"There is nothing more dreadful than the habit of doubt. Doubt separates people. It is a poison that disintegrates friendships and breaks pleasant relations. It is a thorn that irritates and hurts; it is a sword that kills." - Buddha
After hanging up the phone, I sat down in front of my sick laptop then browse everything on the web, especially those articles that has been shared on Facebook. Ang dami, pero yung iba walang kwenta at 'yang linya na yan ang tumatak sa isip ko pagkatapos magbasa.
Kaya ngayon ay naisip ko nang pumunta sa school. I will left my doubts behind and confront anyone, lalo na yung pagdududa ko kay Miggy. Walang saysay; pati sa mga kaibigan ko, tama na ang pagdududa, binubuwag lang niya ang pakakaibigan. Tama? TAMA!
Habang traffic, tinawagan ko si Marco para ipaalam na nasa daan na ako.
"Traffic eh, mga thirty minutes baka nandyan na ako. Dadaan lang ako saglit sa building namin tapos pupunta na ako dyan."
"Bakit kailangan mo pang pumunta sa building niyo, wala ka naman nang exam ah."
"Bakit ba atat ka? Titignan ko lang results ng exam ko, kung bagsak uuwi na lang ako."
Nagprotesta siya dahil alam niyang hindi ako nag-aral.
"No. Kung bagsak ka, libre kita'ng beer. Inom tayo, pero kapag pasado ka ililibre mo ako. Deal?"
"Okay fine, DEAL!"
Matinik din itong si bespren eh, either way ako rin ang mapapagastos nito dahil alam niya namang hindi ako umiinom eh. Pumayag na lang ako to end up the conversation.
At ngayon, heto na ako pahakbang palapit sa bulletin board kung saan nakapaskil ang raw scores namin; nang Top 30 lang pala.
Hinga ng malalim. Mahirap makasingit, yung iba kasi nagtatagal sa harap at parang nagdadasal pa; yung iba din namang magkakaibigan, sa harap pa nakuhang mag-usap at magbitaw ng mga kung anu-anong salita laban sa scores nila, at mga reklamo.
"Bakit yan lang score ko?!"
"Mabuti pa itong si ganito-ganyan, hindi daw nagreview pero nasa top five!"
"Ang swerte ni ganito-ganyan, matalino yung katabi niya kaya pasok sa top 30."
"Si ano naman, hindi nila nahuli, may kodigo!"
They all have foul mouths! Bitter souls. At yung iba, literal na foul mouth talaga. Pinilit ko pa kasing makasingit sa kanila, ayan tuloy sakto sa mukha ko yung mga hininga nila.
Nasa harap na ako ng bulletin at hindi pa sila umaalis at natatagalan ako sa paghahanap ng aking pangalan, nandito nga ba?
"Nice." sabi ko sa sarili ko nang makita ko ang pangalan ko na nasa Top 19 ng StratMan; Top 28 naman sa FinMan. Atlis.
Umalis na ako agad doon bago pa ako malagutan ng hininga.
And I'm now grasping for air. Bakit hindi nakaabot sa Top 30 yung score ko sa Applied? Yung ballpen kasi eh, sinasabi ko na! I want to know my score kaya pumasok ako sa office para itanong. Sadly, very sad, there's one part of the test that I got nothing. Zero, and I didn't do well on the first part also; same goes with my Law and Tax. My score on Law is acceptable but Tax, it is way less than the passing score, shit!
Ang sama ng araw ko ngayon, mas nagpasama pa lalo ay ang hindi ko na naman nakita si Miggy sa office. I left him a message right after I woke up and until now, he hasn't replied yet. So I'm walking now down on our building para puntahan si Marco na kasalukuyan namang tumatawag.
BINABASA MO ANG
The Status : Complicated
ChickLitThat SIMPLE status that changed everything COMPLICATED. "Ako man ay nagmukhang talunan sa harap nila at para sa iba, hindi naman plastik ang ugali ko na katulad nila."
