LABİRENT

20. Bölüm & KABUL EDİYORUM &

Selamun alykum canlar, bugun bomba gibi bir bolumle karsinizdayiz, uzun zaman gecti ama beklemelere degecek kadar mükemmel bir bölüm ile karsinizdayiz..

Artık tatilde oldugumuz için sıkca bölüm paylasimi gelecek...

Bölüm icin bol bol yorum yaparsanız cok seviniriz, ozellikle uzun yorumlari okurken kendimize cok sey katiyoruz, hem zevkle okuyoruz,

Bölüm okunuyor fakat oy yok. Bakin sizin internetiniz olmasa bile oy verdiginizde o oy bize geliyor, LÜTFEN YIZDIZA BASMADAN CIKMAYIN...

MÜLTI: EYMEN VE RUVEYDANIN GİYDİKLERİ

BÖLÜM ŞARKISI: Morteza pashaei - nabze ehsas

... Önceki bölümden hatırlatma....

" Seni tek bir şartla affederim " ciddiyet ile gozlerime bakarken merakla sordum..

" Neymiş o şart "

" BENİMLE EVLENECEKSİN! "

 ~ Eymenin ağzından ~

Yolların uçsuz beyaz şeritlerini yutan araba gibi mantığım yutuluyordu sanki... Halbuki ben.. Eymen Barlas! bu kadının sözlerine harfi harfine uyan birisi degildim... 'Kızımla evleneceksin!' dediğinde neden düşünmeden 'tamam' dedigimi bile bilmiyordum.. Sevimsiz suratına doğru bağırmalıydım, karşı gelmeliydim ama intikam ağzıma prangayı çoktan vurmuştu bile...

 

Bu intikam yoluna çıktığımda sabrımö yanima almış gururuma kelepçe vurmuştum.. Nefsimle savaş içerisine girmek cok zor olsada hedefim büyüktü.. Güç aldigim tek varlığım ise annemdi.. Annem herşeyimdi.. Yapılan şeylerin anıları zihnime dolarken direksiyonu sıkan ellerimin boğumları sızlıyordu.. Belki bu evliligi bir fırsata çevirebilir amacıma ulaşabilirdim.. Kimbilir daha da farklı şeyler olabilirdi..

Kibirli patronumun(!) beyaz villasına yaklaştığımda arabayı sağa çektim.. İkinci yüzüm olan koruma maskemi yüzüme takıp gayet sakin bir tavır sergileyerek çalışma odasının kapısını tıklattım..Tekliften sonra gecen iki günün ardindan Ruveydanın istedigi düşünme mühleti ile birlikte beklemeye baslamıştım.. Ve son bir haftanın raporunu vermek için buradaydim..

Kapının ardından duyulan o iğrenç sesi ile kapıyı yavaşça açıp içeriye girdim.. Kafasını telefondan kaldırıp yuzume iki üç saniyelik bakip tekrar gözlerini ekrana çevirdi.. Icimde ki öfkeyi sustururken " anlat " dedi kısaca..

" Soylediginiz gibi evlenme teklifini yaptim.. Dusunecegini soyledi.. Ve suan kabristanda..." dedigimde birden yuzunde ki ifade degisti.. Birkac saniye bir sey demeden oylece elinde ki kaleme baktı..

"Tamam, onu evlilik için ikna etmelisin.. Onun icin korkuyorum. Bu evlilik işide birkac aya sonlanacak, onu yanima alacağım.. Her şey daha guzel olacak.. " derken gozleri uzaklara dogru bakiyor sanki bu sozleri kendine soyluyordu.. Ruvedayı böyle tek biraktigi icin kendinden utanmak yerine birde böyle hayaller kurması insanı deli ediyordu.. Ne hayattı ama! Annen yaşıyor ve bilmiyorsun.. Kızına bir koruma tutmuş uzaktan izliyor ve celladına kızını emanet ettiğini bilmiyor.. Iste hayatin acıtan süprizleri bunlar olsa gerek..

Ruveyda' dan...

Kabristandan eve dondugumde sanki gozlerime acı biber dokmusler gibi onun ceremesini cekiyordum.. Ne kadar saat ağladığımı bile bilmiyordum.. Annem ve babam ile konusmak beni her zaman rahatlatmıştır.. Ama bu sefer bir çıkış ariyordum.. Bu evlilik teklifi hem kafamı karıştırıyor hemde heyecanlandırıyordu.. Aliden sonra hayatimda cok sey degismisti.. Bunun sebebi ise Eymendi..