Baby's Father•zaylena

Thirty Four

Bölüm şarkısı ; Tove Lo-Thousand Miles

Keyifli okumalar!

**

Sesini duyduğumda kalbim acıyordu.Avucunun içine almış ve o un ufak olana kadar sıkıyormuş gibiydi.Titrek bir nefes alarak telefonumu kapattım.Kimsenin bana ulaşmasını istemiyordum.Ayağına gitmek,beni kolay biri olarak görmesini istemiyordum.

Aiden ve Andrew uyurken minik parmaklarına,öpücükler bıraktım.Silkinip,doğruluyordum.Kendimi bundan böyle,bebeklerime adayacaktım.Aslında olması gerekende buydu.Bizim serüvenimizin başında ben güçlüydüm.Her şeyi bitirecek şey,dudaklarımın arasındaki iki sözdü.

Şimdi,zaman çabuk geçmiş beni güçsüzleştirmişti.O güçlü görünüyordu.En azından,hala kendinde bana emir verecek yüzü bulduğuna göre kendini öyle görüyor olmalıydı.

Ayağa kalkarak,sızlayan burnumu umursamadan yavaşça pencereye yaklaştım.Işıklar kapalı,gece ise karanlıktı.Olmam gereken yerdeydim.Gözlerim anında arabasına yaslanan bedenine kaydığında,bir süre onu izledim.Dudakları arasına zehiri gizlemiş,gecenin karanlığında etrafı aydınlatan tek ışığın altında kapımıza bakıyordu.

Konuşacağı önemli şeyin ne olduğunu merak ediyordum.Fakat gitmek istemiyordum.Gardımı yeniden indirmek ve beni zamansız avlamasına izin vermek,artık sadece beni etkilemeyecekti.Gözlerimi usulca kapatarak titrek fakat derin bir nefes aldım.O gerimde kalmalıydı.İnsanlara söylediğim gibi olmalıydı herşey.

''Effie.''Kylie'nin fısıltısı,perdeyi kapatarak ona doğru dönmeme sebep oldu '' Zayn,burada.''Yüzünde endişeli bir ifade vardı.Gülümseyerek dudaklarımı birbirine bastırdım.Ardından bir kaç adım atarak pencereden,Zayn'den uzaklaştım.

''Biliyorum,'' gözlerim odayı tararken,Kylie'ye bakmamak için direniyordum.Fakat gözlerim bana ihanet ederek kız kardeşimin endişe dolu gözlerine sabitlendi.''Ona gitmesini söyle.Çünkü,sanırım ben ondan çoktan gittim.''

****

****

Gerginlik bedenimi ele geçirirken saatimi son kez kontrol ettim.Biraz sonra,ev sahibim burada olacaktı.Ve ardından o ev yeni umutlarımın başlangıcı konumuna gelecekti.İkizler ve ben mutlu bir aile olarak,sorunlardan ve yalan dolandan uzakta her şey yoluna girmiş bir şekilde yaşayacaktık.

Çoğu gece yanlarında uyuyacaktım.Kalp kırıklarımı onların kalbi kırılmasın diye bize kalkan haline getirecektim.

''Kahve içer misiniz Bayan Blake.''

Adam'ın yardımcısının,gülümseyerek sorduğu soruya sadece başımı hayır anlamında sallayarak cevap vermiştim.Çünkü,bir an önce imza işinin bitmesini gerçekten çok istiyordum.Stresle bacağımı sallarken,kapı açıldı ve içeriye Adam ile beraber genç bir bayan girdi.Adam'ın bakışları beni bulduğunda yüzüne büyük bir gülümseme yerleştirdi.Ayağa kalkarak bana doğru uzanan eline elimi uzattım.

''Hoşgeldin Effie.''Konuşmadan onu da başımla selamladım.''Bu Bayan Helanine'ın torunu Abby Mykels.Tüm haklarını torunları arasında pay yaptığını bu sabah öğrendim.Bu yüzden ev sahibiniz muhtemelen Abby olacak.''

Uykusuzluk ile şişmiş gözlerim ağırlaşmaya başladığında hafifçe gülümsemeye çalıştım.

''Memnun oldum Bayan Mykels.Ben de Effie Blake.'' elimi sıktığında tıpkı benim gibi gülümsedi.

''Ben bu kadar genç bir kiracı beklemiyordum.'' diyebildi en sonunda.Yüzünde tanıdık bir sima var gibiydi.Fakat tanımıyordum.Gülümseyerek az önce kalktığım koltuğa yeniden oturdum.Aniden halsizlik çökmüştü üzerime.Biz konuşmayınca Bayan Mykels yeniden konuşmaya başladı.