Way back into Love

Way back 1

Tumutugtog kasalukuyan ang kantang Time Machine ng Six Part Invention.

Ugh! that song sucks! Bigtime. Nag overnight kasi kami kina Krizel ngayon nang pinatugtog nila ang kanta na 'yan. Pinatay ko ito sa inis ko.

"O, bakit mo pinatay, bessy?" tanong ni Rein.

"Eh, paano ba naman nakakarelate si Best dyan." Si Krizel na ang sumagot.

Sinamaan ko naman sya ng tingin, yung totoo? Mga best friends ko ba talaga 'to?

"Hehehe. Peace, best!" Sabi ni Krizel sa akin na naka-peace sign pa.

Pero tama naman siya. Parang patama kasi sa akin ang kanta na iyon.

It's been almost five months since Eric and his family gone. Well, hindi naman nawala as in namatay, pero yung nag migrate sa ibang bansa. Okay lang naman sana. Kung may pasabi lang!

Eric is my boyfriend. Oh, let me rephrase that, Eric WAS my boyfriend. Wala na nga pala siya. Meaning, wala na rin kami.

"Huy, okay ka lang?" Lumapit sa akin si Rein. Nakaupo ako ngayon, nagbabasa ng libro. Si Rein din, habang si Krizel naman ay kumakain ng popcorn.

Tumango ako. "Oo naman."

"Best, mamimiss ka namin. Gogora ka ba talaga?" Malungkot na sabi ni Krizel.

"Oo, eh. Alam niyo naman. Better na rin 'yun. Maaalala ko lang siya lalo kung nandito ako, eh." Sabi ko na lang.

Next week kasi ang alis ko. Pupunta akong Canada. Nagkasundo na kami ng mama at ng tita ko na doon ako mag-aaral for college. Ang mama ko kasi, residente na doon. Doon na siya... kasama ang bago niyang pamilya.

Laki ako sa tita ko. Ang Papa ko kasi, maagang nawala. Hanggang sa nakapag-asawa si Mama ng Canadian dahil sa trabaho niya noon bilang Caregiver. Kalaunan, naiwan ako kay Tita Cara. Siya na nagpalaki sakin simula noon. I was on grade two that time.

Tita has always been so kind and caring to me. Hindi niya pinaramdam sakin kahit kailan na iba ako sa kanya. Hindi na nga siya nag-asawa para lang maalagaan ako. I am her priority. Mabuti pa siya... hay.

May tampo ako sa mama ko dahil doon. Bakit hindi niya ako nagawang balikan?
I choose to take Bachelor of Science in Social Work sa college. Because someday, I want to be a Social Worker sa isang orphanage. Para sa mga batang iniwan din ng nanay nila, gaya ko. At para doon sa mga wala na din talagang mga magulang. I also want to make them feel that in this world, they are not alone. And will never be...

And gaya ng sabi ko, I have an ex. Si Eric o Robert Eric Del Rosario. My first love, my childhood sweetheart and unfortunately, my first heartbreak. We were happy then. But he five months ago with unknown reason. Wala kaming balita sa kanya. Omg. A tear fell. Eto nanaman ako. Gosh! Naramdaman ko na lang na may yumakap sakin. Si Rein at Krizel

"Sshh. Tama na, bessy."

"Yeah. Kami nasasaktan para sayo, eh."

"Sorry. Mamimiss ko kasi kayo pag umalis ako." Sabi ko na lang.

"Kami rin naman, eh. Hihintayin ka namin."

"Yeah." Krizel agreed. "Tsaka maghanap ka ng Canadian doon! Ipalit mo dyan kay Eric." Dagdag niya. Natawa ako.

"Yes. Because our best friend deserves so much more." Sabi ni Rein.

I hugged them tight. Did I say, I'm lucky to have this girls? If no, then I am so lucky to have best friends like them. And I can say, that they are one of my treasures in life.