Yaya for Mr. Richards

Chapter 35

SAMARA'S POV

Bakit antagal naman ata mamalengke ni Dahlia? Ilang minuto lang mula dito sa amin iyon ha? Ilang oras na ang nakakalipas ha?

"Nay? Wala pa si Ate?" tanong ni Jim.

"Wala pa eh. Baka dumating na din yun." ansabi ko na lang. Bumalik na ito sa paggawa ng assignments nya.

Pero ako ay hindi pa din mapakali. Parang may mali.

Knock... Knock...

Nabuhayan ako bigla ng narinig ko iyon. Andyan na si Dahlia.

"Anak, bakit... Sino ka?" sabi ko. Kaharap ko ngayon ang isang tao. Parang kilala ko pero hindi eh.
"Good Evening Mam Samara." sabi nito. Napakunot ako ng noo at bakit alam nito ang pangalan ko pero mukha itong foreigner.

"Si... Sino ka ba? Bakit mo ko kilala?" sabi ko. Dahan dahan nitong tinanggal ang suot nyang shades.

"Ako po to si Sean." sabi nito.

Sean? Wala naman akong kakilalang sean ha?

Wait... Meron pala nung bata pa si Dahlia!

"Sean? As in si Seang uhugin?" sabi ko. Kaya pala mukha itong pamilyar.
"Hay naalala din ako ni Nay Samara!" sabi nito. Natuwa naman ako at niyakap ito. Antagal na simula nung makita ko sya. Bata pa sila noon. At di pa nangyayari ang aksidente.

Bumitaw na ako sa pagkakayakap dito at hinarap ito.

"Nu ka bang bata ka tinakot mo ko. Akala ko na kung sino. Masyado kang pormal magsalita at nakasuot ka pa ng pormal. Akala ko na kung sino." ngumiti ito sa tinuran ko. Pero bigla din itong nawala at nagseryoso.

"Nay, kailangan nyo pong sumama sa akin." sabi nito. Kinabahan ako sa di malamang dahilan.

"Ba... Bakit?" sabi ko.

"Si Dahlia po. Nay, may hindi po magandang nangyari." sabi nito.

Dyuskupo.

ALDEN'S POV

Nakakatatlong araw na pero hindi pa nagrereport sa trabaho si Dahlia. Pati ang bahay nila walang katao tao. Saka tinanong ko din sa management nya pero walang sinasabi.

Hindi kaya dahil to sa nangyari about sa amin ni Phia?

Pero imposible namang pati sila nanay Samara ay umalis din lang nanag ganon ganon?

Nasan ka na Dahlia?

Namimiss na kita sweetheart.

SEAN'S POV

'I want you to always follow her.'

Iyan ang tanging kabilan bilinan nya. Pero kahit hindi namna nito sabihin ay talagang pinamamanmanan ko ito. Masyado na akong naghintay ng matagal para lang makausap sya.

Kaya pati pagpunta niyang laguna sumunod ako.

I just miss my sweet princess.

Ngayon ay nandito kami sa isang private hospital na pagaaari namin at hanggang ngayon ay wala pa ding malay si Dahlia.

"We don't know why pero hindi naman ganon kalala ang pagkakatama nya ayon sa pagkakasabi mo. Nakapagtataka naman na hindi pa ito nagigising." ang sabi ng head doctor.
"Ano po bang problema at ayaw pa nitong magising." sabi ni Nanay Samara.

"We're still conducting few test para maidentify ang sakit nito. Maybe it's something psychological. We can never tell." paliwanag nito kay nanay Samara.