"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

1

Luna

Het is zondag middag als de hitte van de zomerdagen me in de nek brandt. Ik heb mijn IPad op mijn schoot, Musical.ly's te kijken of hij toevallig nieuwe filmpjes heeft gepost. Ik druk op de verkenners knop en typte zijn naam in 'Jacob Sartorius'. Zodra zijn profielfoto geladen was, hoorde ik opeens een luide knal van buiten mijn huis. Ik loop de woonkamer uit, open de deur en stap het huis uit. Ik zie een grote, witte verhuiswagen zo voor de tuin van het huis naast me.

'Ja hierzo!' Schreeuwde een onbekende man naar de verhuis wagen. De verhuiswagen reed naar achteren terwijl het een piepende geluid maakte.

'Luna!' Een stem riep mijn naam van achteren. Ik nam nog een laatste kijk voordat ik me omdraaide en terug liep naar binnen.

'Wat is er Michael?' Vroeg ik aan mijn achttien-jarige broer.

'Waarom sta je buiten? Straks krijg je een kou.' Vertelde hij mij terwijl hij op zijn telefoon zat.

'Je weet wel dat het zomer is, hé?' Zei ik met een sarcastische toon in mijn stem.

'Nee het is gewoon dat je misschien verliefd wordt op onze nieuwe buren.' Zei hij met een gemene lach.

'Haha, wat grappig zeg!' Ik rolde mijn ogen voordat ik realiseerde wat hij nog meer zei. 'Wacht, nieuwe buren?' Vroeg ik aan hem met grote ogen.

'Ja, nieuwe buren.' Antwoordde hij.

Ik kon niks anders doen dan naar boven rennen en meteen mijn telefoon pakken. Wat had Jacob ook al weer gezegd op Snapchat? Hij vertelde dat hij zou verhuizen naar een compleet andere huis. Maar de reden heeft hij helaas niet gezegd.

Ach, wie hou ik voor de gek? Waarom zou Jacob nou in zo een klein landje wonen in een buurt die nogal niet zo fijn is? Hij is waarschijnlijk in een nog grotere huis gaan wonen ergens in Ohio. Dom, dom, dom!

Ik opende mijn lesrooster voor morgen en zag dat het eerste uur is uitgevallen. Gelukkig, dat zouden ze wel vaker kunnen doen op een maandag. Ik pakte mijn zware boeken uit mijn boekenkast en stopte het in mijn rugtas. Eerste klas is erg vermoeiend, vooral als je gewend bent dat je school letterlijk tegenover jou was. Nu moet ik extra vroeg opstaan en daarna wel een half uurtje op een fiets zitten trappen voordat ik weer op school ben.

Mijn ouders zijn weg, zoals altijd. Ze hebben een baan als kapitein en boot stewardess en zijn wel elke week een paar hele dagen weg. Het ergste is nog dat ik een kleine broertje heb die dus verzorgd moet worden. Maar meestal ben ik dat die voor hem zorgt, mijn broer is "te lui" om zulke dingen te doen en mijn tweeling zus Alana is op danskamp. Ze is gevraagt voor grote optredens dus is ze komende weken er niet. Gelukkig hebben mijn ouders mijn broertje ingeschreven bij een kinderdagverblijf zodat ik toch nog vrije tijd heb.

Zelf heb ik niet echt veel te vertellen over mezelf. Laat me beetje makkelijk beginnen; ik ben Luna, Ik ben twaalf en ben heel erg hyper. Ik kan niet wachten totdat ik jarig ben, Ik ben namelijk bekend als De jongste van de klas. Ik zat op football en hockey maar ben een paar maanden geleden gestopt met hockey. Als het gaat om lengtes, moet je echt niet bij mij zijn. Tenzij je een meisje zoekt van één meter en vijfenvijftig centimeter dan is het oke. Als je mij wat vraagt om iets te doen voor publiek klap ik dicht, ik ben namelijk niet zo van het aandacht. Ik snap niet hoe mensen dat durven en gewoon met gemak kunnen praten. Ik zal dat nooit doen, ik zeg het je nu al! Ik heb een rare kleur haar dat ik al mijn hele leven heb. Het is een beetje een mix van donker paars, rood en bruin. Het is golvend en erg lastig om mee te werken. Mijn ogen lijken in het licht groen, maar ze zijn eigenlijk bruin. Mijn ouders komen uit Filippijnen en Hawaii dus ik heb een getinte huidskleur. In de zomer word ik bruiner maar ik krijg mijn normale kleur terug in de winter. Maar ja, genoeg over mij.

Een paar uur nadat ik mijn schooltas heb gepakt zat ik op mijn telefoon te scrollen door Instagram. Steeds meer fans vroegen zich af waar Jacob uithing maar ik weet vast en zeker wel dat het boven water komt. Uit het niets werd er op de deur geklopt. Ik liep van de trap af naar de deur en opende het om te zien wie het was.

'Hallo! Ik ben Rolf, jullie nieuwe buurman.' De man die eerder tegen de verhuiswagen schreeuwde stond toen voor de deur. Ik wist niet of ik hem binnen moest laten of niet, het ligt niet aan mij maar aan de buurt. Ik riep Michael erbij als hij mijn plaats innam om met de buurman te praten. Ze waren maar iets van vijf minuten aan het praten terwijl ik achter Michael stond te luisteren naar zijn verhaal. Hij komt naast ons wonen omdat zijn vrouw door een ziekte is overleden en zijn kinderen komen van helemaal uit Amerika bij hem wonen. Hij en zijn vrouw waren gescheiden en woonde eerst in een klein appartement maar is toen het huis hiernaast gaan kopen. Interessante verhaal was het, maar niet zo boeiend genoeg om hem heel de dag te horen praten over zijn leven.

Langzamerhand kwam er een eind aan mijn rustige weekend en begon mezelf klaar te maken voor bad. Michael is mijn kleine broertje Jesse aan het voorlezen dus ik hoefde me niet zorgen te maken over dat. Ik liet een schuimbal vallen in het water als het water begon te bruisen. Ik stapte in het bad en lag ontspannen met mijn ogen dicht te denken over de meest random dingen die zowat door mijn hoofd spookte.

Na een half uurtje onstpannen in het water, heb ik mezelf afgedroogd en mijn pyjama aangedaan. Ik heb mijn tanden gepoets en heb mezelf toen in bed gestopt.