Yaya for Mr. Richards

Chapter 7

ALDEN'S POV

"Were really sorry about what happen Mr. Richards. We will do anything to compensate the damage of this accident. If you want to sue the subdivision for this accident we will accept the case." sabi ng representative sa amin. Nandito na ang mother ko at ang manager ko. I dont want this on the papers tomorrow.
"Ok na, wala namang nasaktan and maayos nanaman ang katulong ko." sabi ko dito.
"What?! You need to sue them! You choose this place because your sure about their facilities and security and this thing happens?!" sabi ng manager ko.
"As I said it's ok. I just want the gates and door change and I dont want this published to any types of media." sabi ko. Mukha namang narelieve ito sa sinabi ko.
"Yes sir, this incident will be kept." sabi nito.
"I can't believe this." sabi ng manager ko at tuluyan ng lumabas. Nag excuse na din yung representative na lalabas na.

Pumunta ako sa kwarto ni Dub. Kasama nya si mommy.  Naabutan ko silang naguusap sa kama ni Dub.

"Are you really sure your ok now? Di ka ba sinaktan or anything?" tanong sa kanya ni mama.
"Ok napo ako mam, salamat po sa pagaalala." sabi nito.
"You should have your rest today is too much to take. Right?" sabi nito.
"Salamat po sa pagsama mam." sabi nito.
"Lalabas na kami." sabi ni mama at itinulak na ako palabas ng pinto ng kwarto nito.

Naayos na ang mga gamit dahil nabawi ito sa mga nagnakaw, yung mga nasira naman ay papalitan na lang bukas ng umaga.

"She's a strong girl. Yung iba ay iyak na ng iyak and hysterical on that matter pero nung kinakausap ko sya she seems fine at nakikipagbiruan pa kahit papaano pero halata mo pa rin na takot ito." sabi ni mama habang umiinom kami ng tea sa sala.

"Yeah." matipid kong sagot.
"Maybe you should let her see her family, para naman malibang ito kahit papaano at tutal mag iisang buwan na ito sayo." sabi ni mama. Oo nga naman. Ganto ko na pala katagal kasama si Dub.

"Ok two days from now. Since wala naman akong pasok at nasa bahay lang ako." sabi ko.

"Mabuti naman at nakatagal sayo si Yaya Dahlia. Alam kong ayaw mo na may ibang tao sa bahay mo himala at tumagal sayo si yaya." sabi ni mama.
"Oo po eh. Pero nasanay na din ako na paguwi ko ng bahay malinis na ito at yung mga gamit ko ay maayos na  may pagkain na din na naghihintay para sa akin hindi ko na kailangan pang magluto kahit galing akong taping at sobrang pagod ko." sabi ko at inom ng kape ko. Hindi nagtanong si mama at maya maya lang ay umalis na ito.

Nauhaw ako kaya balak kong uminom ng tubig at naisipan kong silipin kung tulog na si yaya. Dahan dahan ang pagbukas ko sa pinto ng kwarto nya.

Hindi ko alam kung may kaaway ba to sa panaginip nya, kasi ba naman nakakunot ang noo nya habang natutulog. Hindi ko namalayan na unti unti ay lumalapit ako sa kinahihigaan nito.

Dahan dahang inabot ng kamay ko ang nakakunot nyang noo at dahan dahang hinimas ang kanyang noo. Maya maya lang ay mukhang payapa na itong na katulog sa kabila ng mga nangyari kani kanina lang.

HIndi ko alam sa sarili ko kung ano na nang nangyayari sa akin. It might be a good feeling. But I dont want this.

YAYA DUB'S POV

Kagabi ay tumawag pa si nanay makatapos akong iwan nila mam at Alden. Sandali lang kami nagusap kasi parang maiiyak na ako pag matagal ko pang kinausap si nanay. Miss ko na ito. Wala man lang ako masabiha ng mga nangyayari sa akin. I mean ayokong pagalalahanin si nanay dahil sa nagyari kanina kasi baka atakihin yung ng asthma nya sa sobrang pagaalala.

Nagluto ako agad pag gising ko para sa almusal at naglinis ng baba ng bahay ni alden. Pero baka dahil din sa nangyari kahapon kaya mas aware ako sa ingay maliit na kaluskos lang ay kinakabahan na ako. Naging paranoid na siguro ako.

Aakyat na sana ako para gisingin na si Alden dahil may pasok ito ngayon pero natanaw ko na ito pababa ng hagdanan at nakahanda ng pumasok.

"Good Morning Alden" sabi ko ng may ngiti. Syempre ayoko namang magalala ito sa akin.
"Yeah." sabi nito. Parang kakaiba ito ngayon. Hindi nya ako ginantihan ng good morning na madalas nyang ginagawa pag binabatk ko ito. Masyado ding seryoso ang mukha nito na parang pasan ang lahat ng problema sa mundo.

"A... Alden, kain ka na, pinaghanda ko ang mga pagkain na gusto mo." sabi ko at hahainan ko na dapat ito ng pagkain ng tumayo ito.

"Let's get things straight, from now on you'll call me Sir Alden or Sir Richards. I just realized Alden is too informal for you since your my maid you should know your place and gawin mo lang ang trabaho doon at hindi kasama doon ang paghain sa plato ko ng pagkain ko. Aalis na ko." sabi nito at dali daling lumabas ng bahay.

Anong nagyari? Parang kahapon lang sya ang iniyakan ko, ang nagpakalma sa akin sa kabila ng pagiyak ko. Ang nagaalala sa akin at parang si nanay. Asan na yun?

Tsk. Gaga ka kasi para namang may paki ito sayo, katulong ka lang ano ineexpect mo sa sarili mo? Special? Ha?! Kalokohan.