Blijf van me af!

Hoofdstuk 39

Ik ben bang dat ik gevoelens heb voor Jaik. Dat het langzaam komt dagen. Ik voel me een verrader. Het is niet zeker ofzo, maar betekend dat dus dat ik Puck alleen maar leuk vond.. Misschien ook omdat hij populair is? Dat dat ook een soort aantrekkingskracht had? En omdat hij mega knap is.. Maar ik hield echt van hem. Hield. Ja, verleden tijd denk..? Ik zat met mezelf in de knoop. Ik wist het ook allemaal niet meer, al die gevoelens. Soms zou ik willen dat je ze kon deleten of stopzetten. De les was bijna afgelopen. Ik volgde de les niet echt meer. Pommi sprak ik soms nog. Ik keek afentoe naar haar om oogcontact te maken. Een goeie vriendin ben ik niet. Dat weet ik, zo voel ik me dan ook. Ik keek om me heen. Niet wetend waar voor ik in de staat was. Op dat moment ging de bel. Opgelucht pakte ik mijn spullen in. Ik haastte me de deur uit. "Dewi!" riep iemand achter me. Ik keek achter me. Daar stond Jaik. "Kun je afspreken?" vroeg Jaik. Ik dacht na. Huiswerk hadden we niet echt. Verder had ik ook niet veel te doen. "Ja gezellig, bij jou?" Jaik knikte instemmend. We liepen naar de fietsen en kletste wat. Jaik zijn fiets stond wat verder van de mijne af. Ik pakte mijn fiets en leunde tegen de muur aan. Jaik kwam aangefietst. "Kom je slome?" zei hij lachend. "Ik kom al slak." zei ik droog. Ik volgde Jaik. Ik keek om me heen en sloeg alles op. We kwamen bij een verlaten weg langs. Met allemaal bomen. Het zag er schitterend uit. Het was een stukje fietsen. Uiteindelijk sloegen we ergens af. Jaik stopte voor een hek stapte af en deed het hek open. Zijn huis zat in het bos verstopt. Verwonderd fietste ik het pad op. Het was een klein paadje naar zijn huis. Ik zette mijn fiest neer. Zijn huis zag er schattig uit. Het was qua grootte niet schattig. Het was een houten huis. Een bolle dak, met ramen. Bij de ramen stonden bloemetjes. Er hingen wat bomen over het huis heen gebogen. De bladeren vielen een beetje van de bomen. Ze warden al verkleurd. Jaik opende zijn huis. "Kom binnen." hij gebaarde naar binnen. "wauw." wist ik nog uit te brengen. Zelfs van binnen was het waanzinnig. Het zag er strak maar stijlvol uit. Met allemaal natuurtinten. De meubels waren houterig. Op canvassen waren bomen afgebeeld. Er hingen foto's ingelijst in houten kaders. "Gamen?" vroeg Jaik. Ik knikte. Jaik liep naar boven, ik volgde hem. Vol ongeloof keek ik naar alles.Hij hield de deur voor me open. Ik stapte zijn kamer in. Zijn kamer was ruim. Hij had zijn eigen stijl. Jaik sloot de deur en liep naar de xbox en startte het op.Langzaam ging ik op de bank zitten die voor de tv stond. Het was een zachte zijde bank. Ik zat bescheiden om me heen te kijken. Hij had een tweepersoonsbed die in het middebn stond aan de linkermuur. Hij had groene dekens. Naast zijn bed aan de rechterkant stond een nachtkastje. Het bed stond op een verhoging. De bank stond Aan de rechterkant van de kamer. Bij het raam stond zijn bureau. Het was een mooie kamer. Het spel was opgestart. Jaik kwam naast me zitten en overhandigde me de controler. "Wat spelen we eigenlijk?" vroeg ik hem. "Een schietspel." zei hij ondeugend. "Spannend." Ik keek naar het scherm. We konden kiezen waar we gingen schieten. Wat voor wapens we namen. Uiteindelijk begonnen we. Ik drukte op alle knopjes en schoot. Ik had iemand gedood. Uit enthousiasme juichde ik. Jaik moest lachen. "Niet goed?" vroeg ik getreurd. "Jawel, maar het was schattig." hikte hij van het lachen. "Nouhouuu, ik ben niet schattig." probeerde ik boos te zegen. Ik onderdrukte een lach. Afentoe keek ik naar Jaik. Hij keek geconcentreerd naar het spel. Er vormde een lach op mijn gezicht. Ik begon weer te schieten naar was te laat. Ik werd doodgeschoten. "Ahh..." kreunde ik. Ik liet me neervallen op de bank. Ik had mijn ogen dicht en probeerde stil te liggen. "Dewi?!" vroeg Jaik verschrikte. Hij schudde aan me. "Leef je nog?" Hij pakte trillend mijn pols en voelde mij slagader. Mijn mondhoeken krulde omhoog. Ik kon mijn lachniet laten. Waardoor Jaik me boos aankeek. "Je liet me schrikken." Zijn stem verzachtte al. Hij keek nog beduusd. "Sorry, ik wilde je niet laten schrikken." Ik kwam overeind en gaf hem een knuffel. Die nam hij aan. Ik drukte me stevig tegen hem aan. Dit had ik nodig. Jaik had licht een geur op. Mannelijk. Ik liet hem als eerst los. Jaik keek me betreurd aan. Hij had rode wangentjes gekregen. Ik voelde een lichte blos opkomen. Snel pakte ik de controller weer en richtte me op het beeldscherm . Ik durfde niet opzij te kijken.

Uiteindelijk startte Jaik het spel weer op. We speelde het spel weer met veel gelach. Het was gezellig. Ik wierp een blik op de klok. Tijd. "Sorry ik moet gaan." ik keek Jaik aan. Hij begon te pruilen. "Ik kan er tegen." zei ik lachend. Ik stond op. Jaik trok aan mijn benen waardoor ik op de bank viel. Naast Jaik. Hij had nog steeds zijn armen om mijn benen. "Moest dat?" ik keek hem aan zovan, serieus. Heftig begon hij te knikken. "Jup, blijf eten?" probeerde hij nog met een big smile. Ik lachte. "Maar dan moet ik straks in het donker naar huis fietsen, dus andere keer misschien." zei ik spijtig. Ik had niet zo zin om straks in het donker te gaan fietsen. En al helemaal niet waar ik het niet ken. "Ik fiets dan met je mee." haalde hij me uit mijn gedachtes. "Nou vooruit." ik porde hem. Ik pakte mijn mobiel en smste mijn moeder. Hij keek mee over mijn schouder. Het kietelde. "Moet dat?" vroeg ik lachend terwijl ik typte. "wat?" vroeg hij onschuldig. "Niks." ik verzond het bericht en stopte mijn mobiel weg. Het rook lekker toen we naar beneden liepen. Jaik hield mijn hand vast en leidde me naar de eetkamer. Zijn vader zat al netjes te wachten aan tafel. Jaik schoof een stoel voor me naar achter. Ik ging zitten en schoof weer aan de tafel. Jaik nam plaats naast me. Verlegen glimlachte iknaar zijn vader. Zijn moeder kwam binnen met kokende pan en zette die op de tafel. Ze ging naast haar man zitten. "Zo, en jij bent Dewi?" vroeg ze vriendelijk. Ik knikte. "Dat meisje over wie Jaik het telkens heeft?" vroeg zijn vader nog vragend. Ik keek naar Jaik. Hij bloosde een beetje. "Pap.." zuchtte hij. Ik glimlachte. Zijn moeder begon op te scheppen. Stoom kwam er van af. Van de bami.