× KUZEN ×

46. Bölüm "Final!"

"Bu benim istediğim çiçek değil!" Diye bağırıp sinirle etrafı gezdim. Saçım daha ellenmemiş. Üstümde gelinlik ve o müthiş converslerimle benim olan çiçeği arıyordum.

"Tatlım! Sen burada ne yapıyorsun?!" Çakma fransız aksağını ile yolumu kesen Fruk'a baktım.

"Bu benim çiçeğim değil! Kesin o haspam, şişik gelin aldı çiçeğimi."

"Tamam, tamam, tamam. Sakin ol bulucağız onu."

Nedense hiç tatmin etmedi beni! Kendisini yana itekleyip yoluma devam ettim. Bu kadar büyük kuaför mu olur be! Nerede benim çiçeğim? Dar koridorlarda ki odacıklara girdim. Ağda salonu olduğunu bilmediğim bir odaya daldım.

"Pardon!" Diyip gözüm kapalı çıktım odadan.

"Hanımefendi sıra sizin. Saçlarınızı yapacağız lütfen benimle gelin."

"Çiçeğimi bulmam lazım. Yalçın'ı arayacağım." Gelinliğin eteklerini toplayıp saç salonuna girdim. "Telefonum nerede?" Etrafta görmediğim telefonumu koyduğum yere baktım ama yoktu. Gözlerimin sinirle büyümesi ve saydırmam bir oldu.

"Hangi haysiyetsiz, şerefsiz, sinsi, yılan benim..."

"Zehra hanım!" Diye sözümü kesen çırağa baktım. Bir köşeye sinmiş korkuyla "Elinizde..." dedi. Elimdeki telefonumu hissettiğimde millete gülümsedim.

"Özür! Biraz psikolojim bozuldu da. Gelinlik şeysi..." ekranı açıp arama yerine girdim. Yalçın'ı aradım ama açmadı. Abimi aradım ama yine açmadı. Tolga'yı aradım ve telefonu kapalıydı. "Hay ben böyle işin!"

"Annem nerede benim? Fruk! Fruk!"

"Efendim hanımefendi." Anında yanımda biten adama baktım. Sinirden beynimin yandığını hisseder gibiyim sanki yanık kokusu alıyorum. Kokuyu daha iyi alabilmek için iyice kokladım.

"Birşey mi yanıyor?" Derdemez salona telaşla biri girdi.

"Yangın var!" Herkes dışarı çıkmak için birbirini iterken aralarında direniyordum. Düğün günümde olmaz! Gelinliğime basıyorlar.

"Dikkat edin dikkat!" Herkes çıkmak, canını kurtarmak istiyordu ve küçük kapıya böyle yüklenirlerse hiçbirinin çıkmayacağı belliydi. Neden yangını söndürmeye çalışmıyorlar ki? Beni ittirenlere bağırırken kadının biri beni arkaya attı. Tül eteğime bastıkları için olduğum yere düştüm. Gelinliği kurtarmaya çalışırken yangın alarmı çalmaya başladı ve sonradan üstümüze yağan sularla olduğum yerde kala kaldım.

****

"Resmen evren evlenmeme karşı! Saçımın yapılması gerekiyordu ama gelinliğim ıslandı. Ben evlenmek istemiyorum!"

"Saçmalama! Yeni gelinlik getirecekler. Hem saçların için kuaför bulduk. Sakin ol."

"İstediğim modeli yapamayacaklar ama." Ağlamamdan sona kalan burnumu çektim.

"Herşey harika olacak! Sakin olur musun?"

"Olamam!" Diyip isyan ettim. "Ben evlenmeyeceğim. Hem daha çok gencim."

"Tamam o zaman herşeyi iptal edelim. Yalçın'a da geçerli bir sebep sunmalısın."

"Yeterince geçerli değil mi sebep? Giyecek gelinliğim bile yok." Annemle göz göze gelmemeye çalıyordum. Ellerim göğsümde bağlı başım dik hala birşeylerin iyi gitmesini bekliyordum. Tek bir güzel şey!