× KUZEN ×

13. Bölüm "Ödümü kopardın bilmem anlatabildim mi?"

Medyada Yalçın. İyi okumalar... ♥♥

"Efendim?" Dedi Yaren şaşkınlıkla. Sonra yüzüne bir gülümseme yerleşti. Gülümseme kahkahaya dönüşürken gülmekten yerlere yattı.

"Ne gülüyorsun be?!" Dedim suçlu gibi. Aslında suçlu hissetmemem gerekiyordu. Niye böyle oldu ki şimdi? Off... bu niye gülüyor ki! Yerde debelenen Yarene baktım. Karnını tuta tuta gülüyordu. "Gülme!" Diye kükredim. Sonra kahkahaları biraz azaldı ve karnını tutarak yatağa geri oturdu.

"Ne saçmalıyorsun kızım sen? Ne içtin? Bu neyin kafası? Ben içtiğim zaman bile bu kadar saçmalamadım." Dedi kahkahaları arasında.

"Bana dedi ki 'anlıyorum Buğrayı konuşmak istemiyorsun kuzeninin sevdiğin çocukla çıkması koyuyor!' Dedi yaa! Sanki yaşamış gibi."

"Sende ondan bu sonuca vardın!" Dedi ve bana garipser gibi baktı. Kafamı aşağı yukarı hızla salladım. Sonra korkuyla elini alnıma koydu. "Ne yapıyorsun?" Dedim alnımdaki eline bakarak. "Ateşin var mı diye bakıyorum. Yoksa sen böyle konuşmazsın!" Diyince alnımdaki elini ittirip "Salak salak konuşma!" Diye bağırdım. Sonra yüz tipime bakıp güldü bir de yetmezmiş gibi benim taklitimi yaptı. Mal!!

"Neden inanmıyorsun bana! Hissettim diyorum!" Dedim beni takmayıp filmi izlemeye devam etti. "Şştt... sana diyorum. Şişik!!" Diyince öfkeyle bana döndü. "Sana o kelimeyi kullanmayı yasakladığımı hatırlıyorum." Dedi tıslayarak. Gülme sırası bendeydi. Evet Yarenin bir zayıf noktası daha! Şişik! Sjsj... Abim Yaren çook fazla yemek yiyiyor diye ona şişmanın bir değişiği 'şişik' diyor. Tabi arada bende kullanmıyorum değil! Tabikide kullanıyorum. Mesela şimdi! Hala gülüyordum. Kafamı arkaya atıp güleyim derken birden dengemi kaybedip kafa üstü yere çakıldım. Yaren düştüğüm için gülmeye başladı. O gülünce bende güldüm. Karşılıklı bir zaman böyle güldük. Birden Yarenle telefonlarımız aynı anda çalmaya başladı. Toparlanıp arayana baktım. "Abim" dedim korkuyla. "Ceyda!" Dedi Yarende sinirle. Aramayı açıp kulağıma koydum.

"Aloo!" Diğer hattan bir süre ses gelmedi. "Aloo!" Dedim tekrar.

"BACIM!" Dedi sinir ve ukala sesiyle.

"Ayy yine mi? Ama bunu konuşmuştuk hani BACIM yoktu!" Dedim kelimelere bastırarak.

"Ne zaman? Hiç hatırlamıyorum BACIM!!" Diyip güldü. Ayy sinir...! Diye bağırasım var ama kesin hoparlörde.

"Evet ne vardı gece gece!"

"Ne gecesi kızım daha saat kaç? Bu saatte siz hayatta yatmazsınız!" Diye arkadan dedem atlayınca hoparlörde olduğu kesinleşmiş oldu.

"Ayy çıldıracağım yaa! Kapat!" Dedi Yaren bağırarak. Hemen telefonu kulağımadan çekip ses giden yerini elimle kapattım. "Hoparlördeler dikkat!!" Diye fısıldadım. "Valla mı?" Dedi Yaren. 'Ağzına...' diyerek ağzını oynattı.

"Kızım nereye gittin?"

"Burdayım abicim!!" Dedim akıllı akıllı.

"Lan hoparlörde olduğumuzu anladın değil mi?"

"Evet abicim. Bizi kandıramazsınız!!" Diyip güldüm.

"Bak sakın orada erkeklere bakayım falan demeyin ikinizinde bacaklarını kırarım!!" Dayım tehditini savurunca Yarenle bir göz göze geliş...

"Kızım soğuksa kalın giyinin. Baldırı çıplak gezipte hasta olmayın!" Dedi annem. Klasik annem işte diyip gözlerimi devirdim.

"Tamam anne!"

Yarım saat falan nasihat dinleyip dayımın her tehdidinde yutkuna yutkuna bir oldum. Resmen görüyorda söylüyor gibiydi. Dedem desem 'damadım var birşey olmaz' dedi başka bir şey demedi. En sonunda bir bahane bulup kapattım telefonu. Işıl gelmişti bende odama çıkacaktım. Yaren beni banyoya çekip kapıyı kilitledi.