LABİRENT

18. Bölüm & BEKLENMEYEN İTİRAF &

Multi: bu bolumun karakterleri
Youtube videosu: Sancak KORKMA SÖYLE

Umarim begenerek okursunuz sondaki sorulari cevaplamayi unutmayin lutfen :)

Ara yorumu bol olsun canlar:))

*-*-*-*-*-*
Şaşkınlık..

Icimdeki korkuyu bile bogan bu şaşkınlık, sıralanmış tum cumlelerin sessizliğimden dokulmelerine engel oluyordu.. Korkularimi, endiselerimi, umutlarimi, mutlulugumu akitmak istediğim kelimeler birer birer kayboluyor, parcalanip butunlesiyor ve bir labirentin koridorlarinda çıkışı ariyorlardı..

Dusuncelerime yetisememenin vermiş oldugu acziyet goz pinarlarimi yakiyordu.. Tum vucudum bir elektrik akımı aliyormuscasina titriyodu sanki.. Kulaklarimin isittikleri ile nefeslerim cigerlerimde takili kalmis kalbimi zorluyordu..

Benim Olan..

Ben Onun muydum?

..Onun..

Yuregimde hapsettigim anilarin sessiz goz yaslari suan cigliklar icinde kalbimi delip cikmak istiyorlardi.. Bana neden bunu yapiyordu ki? Bilmiyor muydu ben dayanamazdim? Bilmiyor muydu bu soz beni kor edip yakardi?

Isiga muhtac olan bir ruhu golgesine esir etmek degilde neydi bu?

Derin bir sessizligin hüküm sürdüğü kantin koyu bir şaşkınlığa yüz tutuyordu.. Kimseden ses cikmiyor sadece tek bir ses kantin duvarlarini yaliyordu..

" Sana demistim.. Ona dokunmayacaktin.."

Bir yumruk ve ardindan gelenler..

" Benim olana dokunmayacaksin demistim!"

Yanlarina gitmek icin hareket eden bacaklarim bu sozlerle donup kalmisti.. Anında sulanan gozlerim kirli sakallarinin cevreledigi yandan profiline takılı kaldı.. Gozlerinden ates cikiyordu sanki..

Soğuk bir ter damlasi anlimdan yanağıma dogru yol alirken kulaklarimin uguldadigini hissettim..

Oguzun kasindaki kesikten gelen kan yuzunde bir cizgi halini almisken bogazini sıkan eller ile guclukle nefes aliyordu.. Buyuk bir ofkenin esir aldigi Eymen ise kaşlarıni olabildigince catmis, pençelerinin arasinda ki avının her an işini bitirebilecekmis gibi duruyordu..

Neyi bekliyordum ki? Onlari ayirmam gerekiyordu.. Neden Eymene dur diyemiyordum? Bir şeyler yapmaliydim.. Ama ayaklarim bana ihanet ediyordu.. Zihnimi mesgul eden Eymen'in sozlerinden neden siyrilamiyordum?

" Siz ikiniz! " pürüzlü bir ses kantinde yankilandiginda benim ile birlikte herkesin kafasi o tarafa cevrildi.. kırklı yaslarin sonlarindaki rektör kaşlarını çatmis gozleri Eymen ve Oguzun uzerinde idi.. Sag elini onlara dogru kaldirip;

" Hemen odama..." dedi kaşları daha da catilirken.. " Ve burada ki herkes derhal derslerinin başına kimseyi burada gormeyecegim." dedi ve hizli adimlarla kantinden cikıp gitti..

Etraftaki ogrenciler ezici bakislar ile kantini terkederken gozlerimi ikisine cevirdim.. Eymen Oguzun kulagina egilmis birseyler fisildiyordu.. Sozunu bitirdiginde Oğuzun yuzunde oluşan ifadeden hic hoslanmamistim.. Bunu sana fena odetecegim der gibi bakiyordu Eymene..

Eymenin yakalarini hizlica birakmasiyla Oguz bir iki adim sendeledi ama son anda kendini toparladi.. Patlamis dudagindaki kani sol eliyle sildiginde gozleri saniyesinde beni buldu.. Anlam veremedigim bir bakisla bakarken hemen gozlerini kacirip arkadaslariyla birlikte kantinden cikti.. Kantin gorevlilerinden baska kimse kalmamisti.. Ben, Delfin ve Eymen kalmistik..