LABİRENT

2. bölüm & ŞİİR &

"Tamam hoscakal"

Gelen mesaj sadece bu kadardi... tum dusunduklerimde hakliymisim diye gecirdim icimden. Bir sure daha mesaja baktim yatagima yattim sessizce agliyordum.. bitmesini istemistim ve bitmisti uzulmemeliydim.. gecicekti, ben gucluydum, atlaticaktim diye diye kandirmaya calisiyordum kendimi... ekbet bir gun gecicekti ama hep bi yara olarak kalicakti... goz kapaklarim benden bagimsiz hareket ederek uykunun kollarina biralti kendisini...

"Uyan hadi okula gitmeyecek misin?"

Diyen halamin sesiyle uyandim.

" bugun gitmeyecegim, bir iki saat daha uyuyabilir miyim ? Bu gece uyuyamadim."

Dedim gayet soguk bi sekilde. Halam gozlerimin sisligini gorunce bunun aglamaktan degilde uykusuzluktan oldugunu dusunmus olacak ki izin verdi.. tekrar basimi yastiga koydugumda o 2 kelimelik cumle kafamda yankilaniyordu. "tamam bitsin" bu kadar kolay miydi o iki kelimeyi yazmak? Bir insan nasil bu kadar umursamaz olabilirdi ki ? Bogazim dugumlenmeye, gozlerim dolmaya basladi hemen gozlerimi sıkıca kapatip yorganla tamamen kapattim kendimi daha fazla dusunmemeliydim...

Uyandigimda hemen Yastigimin altinda olan telefonumu alip baktigimda 1 mesaj oldugunu gordum. Heyecandan bayilacaktim neredeyse içime bi umut doldu birden ve mesaji actim

" neden gelmedin okula ? "

Iste yeni bir hayal kirikligi daha.. en yakin arkadasim betül mesaj atmisti.. cevap vermeyip yataktan kalktim odamdan cikip lavaboya girdigimde halamin aksama misafirlerinin gelecegini ve evi bastan asagiya temizlemem gerektigini soyledigini duydum elimi yuzumu yikayip dislerimi fircaladiktan sonra sessizce halamin soykediklerini yapmaya basladim.

Yaklasik 2 saat sonra evi supurmus, mutfagi toparlamis, camlari silip, tozlari almistim temizlik malzemeleini kaldirip odama gectim Once telefonu alip betule rahatsiz oldugumu ve yarin belki bi ihtimal gelecegimi yazip yolladim 1 dakika gecmeden cevap yazmisti ama bakmadim. Dun geceki satirlari yazdigim defteri alip tekrar okudum Kara defterimdi o benim dışı simsiyah ama ici bembeyazdi.. kalemi alip yazmaya basladim..

"Beni ne olursa olsun birakma gitmeme izin verme dayanamam sensiz demistim dimi? niye beni dinlemedin ki? Simdi canim yaniyo sensiz? Sen sevmesini hic bilmedin. Sevilmenin guzelligini yasadin sadece. Banada yasatsaydin keske. Iliklerime kadar hissettseydim sevgiyi.. sen sadece "ayrilmiycaz" dedin. Ama bir arada durmak icin hic caba gostermedin Biraz deger verip ozur dileyip yalandanda olsa gonlumu almaya calissaydin.. inanirdim sana.. Baktim caba gostermiyosun bende tamamen gittim... belkide bu bi isaretti.. belkide senle olmicakti. Belki kaderimdeki sen degildin.. aliskanligim olmussun, simdi dayanamiyorum icim yaniyor.. Seni icime sevda diye yerlestirene biraktim herseyi.. Rabbimin buyurdugu gibi 'sizin hayir diye bildiklerinizde şer, şer diye bildiklerinizde hayir vardir, siz bilemezsiniz.' biz bilemeyiz iste.. bu yuzden ben ask-ı tevekkul edip, sessizligime bürünüyorum..."

Kara Deftere yazdiklarimi tekrar okuma geregi duymadan kapatip halamin yanina gittim elindeki igne oyasini bir kenara indirip

"nerdesin kiz simdiye kadar" demesini beklerken