Blijf van me af!

Hoofdstuk 18

Puck P.O.V.
Ik deed de deur open. Ik zag Dewi liggen. Ze zag er lief uit. Pommi zag er nog steeds hetzelfde uit. Ik gaf Dewi een kus op haar hoofd. Voorzichtig. Ik tilde Dewi voorzichtig op en ging zitten met Dewi op mijn schoot. Langzaam ontwaaktte ze. Ze keek me aan met haar grote lieve ogen. "Waar ben ik?" vroeg ze schor. "In het ziekenhuis op bezoek." zei ik. Ze knikte. Ze kroop tegen me aan. Samen keken we naar Pommi. Haar borst ging op en neer als ze haar adem in uit blies. Ik legde mijn kin op het hoofd van Dewi. Ze rook lekker. Naar Dewi. Ik hield van haar. Al heel lang. Ze had mooie hazelbruine ogen. Met lange wimpers. Ze had een klein lief kuiltje bij haar wang als ze lachte. Dat was lief. Ze had mooi blond lang haar. Er zat wat slag in. Ze zag er altijd zo perfect uit. Ook mooi gevulde lippen. Niet te. Gewoon goed. Ik gaf Dewi een kus op haar kruin en omhelsde haar vanachter. Ik sloot mijn armen om haar heen. We zaten in stilte. Te kijken naar Pommi. Morgen was de dag dat we rapporten kregen.

Pommi P.O.V.
Ik wilde bewegen. Schreeuwen. Praten. Zien. Alles. Gewoon laten zien dat ik wakker ben. Nou ja, mentaal dan. Denk ik. Zien kan ik zeker. Horen ook. Zien gaat wel vermoeiend. Op de stoel zat een jongen met Dewi op zijn schoot. Hij was knap ja. Hij en Dewi passen bijelkaar. Ze zijn gemaakt voor elkaar. Ze hebben allebei een lieve uitstraling. Verder weet ik niks van die jongen af. Had ik maar ook een vriendje. Een lief vriendje. Die voor je zorgt. Die om je geeft. Zijn mijn ouders wel langsgekomen..? Ik heb ze niet gehoord of gezien.. Weten ze wel dat ik hier lig? Of willen ze gewoon niet langskomen. Ik voelde me leeg. Verlaten. Geven mijn ouders wel om me. Ik werd weer meegesleurd in een zwart gat.

De wind waaide om me heen. Uiteindelijk belandde ik in het zand. Ik stond op en veegde het zand van me af en liep richting naar de zee.
Mijn voeten raakte het water, de zee. Het was lauw, waardoor ik doorstapte. Ik stond al met mijn middel in het water en liep steeds verder het water in totdat ik met mijn hoofd onder water stond.
Ik liet mezelf verdrinken en kreeg geen lucht meer belletjes ontsnapte uit mijn mond naar boven. Ik hapte naar lucht. Hierdoor gleed zout water mijn keel binnen. Stilte. Weg was alles

Dewi P.O.V.
Ik deed mijn ogen open en rekte me uit en ging staan. Ik keek naar Pommi. Haar oogleden bewogen. "Puck, ze word wakker!" gilde ik terwijl ik aan zijn arm schudde . Puck mompelde wat en ging naast me staan. Pommi deed haar ogen open.