Blijf van me af!

Hoofdstuk 25

Dewi P.O.V.

♡ Yann Tiersen ~ La Dispute.

Met een glimlach op mijn mond eindigde ik het stuk. "Wauw." hoorde ik Puck zeggen. "Ik wist niet dat je zo mooi piano kon spelen." zei hij verrast. "Valt wel mee." zei ik snel.Hij liep op me af. Hij gaf me een kus op mijn hoofd. Ik weet niet zo goed of ik dat wilde. Toch liet ik het toe. "Wil je wat drinken?" vroeg Puck. Ik knikte. "Ik haal het wel." Puck liep naar boven. Ik liet mijn vingers over de toetsen gaan. Ik voelde mijn verlangens. Angsten. Hopen. Wensen. Ik voelde het door mijn lichaam gaan. Ik begon lanzaam. Langzaam speelde ik sneller. Totdat alles uitbarstte. Ik speelde zachter en langzamer. Mijn vingers speelde snel over de toetsen. Ik wist niet dat ik dat kon. Ik voelde me opgelucht toen ik klaar was. Alles was leeg. Geen problemen. Ik voelde me vrij. De piano. Een uitweg voor het leven. Puck kwam aan met twee mokken theen. Hij overhandigde me een mok. "Heet." zei hij waarschuwend. "Bedankt." glimlachte ik. Ik nam voorzichtig kleine slokjes van de thee. Uiteindelijk goot ik het laatste beetje thee in mijn mond. Het verwarmde me vanbinnen. Ik voelde me moe worden. "Kan ik weer bij je slapen?" vroeg ik zacht."Tuurlijk." glimlachte Puck. "Mag ik nu naar bed. Ik voel me heel erg moe." zei ik gapend. "Tuurlijk." We liepen naar boven. Ik zat constant te gapen. Op het laatst werd ik slaperig. Ik schopte mijn schoenen uit en ging op bed liggen. Op de lakens. "Spreek je nog wel.." mompelde ik zacht. Ik sloot mijn ogen. Ik was meteen weg.Ik voelde me licht.

