaw or what. I badly want to end this conversation.

"No. Please, Iya. Please give me a chance."

What? Anong chance?

"Chance? You lost that chance the moment you left me without hearing any word from you!"

Minsan, naiisip ko kung ano ba ang mas masakit? Yung iwan ka ng may dahilan o yung iniwan ka na lang basta? I couldn't find the right answer. Maybe because, the bottom line is, at the end, iniwan ka pa rin. And no matter what you do, it kills you. It haunted you.

"I want to explain it all to you. But if you don't want, its okay. If you don't want to dwell in the past then so be it. But I just can't lose you again.." he said.

Somehow, I felt the sincerity in him. But no, I don't think I can trust him again about this matter. Sinira na niya ang tiwala ko. Yung tiwalang hindi ko na rin kayang ibigay sa iba.

"I want to take some rest na. We should go home. And, go back to Chesca. Explain to her na nabigla ka lang. She'll be hurt pag nalaman niyang ako ang dahilan ng break-up niyo."

"You don't leave someone in an instant just because you 'love' another person. Eric, it's not that easy... And it will hurt her. Explain to her. Huwag mo siyang iwan nang walang dahilan. I've been there, Eric. And it haunted me. Huwag mo nang iparanas pa sa iba." dugtong ko pa.

Tumalikod ako sa kanya at bumalik sa kotse. I'm not ready to hear what he will say. And I don't think I will be. Isa pa, someone is involve. Someone will hurt, too. Because of me. Of... us.

--

Hours passed at nakatulog pala ako. I saw on the clock that it's 5pm already. Nag-ayos lang ako at bumaba na. Naabutan ko si Tita sa kusina.

"There you are! Galing pala si Eric dito?"

I want to avoid her question. Pero ayoko namang maging bastos kay Tita.

"Uh, yes po." Simpleng sagot ko.

"So, kayo na ulit?" Pang aasar niya.

"Tita!" I said in a low-tiring voice.

"Just kidding. But whatever your decision maybe, make sure that will make you happy."

I don't know what to say. But one thing's for sure, I don't know how to trust him again.

"Minsan, mas okay nang gawin yung magpapasaya sayo, kaysa sa kung ano ang sa tingin mong tama. You will only live once. Alam mo 'yan." Pagkatapos 'non ay tumalikod na si Tita.

Napabuntong-hininga ako. Gulong-gulo na ako. Ba't pa kasi sinabi niya pa 'yon? Okay na, eh. Tanggap ko na nga. Tapos tsaka siya gaganyan. What a life!