Eve vardigimizda hala ikimizde konusmamistik. Guler ablayi guler yuzle selamlayip betulun odasina gectik. Cantami cekyatin uzerine indirip montumu cikardim. Tekrar cekyata oturup cantanin icinden bi test kitabi birde kalem cikartip soru cozmemeye basladim. Daha iki soru cozmeden betul karsima oturmus mahcup bi sekilde yuzume bakiyordu. Belkide bu yaptigini aciklasa kirginligim azda olsa gecer diye test kitabini kapatip yanima koydum ve cevap bekleyen gozlerle gozlerine baktim..
"Ruveyda.. ben senin iyiligin icin boyle bisey yaptim. Ali'den sonra mahfoldun, belli etmiyosun ama icinin yandigini biliyorum. Belki onu unutmana yardimci olur diye yaptim bunu, vallahi bak baska bi niyetim yoktu." Dediginde basini egip yanima oturdu. Ve devam etti,
"Ozur dilerim, seni uzmek istemedim.."
Zaten hep boyle oluyodu ya, herkez beni uzmek istemiyordu, herkez benim iyiligimi istiyodu, heskez benim mutlulugumu istiyodu. Ama hickimse benim ne istedigimi sormuyordu..
"Bosverelim gecti gitti." Dedim. Kirginligim hala gecmemisti, belki zamanla gecerdi ama simdi gecmesi cok zordu. Yaptigi gercekten kotu birseydi.. kendimi onun yerine koymayi denedigimde ben boyle bisey yapmak yerine kendim arkadasimin mutlulugu icin cabalardim. Baskalarina yonlendirmezdim...
Saate baktigimda daha aksam ezaninin okunmasina bir saat vardi, bu bir saate belki is arayabilirdim.. hemen yerimden kalkip uzerimi seri bisekilde giyindim. Betul basta anlamasada sonrasinda is aramaya cikicagimi annesinin meraklanmamasini soylemistim, oda idare edebilcegini soyleyince icim rahat bisekilde evden ciktim. Normalde evden tek basima cikip gezme gibi aliskanligiklarim yoktu. Daha dogrusu annem izin vermezdi hicbir yere cikip gitmeme.. simdi is aradigimi bilse kesin bir sekilde reddederdi. Evde oturmam gerektigi soyler ve "ben ve baban yasadigi muddetce sen calisamazsin." Deyip cenemi kapatirdi. Simdi yanimda olsa nelerimi vermezdim ki.. Annem benim... en kisa zamanda ziyaretine gitmeliyim diye dusunup anacaddeye ciktim. Biraz yurudukten sonra okula epey yaklastigini fark ettim. Burdan sonrasinida biliyordum zaten. Buralarda part time is bulmam imkansizdi.
Biraz daha dolanip "eleman araniyor" yazan tum dukkanlara part time calistiriyormusunuz diye sorup cikiyordum. Hepsinin cevabi "hayir" oluyordu. Son bir umudum kalmisti. Oda tam karsisinda durdugum bi cafe'ydi. Baya luks ve oldukca buyuk bi yerdi. Bu yoldan surekli otobusle gectigim icin gormemistim sanirim..
Buyuk bi tabelada "Yesil cafe" yaziyordu. Hayir yani ben gormedim diyelim hic bir arkadasimdami gormedi diye dusunurken cafenin icine girdim. Disardan gorundugu kadar guzel bi mekandi. Ismi gibi yesildi heryer.. zumrut yesili ve krem ile boyanmis duvarlar, aslinda bu renk iceriye kapatir ama bu cok guzel bi goruntu sergiliyordu. Disariyi boydan boya gosteren camlar ve 10-15 e yakin masa, her masaya ait 3 sandalye..
Hayran hayran cafeyi suzerken kasiyerdeki kizin yanima gelip
"Hosgeldiniz, buyrun sizi su masaya alalim" demesiyle gozlerimi kizin uzerine diktim. Guzel bi kizdi uzun siyah saclari, kahverengi cekik gozleri vardi. Gulumseyip
"Aslinda ben is ilani icin gelmistim" dedigimde birden karsimdaki kizin gozleri parladi
"Benimle gelin" deyip arkasini dondu. "Personel harici yasaktir" levhasi asili bir kapidan iceri girdiginde oldugum yerde dikilmeyi kesip Yanina gittim. Iceriye girdigimde buranin bulasikhane oldugunu anladim. Iceride 2 genc ve onlara emirler yagdiran bir adam vardi. Yanimdaki kiz adamin yanina gidip bi kac sey soyleyince adam yanima gelip
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LABİRENT
SpiritualRuveyda! Mavi gözlerinin ardına sakladığı acılar ve yüzüne yerleştirdiği sahte gulumsemesi ile hayatını sürdürmeye çalışan kırılgan bir kalp.. Umutlarını bağladığı kişilerden aldığı darbeler ile hayata küsen gözler.. Kime güveneceğini şaşıran yorulm...