"I know what love is.
I know too much. In that being said, I am being confused to what true love looks like. I have been blinded by too much love; it is either I have been given or I have received that much.
I don't know."
It's Thursday, and this is the day to start of our thesis presentation. Mr. Cruz will just randomly pick who will report kaya aligaga ako kasi hindi pa ako tapos at hindi ko pa din alam kung tama itong contents ko. My class starts at seven today and I woke up at 7 also. I don't have time to clean up my mess from yesterday kaya ipagpapabukas ko na lang ulit. I really need to go to class this time to get an information about the case study presentation, kung paano at ano ang contents nito.
Sa ngayon, natataranta ako kasi hindi ko alam kung saan tumilapon yung id ko na suot ko lang kahapon; at ikinagulat ko pa yung biglaang pagtunog ng cellphone ko.
"Oh?" sagot ko, "Papunta pa lang ng academy.. Kaya nga, umaga na rin kasi ako nakatulog kaya late na nagising."
I put my phone on speakers para makapaghanap ako with both hands.
"Sige, papunta kami ngayon sa office para magpapirma ng excuse letter. Kung ma-approve na nila ngayon, alis na tayo agad."
"Okay.. Sige. Pasukan ko lang itong klase ko ngayon." sabi ko at sa wakas ay nakita ko yung id ko. Nahulog sa pinakasulok ng kama.
Ibinaba ko na yung tawag at tumakbo papuntang academy. Pumasok ako ng AV room at nagpa-pack up na yung inabutan kong nagreport. Umupo ako sa bakanteng linya ng mga upuan at umasang may kasunod pa pero nang tumayo sa harapan si Mr. Cruz ang agad niyang sinabi ay maaga kaming ididismiss ngayon at mag-overtime na lang or mag-set siya ng araw for the next presenters.
I sigh upon hearing that. Kabadtrip ha. Tinext ko na si Heidi, but Khiana, one of our group, calls me instead.
"Hello. Saan kayo?" walang lakas na tanong ko. "Okay na ba ang excuse letter?"
She said yes and they are just waiting for us in the cafeteria. I hang up the phone and walk vigorously until I reach them. I was pissed off a little because I was late in my class and I have not gain a single info about the thesis. Asking Mr. Cruz is not a choice because ididiin niya lang na hindi ka nakikinig sa kaniya at isa kang iresponsable.
I arrive there frowning. They ask me what's wrong, and I just said that I am hungry. True enough, I am really hungry though.
Khino, another guy in our group, asks if he could buy me food. I nod.
"Burger?" he asks. I nod again. I am just really out of good mood, but it changed a little upon hearing the word. I smile the slightest.
He stood up and left but I called him out and said, "Orange juice na rin!" and I smiled at him shyly.
Pagkangiti ko sa kaniya ay nakita ko naman si Jack na naglalakad papunta sa kinaroroonan namin. Nginitian ko din siya at kinawayan para papuntahin na siya dito pero hindi niya ata ako napansin at si Khino lang ang kaniyang nakita.
Nandito na siya sa tabi ko at kahit sinabi kong may nakaupo na ay parang wala siyang narinig. Inilipat niya lang yung bag at umupo.
"Nakaupo na diyan si Khino." pag-uulit ko. Tumayo siya at pinagpagan ang kaniyang puwetan.
"Nasaan? Wala naman siya." sarkastik na sagot niya, pinagsingkitan ko siya ng mata. "Bakit, mas gusto mo ba siyang makatabi?" seryoso na tanong niya sa akin.
BINABASA MO ANG
The Status : Complicated
ChickLitThat SIMPLE status that changed everything COMPLICATED. "Ako man ay nagmukhang talunan sa harap nila at para sa iba, hindi naman plastik ang ugali ko na katulad nila."
