Baby's Father•zaylena

Twenty Nine

**

1 Hafta Sonra

Yüzümdeki gülümseme günden güne nasıl solmuştu?

Pek mutlu bir insan sayılmazdım o hayatıma girmeden önce.İnsanlara,erkeklere hatta kendime güvenmezdim.Sevmeyi biliyordum.Sevilmeye layık olduğumu düşündüren tek bir şey bile yoktu.

Onunla da böyle karşılaşmamış mıydım?

Kaba saba,inatçı ve sinir bozucu davranışları,sonrasında hayatımın tepetaklak oluşu.

Zayn yüzümdeki gülümsemeyi soldurmuş muydu?Yoksa o varken mi gülümsüyordum?

Burnumu çekerek bakışlarımı beşiklerinde mışıl mışıl uyuyan bebeklerime çevirdim.Onlar için çabalamıştım.Tüm hayatımı bir iyilik için,onların geleceği için değiştirmeye kalkmıştım.Fakat yine istediğim olmamıştı.Kanım çekilmiş,uykusuzluk,iştahsızlık ve hatta tüm bu soğukluklar bedenimi günden güne çökertmişti.O herşey için değer miydi?

Öyle gibi geliyordu.

Günlerdir ağlamaktan harap olmuştum.Beni şaşırtmadığı için ondan nefret ediyordum.Bu nefret o kadar saftı ki bebeklerimin ondan olması bedenimden de iğrenmeme sebep oluyordu.

''Effie.''

Kylie fısıldayarak konuştuğunda gözyaşlarımı yeniden sildim ve gülümsemeye çalıştım.

''Gelsene.''

İçeriye tereddütle giren kız kardeşim elindeki bir kupa kahveyi elime tutuşturduğunda hiç bir şey söylemeden bacaklarımı bağdaş kurup oturdum.Aklımdan ilk karşılaşmamız,beni öpüşü,sarılışı,kavgaları ve hatta bebeklerimiz için dua ettiğimiz her an birer birer geçiyordu.Kendime bunu yapmaktan vazgeçip,liseli aptallardan biri gibi davranmamam gerekiyordu fakat elimde değildi.Artık o yoktu.Beni bilinmezliğe bırakıp,gitmişti.

'' Çok kötü görünüyorsun.'' Kylie mırıldandığında bakışlarımı kupadan çekerek ona baktım.

''Mutluyum.'' burnumu çekerken yanaklarımda kuruyan gözyaşlarımı umursamadan gülümsedim.'' Çocuklarım yanımda,hep sahip olmak istediğim bir hayatım var ve bir erkeğe muhtaç değilim.Mutluyum Kylie,hiç olmadığım kadar.''

Bakışları bana acıdığını gösterse de yutkunarak yatağında mışıl mışıl uyuyan bebeklerime yeniden baktım.Ben onlar için dik durmak ve Zayn hayatıma girmeden önce kurduğum tüm planlarıma sadık kalmak zorundaydım.

''Hepimiz evden çıkıp hava alman gerektiğini düşünüyoruz.Özellikle Harry.''Dudaklarımı itiraz etmek için araladığımda kaşlarını çattı.'' Effie,iyi değilsin.Benim ablam olabilirsin,büyük olabilirsin ve evet inatçı da olabilirsin.Ama sen Effie'sin.Zayn olmadan önce de böyleydin.Bilmek ister misin bilmiyorum ama hep senin gibi olmak istedim.Güçlü ve ne yaptığını bilen.'' durdu ve elimi elleri arasına aldı'' Lütfen yeniden güçlü olduğunu hatırla ve değmeyecek birisi için kendini hırpalama.''

İnleyerek ellerimi elleri arasından çektim ve yüzüme kapatarak yeniden ağlamaya başladım.''Anlamıyorsun.Ben,güvenmiştim Kylie.'' gözyaşlarım yanaklarımı yeniden ıslatırken dudaklarımı ısırdım ve titrek bir nefes aldım '' sevmiştim.''

Gözlerinden acı geçerken kollarını etrafıma sardı ve sırtımı okşadı.

'' Bu yüzden güçlü olmak zorundasın.Nefret insanı köreltir abla.Sen hep sevgi dolu ve güçlü oldun,yumuşak,kırılgan biri olmadın.''

Geri çekilerek gözyaşlarımı sildim.

''Haklısın,sanırım biraz hava almam gerek.''

**