Bölüm şarkısı:The Heart Wants What It Wanst-Selena Gomez
Keyifli okumalar!
Gözlerimi açtığımda beyaz yüksek bir tavana bakıyordum.
Bacaklarımdaki sızı,düşünmemi engelliyordu ve sırtım karıncalanıyordu. Doğrulmak için hareketlendiğimde karnıma elimi yerleştirdim.Fakat olması gerektiği gibi şişik değildi.Vücudum,şok dalgalarına esir düşmüş, kirli duvarda sinir bozucu bir dengeyle tik taklayan saate takılı kalmıştım.Titrek bir nefes aldım ve tüm keskin acıya rağmen doğrulup boş odaya göz gezdirdim.
Bir hastane yatağında oturuyor,kimsesiz gibi duruyordum.
Koluma takılan serumları sinir ve korku ile sökerek ayağa kalktım ve kapıyı tüm gücümle iterek dışarıya çıktım.Yürümek,nefes almak oldukça zor geliyordu.
Zayn'i gördüm.
Koltuklardan birine oturmuş,başını elleri arasına almıştı.Tek damla gözyaşının gözümden süzülmesine izin verdim ve etrafıma bakındım. Tanıdığım hiç kimse yoktu.Her şey yabancı geliyordu,Zayn bile.
'' Effie.''
Gözlerimi silerek başımı iki yana salladım. Zayn tek adımla aramızdaki mesafeyi kapatıp endişeyle gözlerime baktı.
'' Bebeklerim neredeler?''
Derin bir nefes alıp bakışlarını parmaklarına dikti.
Hayır.
'' Zayn,neredeler?''
'' Ameliyatlısın içeriye geçelim öyle sor sorularını,lütfen.''
Tüm gücümle bağırdım.
'' Bebeklerimin nerede olduğunu söyle bana.''
Zayn susuyordu ve susması aklımdaki kötü senaryoların canlanmasına sebebiyet veriyordu.Onları kaybedemezdim.
ONLARI KAYBEDEMEM.
Onu geriye ittim ve yakındaki odalardan birisinin kapısını açıp içeriye baktım.Aklımda sadece onları kaybedemeyeceğim vardı.
'' Effie,kendini zorluyorsun,yapma.''
'' Kes sesini! ''
Önümü göremiyordum ve bunu yine de umursamadım.Kattaki tüm odaların kapılarını tek tek açtım ve baktım fakat yoklardı.Hiç bir yerde yoklardı.Ağlarak Zayn'e döndüm.
'' Lütfen,söyle.''
Beni kolları arasına almadan önce onunda ağladığını fark ettim.Zayn'in de ağladığını..
'' Kendini hırpalama,sakinleş,ne olursun.''
Dudaklarını saçlarım arasında gezdirdiğinde elimi yüzüme kapattım.Hayatımda hiç bir şeyi onları istediğim kadar istememiştim.İçimde büyüyen,yaşama tutunan minik bedenlerini düşündükçe mutluluktan ağlıyordum.Fakat şimdi...
Zayn,yavaşça kucağına aldığında başımı omzuna bastırdım.Düşünemiyordum,konuşamıyordum.Sessizliğin içinde sadece hıçkırıklarımın ve acı inlemelerim yankılanıyordu.Zayn dudaklarını yanağıma bastırdı ve bana hayat veren kelimeleri fısıldadı.
'' İlerideki odadalar Effie,sadece sakinleş.''
Yutkunarak başımı kaldırdım.
Yaşıyorlardı.
Zayn usulca yoğun bakım ünitesinin önüne yaklaştı ve beni kucağından indirdi.
Buğulu gözlerimi yavaşça sildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Baby's Father•zaylena
Fanfiction'' O benim çocuğum mu? '' '' Hayır kendi kendime yaptım. ''