Slaperig keek ik op. Puck had me gewekt. "School." zei hij opgewekt. "Dude, heb je zin in school?" vroeg ik hem vol ongeloof aan. "Uhm.. tja.. ja." antwoordde hij achterdochtig. "Oke, naar heb ik serieus zo lang geslapen?" vroeg ik kijkend naar de wekker. "Ja blijkbaar. Je sliep als een marmot en kon niet wakker worden gewekt." zei hij ernstig. Ik grinnikte. "Loool." Ik sloeg de deken van me af en stond op. Eventjes werd het een beetje zwart voor mijn ogen. Ik voelde mij hoofd bonzen. Ik verzette me.Langzaam strompelde ik naar mijn schoenen. Ik trok ze aan. Puck was al naar beneden gelopen. Ik liep naar de badkamer en deed mijn haar in een hoge staart. Ik verfriste mijn gezicht even. Opgefrist liep ik naar beneden. De geur van ei liep me tegemoet. Ik liep naar de tafel. Puck gaf het omelet aan me. Puck ging tegenover me zitten. Ik at het omelet op en nam nog wat te drinken. Ik stond op. "We moeten gaan." zei ik kijkend op de klok. Puck nam snel nog een paar slokken van zijn drinken. We pakte onze jassen en fietste weer naar school. Net toen ik naar binnen wilde stappen werd ik tegengehouden. "Waar ben je mee bezig?" hoorde ik James sissen. "Je moest na school meteen naar huis komen joh!" snauwde hij. "Jezus James! Ik dacht dat het goed ging met je." bromde ik. "Het gaat goed." siste hij. Hij kneep me hard in mijn arm. "Ja, jou heb ik ook gemist." zei ik zacht. "Je komt weer naar huis. Mam is kapot." zei James normaal. "Haar schuld." zei ik bot. "Je moet komen. Straks." bromde hij. "Jezus. Ze geven niet eens om me. Niet zoveel als jou, Oke. Dat ik nou een nakomertje ben.. kan ik niks aan doen." zei ik droevig. Ik keek hem aan. Even zag ik iets veranderen. Zijn blik was zacht. Medelijden. toen werden zijn ogen weer harder. "Je moet het doen." beval hij. Toen liet hij me los. Puck kwam naar me toe. Lekker optijd. Kon hij niks aan doen. "Gaat het?" vroeg hij. Ik knikte. "Zeker? Het lijkt net alsof je een geest hebt gezien." vroeg hij bezorgd. Ja James is een enge verschijning soms ja. "Het gaat." zei ik. Ik gaf hem een klein kusje op zijn wang. Ja ik hou nog van hem. "Puck. Ik moet naar huis." zei ik tegen hem bij de fietsen. "Oke, Ik ga je wel missen hoor." zei hij zielig. Hij keek me met een pruillip aan. "Niet pruilen." ik porde hem. "He, dat was niet lief." Ik grinnikte. "Ik ben niet lief." Uitdagend stak ik mij tong uit. Puck begon me te kietelen. "Hahhaha, stooooop." gilde ik van het lachen. "Nee, genade. Zeg genade." zei Puck lachend. "Genade. Genadee!!" gilde ik. Uiteindelijk stopte Puck. "Nu moet ik helaas gaan." zei ik ernstig. Puck keek zielig. "Zie ik je morgen weer ?" vroeg Puck opgewekt. Ik knikte heftig. "Jaaaa!" Met die woorden fietste ik weg. Naar huis. Waar alle ellende begon. met een steen in mijn maag fietste ik. Totdat ik er was. Langzaam zette ik mijn fiets neer. Ik deed de deur open en liep naar binnen. Ik hoorde meteen gestommel. "Dewi?" vroeg een zachte stem. Mam. Ik liep naar binnen. Waar mijn moeder al stond. "Dewi.. oh liefje." ze kwam op me afgelopen. "Het spijt me zo." ze trok me tegen zich aan. Grmpf. Ze knuffelde me. "Het spijt me zo." snikte ze. "Geeft niet." zei ik zacht. Ik trok me uit de greep. Ik bestudeerde haar. Ze had wallen onder haar ogen.Ze zag er best slecht uit. Voor haar doen. Ze zag er gebroken uit. "Mam, what's up?" vroeg ik haar. Het was niet alleen dat van mij een gedoe. Er was meer. "Waar is pap?" vroeg ik snel. Bij het laatste woord moest ze huilen. "Hij heeft een ander!" snikte ze. Ik troostte haar een beetje ongemakkelijk. " Gaan jullie scheiden?" vroeg ik voorzichtig. "Ja.. die hufter..! Hij had die ander al een paar weken. Hij mocht meteen vertrekken.. hij pakte al zijn spullen." ze trilde. "Hij pakte alles zo.. zo snel." ze barstte opnieuw in huilen uit. "Het was niet de bedoeling om je te slaan. Het waren al die frustraties. Ik had toen al zo mijn vermoedens. Een vrouwelijke instinct." Bij dat laatste glimlachte ze even. "Ik had hem verrot gescholden. Dat voelde goed." glimlachte ze. Ik knikte. "Gaat het weer?" vroeg ik bezorgt. Ze knikte. Ik liep naar boven. Ik plofte op mijn bed neer. Ik voelde me uitgeput. De deur werd opengesmeten. Fijn. Wat nu weer. "DEWI!!" schreeuwde hij. Ik schrok even van de harde toon. "James." zei ik zacht. "Wat nu weer." vroeg ik verveeld. Hij liep op me af. Langzaam werd ik een beetje bang. Hij kwam dichterbij. Zijn hoofd hing boven me. Hij keek naar mijn lippen. Ruw duwde hij ze tegen de mijne. Ik probeerde hem weg te duwen. Met zijn volle gewicht lag hij op me. Ik probeerde hem weg te halen met mij kracht. Ik was te zwak. Ik ademde vermoeid. "Adem." piepte ik. "Oh." James lag nog steeds op me. Maar niet meer met zijn hele gewicht. Ik hield mijn lippen stijf op elkaar. Zijn tong likte mijn lippen. Hij probeerde ze tussen mijn lippen te wurmen. Het lukte niet. James zat weer met zijn volle gewicht. Ik deed vanzelf al mijn mond open. Ik had lucht nodig. Zijn tong maakte wild rondjes. Ik deed niet mee. Hij kreunde al van genot. Langzaam begom hij mijn shirt uit te doen. "Nee.." kreunde ik zacht. Ik spartelde rond. Hier had ik geen zin in. Te laat. Hij schoof ook mijn broekje uit en mijn onderbroek. mijn BH belandde op de grond. James opende zijn broek. Ik staarde omhoog. Hij is weer de oude. Dacht ik verbitterd.