Baby's Father•zaylena

Twenty Two

Bölüm şarkısı: Little Mix -Love me or Leave me

Keyifli okumalar!

Elimdeki bardağı baş ucuna bırakıp dışarı çıkan hemşirelerin ardından içeriye giren Kylie'ye baktım.Gülümseyerek yanıma oturdu ve tişörtümü giyebilmem için yardım etti.Sessizce yatağa kıvrılıp bakışlarımı bardağa diktim. Yorgun ve aç hissediyordum.Hastane yemeklerini midem almıyordu ve bebekler doğduktan sonra da eskisi gibi yememeye başlamıştım.Kylie sırtını yavaşça okşadı.

'' Bebeklere sütü içirmen için seni bekleyeceklerini söylediler.Bir de Zayn'i.''

Başımı usulca salladım.Sağlıklarına bir an önce kavuşmalarını,bu hastaneden ne kadar hızlı çıkabilirsek o kadar çıkıp gitmeyi istiyordum.Fakat her zaman her şey insanların istediği gibi olmuyordu.

Belki onlar annesiz büyüyebilirlerdi.Kylie'nin onları kesinlikle terk edeceğini sanmıyordum.Onları görmüş ve nefes alıp verişlerini görmüşken ben onlarsız nasıl olurdum?Bilmiyordum. Onlarsız hayatı düşünmek bambaşkaydı.Karnımdaki canlılıklarının silindiğine bile alışmakta zorlanıyor,hala oradaymışlar gibi okşuyordum.

'' Effie,iyi misin?''

Zayn başını içeriye uzatarak bana baktığında gülümsemeye çalıştım.

'' Elbette.Son zamanlarda bunu çok fazla soruyorsun Zayn.''

Omuz silkti ve hızla gelip koltuğa oturdu.

'' İyi olduğundan emin olmak istiyorum sadece.''

'' Ben sizi yanlız bırakayım.'' Kylie güven verircesine gülümsedi ve kapıdan usulca çıktı.Gözlerimi parmaklarıma diktim.Belki de şuan da onunla yüzleşmeliydim..

'' Anne sütü almaya başladıklarında çok daha iyi olacaklar.''

Başımı yine salladım.Elbette olacaklardı.Onlar benim bebeklerimdi.En az anneleri kadar güçlülerdi.

'' Neyin var?''

Gözlerimi parmaklarımdan çekip ona baktım.

'' O gece ne olduğunu hiç mi merak etmiyorsun Zayn?''

Bakışlarını parmaklarına dikme sırası ona geçmişti.Dudakları aralanıyor fakat sessizliği sadece nefes alışverişlerimiz kesiyordu.

'' Duymaya korkuyorum.''

Fısıltısı duyamayacağım kadar kısıktı.Fakat duymuştum.Yanımda kaldığı için minnettardım elbette.Fakat herşeyin suçlusu olarak onu suçlayamamak,bu elimden gelmiyordu.

''O halde anlatmayacağım.'' dedim aynı onun gibi kısık bir ses tonuyla.Gıcırdayan hastane kapısı aralandığında hemşire gülümseyerek içeriye girdi.

'' Bebeklere süt verme saati. ''

Yerimden kalkarken Zayn elimi tuttu ve kalkmama yardım etti.Eli elime değdiğinde kısa bir süre gözlerine baktım.Bunu umursuyormuş gibi değildi.Kalkmam için yardım ediyordu sadece.

Yine hayal alemine dalan bendim.Gerçekse Zayn'in yine acıdığı için yanımda durduğuydu.

Elimi sinirle çektim ve hemşirenin peşine takıldım.Zayn'i unutmak ve bebeklerime gelecek sunmak istiyordum.

Yapamayacağımı bilsemde..

''Sadece on dakika durabilirsiniz.Bu makinaların üç insanın nefesini temizleyecek teknolojide sürümleri henüz tasarlanmadı.''

Hemşireyi onaylarca mırıltılar çıkartıp galoşlar ve başlıkların olduğu yere geçerek üzerime mavi önlüklerden geçirdim.Zayn'e döndüğümde dikildiğini gördüm.