Yaya for Mr. Richards

Chapter 37

DAHLIA'S POV

"Hi Apo!"

Nagulat kaming dalawa ni Alden. Inilingkis nito agad ang braso nito sa bewang ko.

"Hi la! Di mo naman nasabi na pupunta ka pala!" sabi ni Sir Alden at lumapit sa lola nya at nagmano. Ako naman ay ginaya ito.

"So totoo ngang dito iyan nakatira?" sabi ng matanada habang ang talim talim ng titig sa akin.
"Magandang gabi ho." sabi ko dito at bumalik sa tabi ni Sir Alden.

"Hmmm... Anyway apo. Tutal naman nasabi mo na pede akong bumisita sayo. Kaya iyon na ang ginaawa ko." sabi nito. At binalingan si Sir Alden.
"Yes la. Sinabi ko nga po iyon." napabaling kami dito at nakita namin itong tumitingin sa paligid.

"How many rooms do you have in this house?" sabi nito. Nagkatinginan naman kami ni Sir Alden at nagtataka kung bakit nito natanong.

"ahm... 3 then one that I used as a storage room. So 2 perhaps." sabi nito. Tama kasi ako mismo nagliligpit at naglilipat ng kalat nito sa storage room nya.

"I see. Then I hope sa magkaiba kayong room natutulog?" tumango naman agad si Sir Alden.

Ako naman ay hinahayaan na sila magusap at kung san san ko na lang nililibot ang aking tingin.

Hanggang madako ito sa sofa na malapit sa kinauupuan ng ginang.

"A... Alden, parang may problema ata tayo." bulong ko sa tainga nito.
"Ano?" bulong din nito sa akin.

Itinuro ko nga ang napansin ko at pati ito ay nagulat.

"I'll stay here for a week! Di naman siguro mamasamain ng 'fiance' mo kung magagamit ko ang kwartong tinutuluyan nya diba? I mean ako naman ang lola mo." sabi nito at hindi na kami hinantay pang sumagot at nagumpisa ng umakyat.

"Paki akyat na lang ang aking mga gamit at kailangan ko ng beauty sleep! Ciao!" sabi nito hanggang tuluyan ng nakaakyat sa second floor.

Malinis naman yung kwarto kahit hindi ginagamit ay araw aarw nalilinis. Ewan ko lang ngayon. I mean matagal ng akong wala dito. Baka iba nanaman itsura ng bahay. Pero infareness malinis ang sala ngayon.

Nagkatinginan kami ng matagal ni Alden at parehas mong makikita na kahit sino sa aming dalawa ay hindi alam kung ano ang gagawin.

Nauna na akong maglakad patungo sa kusina para pumunta sa kwarto ko. Kailangan ko ng maglinis ng bahay. Puro alikabok. Nakakahiya naman kung makikita pa ito ng lola nya.

"Wait Dahlia, hindi ka pedeng pumunta dyan." pigil nito sa akin.

"Huh? Bakit naman?"
"Hindi ka katulong ngayon. Andidito si Lola. Pagnakita nyang diyan ka matutulog. Magtatanong ng magtatanong iyon. Kailangan mong lumipat ng kwarto. Pero since nasa kanya na yung isang kwarto. You have no choice to stay at may room." hala? Pinagsasabi nito.

"Hin... Hindi po pwepwede sir. Ayoko. No." sabi ko at patuloy na tumatanggi tumalikod na ako para pumunta sa kwarto ko pero hinatak naman ako ulit nito.

"Kala ko ba payag ko on my idea of you being my fiance? This is just a part of that. Para tumigil si lola kailangan nyang maniwala na inlove ang apo nya and I'm ready to settle down with the woman I choose." sabi nito sa akin. Oo nga pala. Sa sobrang type ko tong nilalang na ito ay pumayag akong maging fiance nya. Pero nakakahiya naman sa puri ko kung matutulog ako sa isang kwarto ng isang lalaki at di pa kami kasal. Yan ang turo kasi ni nanay.

"Don't you worry. I'll sleep on the couch. Kahit sa kama ka na. " sabi nito. Ano pa nga ba ang choice ko? Eh nilalatag na nito ang lahat ng options sa akin. Napabuntong hininga na lang ako.

"Fine, kukuha lang ako ng gamit ko then a... Aakyat ako sa kw... Kwarto mo." sabi ko dito. Ngumiti naman ito bigla at inikot ako paharap sa pinto papuntang kwarto ko at itinulak nya.

"Great! But since kalalabas mo lang ng ospital. Let me help you pack sweetheart." ayan nanaman ang tawag nyang nakakakilabot. Pero tama sya. Kailangan ko ng masanay. Siguro baka kaya nandidito ang lola nito dahil doon.

Mabilis ko ng nalipat ang damit ko sa tulong na din ni Alden na kinulit kulit ako habang ako ay nageempake.

At ngayon nga ay nakapagluto na ako ng makakain para ngayong gabi at patuloy pa din akong kinukulit ng isang to.

"Akin na yung sandok ako na maghahain." sabi ko pero patuloy lang ito sa kanyang ginagawa.
"Bili na. Tumatapon lang yung sabaw eh."
"No, maupo ka na. Kailangan mo na ding kumain para makainom ka na ng gamot." sabi nito.

"Anong gamot?" parehas kaming napahinto ni Sir Alden at lumingon sa bukana ng kitchen. Ang lola nito.

"Ah, kasi la. Kaya ako wala kanina dito ay sinundo ko ito sa hospital." sabi nito.
"Ah I see. Ano naman naman ang naging sakit mo iha?" tanong nito sa akin at dahan dahang lumapit sa amin.

"Ah, nagblackout po kasi ako nung nakaraang linggo. Kaya po nasa hoapital ako." sabi ko naman dito at mukhang ok naman ang sagot ko dito.

"So. Let's eat. Nako lola kailangan nyong matikman ang luto ng sweetheart ko. " sabi ni Alden na ikinapula ko naman.
"I see. Tara na sa dining table. " yaya na mismo ng lola nito.

Sialng dalawa lang ang nagkwekwentuhan at nakikingiti or tawa na lang ako sa kanila.

Ring... Ring... Ring...

Napahinto kaming lahat sa pagkain ng tumunog ang cellphone ni Sir Alden.

"Excuse me. I'll just take this." sabi nito at tumayo na at lumabas sa balcony.

Sa una lang pala kami hindi magkikibuan ng lola nya.

"Kung sa tingin mong tanggap kita para sa apo ko. Nagkakamali ka." sabi nito. Napahinto ako sa aking pagkaina at tumingin dito.

"P... Po?" tanong ko.

"Marami akong plano para sa apo ko. At hindi ka kabilang doon. Hindi isang hampaslupang katulad mo ang makakapigil sa akin para sa mga plano ko dito." seryosong sabi nito kahit hindi ako tinitignan nito.

Wow. Hindi ko alam ganto pala ang tunay na ugali ng lola nya. Nakakaspeechless.

"Kahit anong paraan gagawin ko. Kahit ano. Malayo ka lang sa apo ko."