Bölüm şarkısı; Ellie Goulding-Mirrors
Keyifli okumalar.
1 hafta sonra;
Parmaklarımı bebek kıyafetlerinde gezdirirken hafifçe gülümsedim.Neredeyse benim bebeklerim için tasarlanmış gibilerdi.
Yüzüme her zaman ki gibi heyecanlı bir gülümseme yayıldığında Kylie ve Niall'a baktım. Benim aksime birilerinin mutlu olması güzel bir duyguydu. Bu yüzden ben mutlu olamıyorsam,etrafımdaki insanlar mutlu olmalıydı.
"Bu çok güzel Effie."
Niall mavi takımı gülümseyerek gösterdiğinde başımı salladım. Beğenmiştim ama yine de soğuk ve mesafeli olmaya özen gösteriyordum.
"Bu da." dedi Kylie merakla bana bakarken.
"Çok fazla bir şey almayacağım.Sadece her zaman ki ihtiyaçlar. Ben sizin kadar zengin değilim çocuklar."
Duygusuz bir şekilde bebek bezi ve pudraları sepetime attım. Aklım ve kalbim buz tutmuş gibiydi.Doğumumdan önce geçirdiğim hareketli zamanların tam aksi sakindi şu son bir hafta. Ne yalan,oyun ne de vicdan azabı vardı.
Yine de çok ağır bir duygu beni sarmış ve yaptığım her işe odaklanmamı engelliyordu.
Zayn'e duyduğum özlem,öfkemin önüne geçmişti.
"Bunlar da teyzesinden miniklerine hediye."
Kylie az önce beğendiği tulumları sepete bıraktığında mırıldanarak teşekkür ettim.
İç çekerek yanağımı öptü ve Niall'ın elini sımsıkı kavradı.
"Zayn,çocukları görmek istiyor."
Niall umut dolu gözlerle baktığında sinirle çenemi kastım. Elbette ki özlem doluydum ama bebeklerimin hayatına öyle bir yalancı düzenbaz asla girmeyecekti.
En azından tişörtünden aldığım saçı ile bebeklerimin geni tutar da babaları çıkarsa bu durumu gözden geçirebilirdim.
"Henüz değil."dedim yine de açık bir kapı bırakarak.
Başını sallayıp kasada sıra bana gelince sepettekileri çıkartmama yardım etti.
Sepettekiler ile işimiz bittiğinde ödemeyi yaptık ve mağazadan çıktık. Eve gidip bebeklerimin kokularını içime çekmek ve huzurla dolmak istiyordum. Andrew Aiden'a göre daha hareketliydi. Bu da çifte yorgunluğa sebep oluyordu. Onları düşünürken yüzüme yayılan gülümseme, Zayn aklıma geldiğinde solmuştu.
Tüm bu yalanlar oyunlar olmadan önce bana aşık olduğunu söyleseydi eğer belki de mutlu bir evliliğimiz olurdu. Yaşlandığımız zaman iki huysuz baş başa verebilirdik.
Bana aşkını ilan ettiğinde onu yüzüstü bırakmazdım.
Arabama ulaşınca arka koltuğa eşyaları yerleştirdim ve Kylie ile Niall'a veda edip sürücü koltuğuna yerleştim. Yol boyu aklımda birikenleri sakin müzikler dinleyerek atmaya çalıştım fakat ne kadar başarılı olduğu tartışılırdı.
Nihayet eve vardığımda bebeklerime sarılmayı ve huzurlu bir gün geçirmeyi düşünüyordum.
Zayn'in Aiden ağlamasın diye şebeklik yaptığını görmeyi değil.
"Burada ne işin var?" elimdeki poşetleri koltuğa bırakarak sinirle Aiden'ı kucakladım. Aynı anda Andrew de ağlamaya başladı. Zayn onu yavaşça kucağına aldı.
"Çocuğumu bırak ve neden burada olduğunu açıkla."
"Evet çocuğu bırakayım da sen Aiden ile ilgilenirken ağlamaktan çatlasın."
Sinirle derin bir nefes aldım. Evet şu an dediği şeyde haklı olabilirdi ama evime nasıl girmişti bu züppe?
" Evime nasıl girdin? Şimdi de yeni hobin bu mu Zayn?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Baby's Father•zaylena
Fanfic'' O benim çocuğum mu? '' '' Hayır kendi kendime yaptım. ''
