"Ya seninle oynamak istiyorsam?"
Elimi klavyeye goturup cevap yazicaktim ama boyle akli bes karis havada kendini bisey sanan ukala birine cevap bile vermeye degmez deyip mesaj kutusundan ciktim belki bir siir paylasirim dusuncesiyle yazmaya basladim
"Saat gecenin körü... yalnizlik dem vuruyor hayatima...
Sonbaharda dokulen yapraklar misali yalpalanip dusunuyorum yere,
Buna dusmek dense keske, bir baska terim ile, cakiliyorum kor bir koyunun en dibine...
Gokyuzunun maviligini ozledim... her taraf kapkara bulutlar...
Karanlik bir kuyudayim.. maviligini gormek istiyorum..
Gunes bile artik sakindiriyor isigini...
Gozlerimdeki sisler cogaliyor, bugulaniyor her bir yanim...
Bu gecenin bir sabahi olsun artik.. nefessiz kaldim, gel kurtar beni bu dipsiz kuyudan..
Dillendiremiyorum bu tarifsiz kederi, seni yazamiyorum artik defterime..
Bu aciya katlamaniyorum,
Seninle konusmadigim her vakit biraz daha ölüyorum...
Ben sensiz yapamiyorum..."
Yazdigim siiri tekrar tekrar okudum.. canim cok yaniyordu.. Aliyi dusundukce sol yanim sıkısıyor, migdem sirtima yapisiyor ve nefesim kesilir gibi oluyordu... ayrildigimda bu kadar acimamisti canim, yada o kiza sarildiginda... ama simdi, yazdiklarim biraz daha canima okumustu.. her bir cumle suratima tokat atiyordu.. yazdiklarimda bile teselli bulamiyordum..
Dusuncelerimden kurtulup yazdigim siiri paylastigimda notebook'u kapatip cantama geri yerlestirdim sabah uyaninca yapmam gereken bir cok isim vardi..
......................
" ruveyda"
"Efendim"
"Uyanikmiydin hemen ilk seslenisimde uyandin?"
"Uykum cok hafif, saat kac?"
Saatine bakmadan aynadan basortusunu duzeltirken
"Dokuza ceyrek var." Dedi.
Gozlerim faltasi gibi acilmisti sabah namazini kacirmistim. Hemen yattigim yerden kalkip uzerimi degistirdim. Cantama attigim uzun etegimi giydim kazagim uzerimdeydi zaten, montumu giyip esarbimi baglamaya basladim. Betul coktan hazirdi. Bugun okula gitmeyecegimizi geceden soylemistim oda ona gore hazirlanmisti.
Esarbimi bagladiktan sonra sirt cantami ve telefonumu aldim betul onden ben arkadan odadan ciktik. Guler abla kahvaltiyi hazirlamis bizi bekliyordu, sofraya oturdugumuzda guler ablanin soru sorun bakislarindan artik bi aciklama yapma vaktinin geldigini anlamistim lafi uzatmadan
"Halam evden kovdu." Dedim
Soru soran gozleri bu defa saskinlik icinde acildi ve ciddi olup olmadigimi anlamak icin betule bakti betul kafasini asagi yukari salladiktan sonra tekrar bana dondu ve
"Neden?" Diye sordu..
Aslinda buna benimde bi cevabim yoktu. Neden kovmustuki beni evden. Ahh simdi hatirladim o evde istenmedigim icin kovmustu.
"Bilmiyorum ama artik oraya donemem, burdada kalamam, o yuzden bugun bi yetimhaneye gidicem. Nasil oluyo bilmiyorum, rica etsem siz ve betulde benimle gelir misiniz?"
"Sacmalama kizim ne yetimhanesi sende benim kizimsin burda kalirsin betule arkadaslik edersin okul bitsin sonra biseyler dusunuruz." Demisti guler abla gayet icten bir sekilde.. kalbul etmeyecegimi soyleyecegimde eliniyle susturdu. Buda itaraz kabul etmeyeceginin isaretiydi, yardim isteyen gozlerle betule baktigimda gayet memnun gorunuyordu ve annesini destekleyip bu evde kalmami onayladi..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LABİRENT
EspiritualRuveyda! Mavi gözlerinin ardına sakladığı acılar ve yüzüne yerleştirdiği sahte gulumsemesi ile hayatını sürdürmeye çalışan kırılgan bir kalp.. Umutlarını bağladığı kişilerden aldığı darbeler ile hayata küsen gözler.. Kime güveneceğini şaşıran yorulm...
