Baby's Father•zaylena

Thirty One

Multi; Hannah

Keyifli okumalar!

**

''Yeni bir eve tanışanacağım.''

Andrew ile oynarken kurduğum cümle,Kylie'nin yerinde donup kalmasına Niall'ınsa yediği elmayı yere düşürmesine sebep olmuştu.

''Zayn yüzünden mi?''

Kylie,derin bir nefes alarak sorduğu sorunun cevabını bekledi.Zayn yüzündendi,elbette.Çocuklarımı istediği zaman aklına estikçe gelip göremezdi.O yokken de ben onlar için hem anne hem de baba olmayı göze almıştım.

''Hayır.'' dedim Andrew huzursuzca kıpırdanırken.'' Hayır,ikizler ile beraber yaşayabileceğim bir eve çıkacağım.Apartman dairesi olabilir.Herhangi bir okula ya da hastaneye yakın bir yerlerde olmasını istiyorum.Burası şehir merkezine biraz ters düşüyor.''

Niall itiraz etmek için dudaklarını araladığında tek kaşımı kaldırarak ona baktım.

''Effie,alınma ama bu mantıklı gelmiyor.''

''Nesi mantıksız?Çocuklarımın geleceğini düşünüyorum.Üstelik büyüyorlar ve büyüdükçe hastalanıyorlar.''

Kylie,Niall'ın yanına sokularak gözlerini üzerimde gezdirdi.

''Ne iş yapacaksın?Bu eve herhangi bir alıcı bulamazsan ne olacak?''

''Amacınız ne?'' dedim sonunda dayanamayak '' Kendi ayaklarım üzerindeydim bunca yıl,şimdi yine aynısını yapmaya çalışıyorum ve siz hiç yardımcı olmuyorsunuz.''

''Sadece Zayn yüzünden kendi düzenini bozmanı istemiyoruz hepsi bu.'' dedi Niall omuz silkerek.Sinirle kesik bir nefes alıp,sinirle halime gülen Andrew'e baktım.

Gülümsediğinde aklımdaki tüm kötü şeyler uçmuş,söyleyeceklerimi unutmuştum.Yaşadıklarımı,bebeklerim atlatmama yardım edebilirdi.Ve ben yüzlerindeki bu masum gülümsemeyi görebilmek için,atlatacaktım.

''Zayn,geçmişte kaldı benim için.'' dedim Andrew'in saçlarını öperek.Niall ve Kylie'nin buna inanmadığını biliyordum.

Fakat o,geçmişte yaşayan bir ölü olarak kalacaktı.

''Aiden uyandı.'' dedi Niall Kylie'yi ittirerek.Bu hallerine gülerek mutfağa yöneldim.

''Güzel,beni tek bırakın.''

Kylie ben mutfağa giderken arkamızdan bağırdığında bu sefer Andrew'e bakıp kıkırdadım.

''Teyzen,sanırım sonunda tırlattı.''

Andrew söylediğim şeye gülerek başını boynuma yasladığında kokusunu derince içime çektim ve sırtını okşadım.Gülümsemeleri hayat bulmamı sağlıyordu.Neşe kaynağım onlardı.Fakat Zayn aklıma her geldiğinde gülümsemem soluyordu.

Tıpkı şuandaki gibi.

**

Zayn;

Kapıyı sertçe kapatarak masasında işlerle boğuşan Liam'ı süzdüm.Bana söyleyeceği,en azından söylemeye yüzü olduğu bir şeyleri olmasını umuyordum.

Başını dosyalardan kaldırarak,beni süzdü.Ardından koltuğuna sırtını yaslayarak yüzüne alaycı bir ifade yerleştirdi.

''Hoşgeldin,dostum.''

Yumruğumu sıkarak derin bir nefes aldım.Buraya kavga etmeye gelmemiştim,hayır.O benim dostumdu ve gerçekleri ondan dinleyecektim.

''Neden geldiğimi tahmin edebiliyorsundur,umarım.'' dedim ellerimi serbest bırakarak.Başını yavaşça sallayıp dudaklarını büzerek,kollarını göğsünde birleştirdi.Benimle eğleniyormuş gibi bir havası vardı.