LABİRENT

27. Bölüm & EVET Mİ HAYIR MI?

Selamun aleykum Ruveymenler..
Gecikme için özür diliyoruz, uzun ve güzel bir bölümle karşınızdayız..

Keyifli okumalar..

~Eymenin ağzından~

Başa sardım, gözden gecirdim idrak etmeye calistim olmadı. . Mavilere baktim, okyanusa daldim, kayboldum cevap bulamadim.. Sesler beynimde birbirlerine geçmiş demirden halkalar gibi ayrılamayıp rahatsız edici tınılarda geziniyordu, bakışlarımı çevirdim..

Oğuz... Kardesim gibi gördügüm adam.. 3 yıldır.. Ruveydaya gözü gibi baktığını ve eski defterleri kapattigini bizzat defalarca bana söyleyen adam.. Şimdi şuanda Ruveydaya evlilik teklifi ediyordu! Zihnim cümlelerin uzerinde oyalanıyordu usanmadan, gözlerimse Ruveydadan başkasından ayrılmıyordu.. Şaşkınlıktan bocalıyor etrafindaki insanlara ve Oğuza anlamsız bakışlar atiyordu..

Cevabını merak edip etmemek arasinda gidip gelirken Oğuz " hemen cevap vermene gerek yok, bekleyebilirim " dedi.. Sanırım patlamak üzereydim, bu herif ne halt ediyordu? Benim kadınım olduğundan haberi yok muydu?

'Evli o, seni serefsiz! Neyi bekleyeceksin?' diyebilmeyi çok isterdim.. Diyemezdim, lanet olsun ki diyemem.. En kısa zamanda Oğuza bunun hesabını sormalıydım, herkesin içinde bunu yapamasam da uygun bir zamanda onu kenara çekip konuşmalıydım..

Yanımdaki kızın hicbir seyden haberi yoktu, babasina olan can borcumdan sonra onu bırakmam cok zor! Ruveydayi evliligimizi hicbir seyi bilmiyor, bilmemeli.. Başka bir sekilde can borcumu ödeyene kadar yanımda kalmalı ve onu korumalıyım.. Buna mecbur olmaktan nefret etsem de katlanmalıyım..

Öfke damarlarimda gezinen bir virüs gibi tüm bedenimi etkisi altına alarak kanımda dolaşmaya devam ediyor yumruk boğumlarımın bembeyaz oldugundan emindim.. Saçma sapan sevinc çığlıkları etrafımı bir bariyer gibi cevrelemişken Ruveydanin gozleri tepkimi ölcermis gibi yuzumun her zerresinde dolandi, istedigi tepkiyi ariyordu sanki.. Bulamadı ve gözlerini aniden cevirdi.. Haklıydı öfkelenmekte... İçerlediginin farkindaydım, onu bugüne kadar çok üzdüm kırdım üzüldük koptuk belki.. Ama düzeleceğiz düzelteceğim, sadece biraz zaman...

********

~Ruveydanın ağzından~

" Oğuz bak ben ne diyeceğimi bilmiyorum, düşünüyorum düşünüyorum ama bir türlü bir sonuca varamıyorum.. Dün geceden beri başım çatlıyor ve sen.. sen... " kelimeler su baloncukları gibi beynimde oradan oraya uçarken doğru sözcükleri arıyordum..

Dün gece hayatımın şokunu yaşamış üstüne üstlük Eymenin o kızı kolundan tutup birden gitmesi ile resmen kriz geçirecek kıvama gelmiştim.. O kadar tepkisiz ve pervasız kalmıştı ki sanki evli degildik, sanki birbirimize bağlı degil de iki birer yabancı gibiydik o an.. Ne dusunmem gerekiyordu artık? Bir iğne ipliğine bağlı yaşıyorduk, incecik bir iplik.. Bazen ben tutunuyordum ipe, o bırakıyordu.. Bazen ise o tutunuyor ben bırakıyordum.. Bırakmamam için tam çaba sarfettiğini dusundugum an bir seyler oluyordu sanki ve kopuyorduk.. Toparlanamıyorduk..

" Ruvayda sasirdiginin farkindayim ama bunu daha fazla icimde tutarsam patlayacaktım, dogru anı bekledim ve söyledim işte.. " biraz soluklandı ve bekledi.. Dogru kelimeleri secmek istiyor gibiydi, pencereye doğru yavaş adımlarla yürüdü ve ellerini kot pantolonunun ceplerini soktu.. Arkası dönüktü.. Pencereye hızla düşen yağmur damlaları sabaha nazaran şiddetini arttırmış gibi görünüyordu...

" 3 yıl önce onunla evlendigin gün sana her şeyi anlattım. Ondan boşanman gerektigini tekin birisi olmadığını sana söylemiştim.. Ve... " dedi ve devamını getirmedi..