Blijf van me af!

Hoofdstuk 9

We werden voor de deur tegengehouden door een dokter waar Dan naar binnen werd gereden. "Jullie vriend word onderzocht. Jullie kunnen in de wachtkamer zitten." zei de dokter. Ik liep samen met Dewi naar de wachtkamer. Dewi hield het stuk koraal nog steeds vast alsof het haar enige houvast was. Ze staarde voor zich uit. Voorzichtig pakte ik haar hand. Ze keek op en had een wazige glimlach. "Gaat het?" vroeg ik. "Ja hoor." zei ze zachtjes. Ik kneep in haar hand. "Het komt heus wel goed met Dan." stelde ik haar gerust. Ze keek me aan en begon te huilen. Ik liep naar haar toe en gaf haar een knuffel.

Dewi P.O.V
"Het komt allemaal goed." suste Puck me. Hij was zo lief voor me. Hij gaf me een kus op mijn hoofd. Toen lag ik in zijn armen. Ik voelde me erg fijn, zo in zijn armen. Er kwam een dokter naar ons toegelopen. "Zijn jullie vrienden van meneer Parker?" vroeg hij. We knikte. "Jullie kunnen naar hem toe, hij is oke, maar hij heeft veel rust nodig." Hij opende een deur. Daar lag Dan. Er zaten een paar infuusjes in zijn arm. Ik voelde me schuldig. Vanwege dat koraal. Ik had dat stuk koraal nog steeds in mijn hand. Bang om het weg te doen. Dan glimlachte zwakjes naar ons. Hij zag er niet al te best uit. Zijn haar zat verward. Er parelde nog een beetje druppels op zijn voorhoofd. Hij had een beetje wallen onder zijn ogen. Zijn ogen zagen er dof uit. "Heb je het nog steeds?" vroeg hij verschrikt naar mij. Kijkend naar het stuk koraal. Ik knikte zwakjes. Ik voelde me beschaamd. "Mevrouw u kunt beter dat koraal weggooien. Of te wel vernietigen." Zei de dokter die er nog was. "Ik kan het niet loslaten, ik mag het niet." zei ik zachtjes. "Shit je bent er mee verbonden. Weet je wel wat er met de anderen is gebeurt die dat koraal hadden?" vroeg de dokter. "Nee." zei ik. Ik werd bang van de dokter. "Ze zijn allemaal overleden. Door dat stuk koraal. Ze waren in de macht van het koraal. Nu het nog kan, kan je het vernietigen." Iedereen keek me aan. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik wilde het koraal houden. Maar als ik dat doe dan ga ik dood. Ik probeerde mijn vingers los te maken. Met veel moeite bewoog ik mijn vingers en liet het koraal los. Het viel op de grond in kleine fijne stukjes. Uiteindelijk verdween het. Het was weg. Ik stond er versteend bij. "Goed gedaan, lieverd." zei Puck. Hij gaf me een knuffel. Ik keek naar Dan. Hij zag er meteen stukke beter uit. Zijn wallen waren weg, hij zweette niet meer. Hij lachte.

Dan P.O.V
Toen Dewi het koraal eindelijk losliet verpulverde het. Het was verdwenen. In de rook opgegaan. Ik voelde me al stukke beter. Ik zweette ook niet meer. Ik voelde me alleen nog maar moe. Dewi zelf was geschrokken. "Kom is. vroeg ik. Langzaam stond ze bij me bed. Ik gaf haar een knuffel. "Je hebt het goed gedaan." zei ik toen. Ze knikte. Toen liet ik haar los. Puck pake haar hand en gaf haar een kus. Ik was haar dankbaar. Maar nog steeds keek ze een beetje bang uit haar ogen. "Jullie moeten gaan, het bezoekersuur is afgelopen." zei de dokter. "Wanneer mag hij naar huis?" vroeg Puck. "Over 2 dagen. Maar we willen gewoon zeker weten of het over is." Dewi en Puck gingen weg.

* 2 Dagen later.

Puck P.O.V.
"Eey man, je mag eindelijk naar huis." gelukkig was Dan verder op geknapt. Dewi lag bij mij thuis te slapen. Ik liet haar maar liggen. Ze lag zo lief. Dan zat op het bed. Hij zag er goed uit en was helemaal genezen. We gaven elkaar een highfive. We reden naar mijn huis. Het was lekker weer. De zon scheen lekker fel. "Is het officieel tussen jou en Dewi? " vroeg Dan. "Nee, moet ik haar gaan vragen?" "Ja, je ziet echt dat jullie opelkaar zijn." zei Dan enthousiast. Ik begon te stralen. Ik hoop dat ze me wil. Ze is het liefste en het mooiste meisje die ik ben tegengekomen. "Puck.. waarom staat de voordeur open?" vroeg Dan angstig. Die was dicht." Ik sprintte naar mijn huis. Alles zag er netjes uit zoals ik het achterliep. Ik liep de trap op naar mijn kamer. Hij was dicht. Dan kwam aangelopen. Toen ik de deur naderde hoorde ik geluiden. Geluiden die ik niet wilde horen. Meteen rukte ik de deur open. Ik zag Dewi op het bed liggen haar benen sraken uit onder het lichaam boven haar. James. James zat aan haar en ze... ze neukten. "Klootzak! Ga van haar af!" brulde ik. Ik haalde hem van Dewi af. Ze zag er angstig uit. Ze keek blij toen ik er was. Ze sloeg snel een deken om haar heen. James stond voor me in zijn blootje. "Blijf godverdomme van haar af!" siste ik. Ik gaf hem een klap in zijn gezicht. "Hier!" Ik overhandigde zijn kleren en duwde hem de kamer uit. Dan zat naast Dewi op het bed. Ik deed de deur op slot. Ik hoorde James de trap afstrompelen en de voordeur dicht smijten. "Gaat het? vroeg ik aan Dewi. Ze zat in eengedoken op het bed. Ze begon zachtjes te huilen. Ik trok haar naar me toe. Haar handen hield ze om me nek. Ik hield haar vast bij haar heupen en gaf haar een kus. "Dan kun jij haar kleren geven?" Dan knikte en haalde kleren uit de kast. "Hier, trek maar aan." Ze knikte. Ze had een behuild gezicht. Ik gaf haar een knuffel. Dan was al de kamer uitgelopen. "Als je iets nodig hebt, roep dan maar." Ze knikte. Ik deed de deur achter me dicht. En liep naar beneden toe, waar Dan al op de bank zat. Ik pakte wat drinken uit de keuken.