Baby's Father•zaylena

Thirty Eight

Bölüm şarkısı: Ben Howard-Promise

Keyifli okumalar!

**

''Öylece kabullendin mi yani?'' hiddetle ayağa kalktığında bakışlarımı yüzünde gezdirdim.Sakin kalmaya çalışıyordum fakat o bunu zorlaştırıyordu.

''Bana bağırma tamam mı? Ben istemedim bu şeyi. Gelip düzenim yeniden bozulsun isteyen benmişim gibi davranmayı kes.''

''Effie,Dna testi yaptırdım diyorum.Bu işte bir terslik olmalı.'' elini saçından geçirerek kurduğu cümle karşısında ayağa kalkarak kendimi sakinleştirmeye çalıştım.Ne söylersem,ne anlatırsam anlatayım Zayn bunun tam tersini anlamak istiyormuş gibiydi. Sanki,buraya benimle kavga etmeye gelmiş gibi davranıyordu.

'' Nasıl emin olabilirim?'' kaşlarımı havaya kaldırarak ona doğru bir adım attım '' Bana defalarca yalan söyledin,bu konuda söylemeyeceğine neden inanayım? ''

Gözleri şaşkınlık ile büyürken,söylediğim cümlenin farkına yeni varıyordum.Fakat,bu doğruydu.Bu cümleyi kurduğum için üzülmeyecektim.

'' Kendi çocuklarımın babası olamayacağım gibi bir konu varken, yalan söylediğimi mi düşünüyorsun gerçekten? Effie,'' derin bir nefes alarak,boşta kalan elini yumruk yaptı ''bunu tartışmayacağım bile. Onlar ikimizin çocukları ve her önüne gelen adamın onları sahiplenmesinden çok sıkıldım. ''

Alnımda stresten biriken teri silerek yeniden koltuğa oturdum.

'' Yeniden dna testi yaptıracağım. Umuyorum ki-''

'' Umduğun şeyi biliyorum. Ama merak etme,dün gece açık bir dille belirttin bunu zaten.'' gözlerini kaçırarak kurduğu cümle boğazımda bir şeylerin düğümlenmesine sebep olmuştu. Dün gece, bizim için keskin bir virajdı. Sağ salim atlatabilmiş miydik,bilmiyordum. Fakat ikimiz de enkazdan aylar sonra çıkarılan fakat hayatta kalmayı başaran iki kazazede gibiydik.

''Ben.'' diyebildim.Söyleyebileceğim mantıklı bir şeyler bulmaya çalışıyordum. '' Sen otur biraz,bende kahve yapayım.'' Başıyla beni onayladı ve ardından yavaşça koltuğa oturdu. Stres ile derin bir nefes alarak  ayağa kalkıp mutfağa yöneldim.

Hayatım resmen dallasa dönüşmüştü. Bir olay bittiğin de başka bir olay patlak veriyordu. Brezilya dizileri bile, bir olayı aylarca işliyorken ben her gün farklı bir dertle uğraşıyordum. Bu düşünce ile kendi kendime gülerek kahve kavanozunu elime aldım. Tanrım,gerçekten delirmeme ramak kalmıştı. Hatta belki de delirmiştim.Erkek düşmanı sayılabilecek yanım bu olaylara ,sadece gülüyordu. Kendimi tanıyamıyordum.

Sesli bir nefes vererek,iki büyük kupa çıkardım ve ardından içerisine birer kaşık kahve yerleştirerek sıcak süt ekledim.

Aslında,ondan kaçıyordum.

Gün geçtikçe,yaram kabuk bağlıyordu ve Zayn'i affetmek istiyordum. Bunun yanlış olduğunu dün o kadın bana yeniden hatırlatsa da bugün onu gördüğümde  yanlışlarım arasında en sevdiğim olduğunu fark etmiştim. Uykusuzluktan ikimizin de göz altları morarmıştı,ikimizde bir şeylere öfkeliydik ve çözümü basitti.

Fakat ben duygularım arasında kaybolmuştum ve o da her seferinde, üzerime toprak atarak gömülmeme sebep oluyordu.Belki de içimde bir yerlerde bebeklerimin babasının o olmamasını istemem,bu sebeptendi. Ben,en baştaki o saf kız değildim ve o da en başındaki umursamaz adam değildi.İkimizde birbirimizde çok şey değiştirmiştik ve şimdi onları onarmaya çalışırken bocalıyorduk.

Ellerimi yüzümden geçirerek,düşünce dünyamdan çıkmak için kahve bardaklarını elime aldım.Böyle düşünerek sadece kendimi yoruyordum.Başka hiç bir işe yaramıyordu. Adımlarımı mutfaktan uzaklaştırarak kapıya yöneldim ve salona kadar sakin adımlarla ilerledim.