Unexpected love.

Chapter 1

Ιούλιος 2014.

  Ένα καλοκαιρινό απόγευμα σαν όλα τα άλλα ήταν. Δεν περίμενε να συμβεί κάτι διαφορετικό. Έκανε μπάνιο,ντύθηκε,περιποιήθηκε λίγο τον εαυτό της, άρπαξε την μαύρη τσάντα της και έκλεισε την πόρτα.

  Δεν ήθελε να φύγει από την ηρεμία του δωματίου της, δεν ήθελε να αφήσει την μουσική που ηχούσε σιγανά από το μικρό της ηχείο.

  Την στιγμάτισε η απώλεια του μοναδικού ανθρώπου που πραγματικά ενδιαφερόταν. Μέτα τον θάνατο του αδερφού της όλα έγιναν μαύρα,δεν υπήρχαν όμορφες στιγμές πλέον. Την είχε απορροφήσει η καθημερινή ρουτίνα, την έπνιγε το μουντό και μαύρο σκοτάδι της ψυχής της. Δεν είχε λόγους να χαμογελάσει,να αρχίσει να ξανά ζει όπως τότε. Όλες αυτές οι σκέψεις κυριαρχούσαν στο μυαλό της τον τελευταίο χρόνο. Προχωρώντας για την στάση του λεωφορείου ένιωσε μια δόνηση στο πόδι της που την έβγαλε για λίγο από τις σκέψεις της.

  "Έλα Λίνα" , είπε στην ξαδέρφη της με την οποία είχε κανονίσει την βόλτα.

  "Που είσαι;" την ρώτησε εκείνη.

  "Πάω στάση,έγινε κάτι;" ρώτησε με απορία φτάνοντας στο μέρος για την αναμονή του λεωφορείου.

  "Όχι απλά πήρα να σε ρωτήσω τι ώρα θα είσαι εδώ περίπου".

  "Το πολύ σε 45 λεπτά,ξέρεις πόσο αργεί συνήθως το λεωφορείο από το χωριό". Είπε εκείνη με σαρκαστική διάθεση.

  "Χάχα, εντάξει, θα σε περιμένω εκεί." Είπε η ξαδέρφη της.

  "Εντάξει,θα μιλήσουμε μετά." Της είπε και έκλεισε το κινητό τηλέφωνο της.

  Περίμενε λίγη ώρα ενώ η στάση είχε γεμίσει με φωνές παιδιών που θα έκαναν και εκείνα την απογευματινή έξοδό τους. Μερικοί φίλοι και κάποιοι άλλοι γνωστοί την χαιρέτησαν αλλά εκείνη άπλα τους χάρισε ένα ψεύτικο χαμόγελο και ξανά έβαλε τα ακουστικά στα αυτιά της.

  Η διαδρομή ξεκίνησε και αφού χτύπησε το εισιτήριό της  και εντόπισε μια άδεια θέση στην πίσω δεξιά γωνία του λεωφορείου.

  Η Αλεξάνδρα ήταν μια σχετικά όμορφη κοπέλα,μικροκαμομένη με εκθαμβωτικά μελί μάτια και μακριά καστανά μαλλιά.

  Ο δυναμικός καλλιεργημένος χαρακτήρας της ήταν το δικό της δυνατό χαρτί. Πολλοί την θαύμαζαν για αυτό και έμεναν καθηλωμένοι με τον τρόπο που μιλούσε και συμπεριφερόταν. Δεν ήταν από εκείνα τα νέα παιδιά που έδιναν δικαιώματα, κλειστός χαρακτήρας.