Gece Tutulması

2.18

Göğe uzanan çelik yapının çatısında, bir ayağını kendine çekmiş diğer ayağını ise aşağıya sarkıtmış vaziyette oturan kadın, çenesini dizine dayamıştı. Önünden akıp gitmekte olan gri bulutları izlerken onların arasına karışıp yüzdüğünü hayal ediyordu.

"Yeterince bunaldığında ve kendini büyük bir açmazın içinde bulduğunda yükseklere çıkıp aşağıya atlamak istediğini fark ettim." Genç kadın başını arkasına çevirip sakince kulağına çalınan sesin sahibine çevirdi bakışlarını. Yüzüne tatlı bir tebessüm yerleştirip "Hoş geldin." diye fısıldadı. Ona birkaç adımda yaklaşan maskeli adam kadının yanına oturup tıpkı onun gibi akıp gitmekte olan bulutları izledi. "Sahiden ne düşünüyorsun Gece?"

Genç kadın iç çekip yeniden önüne döndü. "Sükûneti." yanıtını verdi. "Sana da oluyor mu bilmiyorum ama bazen aynı böyle hiçbir şey yokken içimi huzur kaplıyor."

Maskenin ardındaki yüz gülümsedi. "Belli ki çok yoruldun, bu yüzden huzuru bulduğunda durup dinlenmek hoşuna gidiyor." Sessizlik ikisinin de dudaklarını mühürleyerek varoluşunu birkaç dakika daha sürdürdükten sonra, ıslıklı bir sesle yeniden bölündü. "Bana elini uzat."

Gece anlamsız bakışlarla dizini saran elini Andrey'e doğru uzattı. Ne olduğunu görmek için meraklandığı sırada kolyesinin ışıltı saçan metali gözüne yansıdı. Heyecanla nefesini içine çekip "Geri getirmişsin..." diye fısıldadı. "

"Artık Karaküp'ü yok edebilirsin." Andrey'in bu sözleri Gece'nin heyecanla açılan gözlerindeki ışıltının sönerek gözyaşıyla ıslanmasına neden oldu. Dudakları titrerken istemsizce "Ama..." dediğini işitti. Sonra yeniden sustu. Andrey bunun ne anlama geldiğini biliyordu. Gece'nin dudakları gibi onun da siyah eldiveninin ardında saklanan parmakları titredi.

"Kolyenin bir önemi kalmadı." dedi Andrey yeniden önüne döndüğünde. "Yeni bir anahtar yapmayı başardılar."

"Kimler?" diye sordu kadın. "Anahtardan ve projeden başka kimlerin haberi var?"

Andrey sakindi. "Önemi var mı? Böyle bir bilgiyi uzun süre saklı tutamazsın. Yavaş yavaş Karaküp'ün ne olduğunu öğrenenlerin sayısı artıyor. Ve çok daha korkuncu, böylesi bir güç kontrol edilemez. Ne yaparsam yapayım, olacakların önüne geçemiyorum."

"Ama ben yapabilirim." dedi Gece. "Olacakların önüne geçebilirim."