It Started With A Dare

Goodbye

Chapter 22 - Goodbye

Chapter 22 – Goodbye

Gwen’s POV

“What!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?” Ouch! Nakakabingi na! Kasi naman itong si Jessie eh.

“Aalis ka na!? How come I didn’t know about this?” –Jessie

“Hindi ka nagpasabi ah.” –Alderic

“Tsk… Bakit kasi biglaan?” –Shey

“Anong gagawin mo dun?” –Richard

“Pwede ka maggala gala run.” –Troy

“O kaya maghanap ng-“ –Seth

Hindi na pinatapos ni Evan si Seth sa pagsasalita at sumabat na ito.

“Wait guys! Para namang naging close na talaga tayo masyado ah! Nakakatouch!” sabi niya tapos, nilagay niya ang kaniyang kanang kamay sa kaniyang dibdib.

“OA.” Sabi ko

“Psssh!” –Evan

“Kasi naman guys! May pupuntahan iyan sa America!” sigaw ko sa kanila. Nandito kami sa cafeteria. Grabe kasi kung makareact tung mga ito nang nalaman nilang aalis na si Evan. May gustong puntahan iyan eh.

“Ha? Sino?” –Jessie

“Si… Wait, ano ulit pangalan nun?” tanong ko. Eh sa nakalimutan eh.

“Karen ^___^” –Evan

“Ah! Si Karen! Sige cuz, pumunta ka na sa America. Habulin mo na siya at pag nakita mo siya, yayain mo siyang magpakasal.” –Jessie

“Teka, sino si Karen?” Richard.

“Hahahaha… Crush niya or should I say first love niya.” –Jessie

“Aaaah.” Sabi naming lahat except Evan and Jessie.

Umakto namang susuka si Troy… Palibhasa hindi pa iyan na in love eh… Happy go lucky na klaseng tao iyan! Walang pakealam sa mundo! Walang pakealam sa mga kadramahan ng buhay kaya ayan! Walang problema! Hahaaay!

“Hoi! Magtigil ka nga diyan Troy! Mukha mo sukahan ko diyan!” sigaw ni Evan.

“Eh, ang laswa eh.” –Troy

“Laswain mo mukha mo!” –Evan

“Haaaay! Stop na nga! Kailan ba flight mo? Hatid ka namin.” tanong ko kay Evan.

“Hehe, mamayang 9. ^___^” Sabi ni Evan. Hinampas ko naman siya ng malakas! As in malakas! Kasi naman hindi man lang nagpasabi!

“Wala ka namang sinabi sa amin! Edi sana nakapagbonding tayong lahat before ka makaalis!”

“Gastos lang iyan.” –Evan

“Kung sabagay.” –Troy

Napaface palm naman kaming lahat except Troy and Evan. Haaay! Ang mga utak nito eh! Hindi maintindihan.

“TROY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” biglang tawag ni Sarah hehe kapangalan ni ate Sarah pero as I said before, Sey-rah ang pronunciation ng name niya, siya ang class president namin. Galit na galit na pumunta sa table namin si Sarah na may dala-dalang isang folder na may lamang maraming papel. It’s very clear from here kasi eh… Tapos, bigla niyang nilapag ang dala niya sa table namin. Kami naman ay napa ‘huh?’ look.

“I told you to finish everything!” sigaw nito kay Troy.

“Why would I?” –Troy

“Kasi you volunteered, remember? Unless, kung nagka amnesia ka!” –Sarah