The Status : Complicated

Status #4 --- Happiness

""Anyone can make you smile, but it takes someone special to make you Happy."  feeling so naguguluhan na natataranta na hindi ko alam kung tama ba itong pinasok ko na gusto ko naman pero parang masyadong mabilis na hindi ko na ALAM! Kakasira ng ulo!"

And yes, no.. I don't know if this is real, if this is true.. And I am feeling dizzy. Para akong nananaginip.

Nandito pa rin ako sa conference room in the office of the vice president. Sir Miguel left me for a while kasi may tumawag sa kaniya, just right after I agreed to have a dinner with him.

Yung sagot kong "sure" ay paulit-paulit na umuulit sa utak ko. Tama ba itong ginagawa ko?

Sang-ayon din ako dun sa sinabi ni Sir Reyes.. Naghihintay din ako ng tamang panahon at pagkakataon para makausap, at maka-date si Sir Miguel... Kasi matagal ko na siyang crush, pero crush din siya ng mga kaibigan ko. Nabubully lang nila ako kasi napaghahalata nila si sir na iba yung tingin sa akin.

This is maybe our right time. Thank you for that screenshot. Kung sino man o kung paano man kumalat yon, it's a blessing in disguise. Pati na rin yung mandurukot sa harap, salamat sa kaniya, kasi pinapunta niya ako dito sa loob ng university.

"Okay, okay. Tatapusin ko na lang yan bukas. Sige thank you, bye." sorry for eavesdropping. I should've not heard him kung tinapos niya muna yung pag-uusap nila sa phone bago siya bumalik dito sa conference room.

"Hi. Are you alright?" I nod and smile. "There are group of students waiting for me in the office para sa chapter consultation ng research nila, maybe I'll take couple of minutes, 15 minutes tops, can you wait that long? But if not, we'll have our dinner tomorrow."

"Maghihintay po ako." determinadong sagot ko.

Lumabas na kami ng office ni Sir Reyes nang sabay pero I keep my distance nung nakita kong madami kaming nakasabayang estudyante sa hallway. Halos pauwi na rin ang karamihan kaya sana sa konti na rin ang tao sa department floor namin.

"Are you sure with this, Gayle?" recitation ba ito? Bakit ang lakas ng nerbyos ko. Bigla kasi siyang nagtanong. "Can I call you by your first name?"

Hindi ako makasagot. Umuurong talaga ang dila ko tuwing kaharap na kita. I hate myself. Kailangan na naman i-gather ang lahat ng lakas para makasagot ng tama.

"Gayle, are you okay?"

"Opo. Okay lang po." I manage to say. "Maghihintay po ako."

"Okay." and I feel glad that I see him chuckle.

Naglalakad pa rin kami papuntang department floor with him in front a couple of foot apart.

"Good afternoon, Sir." students are greeting him, spilling smiles for him and some girls are kinikilig pa.

Naaasar ako. -.- pero natutuwa rin at the same time.

Totoo ba ito? Mamaya-maya lang ay ka-date ko na itong isa sa pinakagwapong nilalang dito sa univesity. My heart's beating fast and I felt something in my stomach.. Butterflies!

Kinikilig ako sa sarili kong pag-iisip. Parang baliw lang.

Nakarating na kami sa third floor at sa hagdan na lang ako maghihintay sa kaniya. I am suppose to tell him pero may sumalubong sa kaniyang studyante at sabay na silang pumasok sa office. He didn't even look back.

Sa cr muna ako unang pumunta para makapag-freshen up at magpalit ng T-shirt. Lagi akong nagdadala ng extra just in case madumihan o mabasa ang damit ko. Yun lang, wala akong baon na powder at cologne. Amoy pawis na ako.