Unexpected love.

Chapter 15

Άρης POV.

  Πέρασαν αρκετές μέρες που έχω να την δω. Να την κοιτάξω βαθιά στα πανέμορφα ματάκια της και να χαζέψω τον άβυσσο της ψυχής της. Προσπάθησα να σταματήσω, να βγάλω από το μυαλό μου την σκέψη της ή μάλλον τις σκέψεις της, που με περιτριγύριζαν κάθε βράδυ. Κάθε βράδυ το περνούσα ξάγρυπνος στο παράθυρο της κρεβατοκάμαρας μου ή αν με έπαιρνε ο ύπνος θα ήταν για μερικά λεπτά στον καναπέ.

  Εκείνη, την τελευταία φορά που την είδα, ήταν η μέρα που χώρισα με την Φωτεινή. Όλα τα σπασμένα γυαλιά ήταν πεταμένα στο πάτωμα, όλα τα μπουκάλια που είχα αδειάσει ήταν αφημένα πάνω στο τραπέζι και στους καναπέδες. Όταν μπήκε η Φωτεινή μέσα με βρήκε ακουμπισμένο στο πάτωμα αγκαλιά με τα γόνατα μου.

  Δεν άκουγα τι μου έλεγε το μόνο που καταλάβαινα ήταν μικρές σκορπισμένες λέξεις που προλάβαινα και διάβαζα στα χείλη της. Κάποια 'κουράστηκα', κάποια αλλά 'βαρέθηκα' και μετά ξανά πάλι το βουητό των ουρλιαχτών της. Εγώ εκεί. Δεν έβγαζα άχνα. Δεν με ενδιέφερε η άποψη της, ούτε η γνώμη της. Δεν με ενδιέφερε ούτε η ίδια. Ήμουν μαζί της για να λέω πως έχω και πηδάω κάποια με πολύ μεγαλο στήθος ή κάτι τέτοιο. Αλλά πότε δεν ένιωσα κάτι για αυτήν.

  Μέτα από λίγα λεπτά το βουητό της φωνής της σταμάτησε και εκείνη έφυγε από το οπτικό μου πεδίο. Με όσο δύναμη μου είχε απομείνει, προσπάθησα να σηκωθώ και να περπατήσω ως την σκάλα. Άρπαξα ένα μισό άδειο μπουκάλι που υπήρχε κοντά στο μέρος μου, λογικά ξεχασμένο, και κατευθύνθηκα προς τις σκάλες. Σιγά σιγά έκανα την προσπάθεια να ανεβώ μερικά σκαλιά με βασικό προορισμό το μπάνιο. Μέσα από την μισάνοιχτη πόρτα της κρεβατοκάμαρας διακρυνα την κόκκινη βαλίτσα της φωτεινής σχεδόν γεμάτη από ρούχα και παπούτσια.

  "Στο καλό" σκέφτηκα και προχώρησα στο μπάνιο. Κλείνοντας την πόρτα πίσω μου έβγαλα το παντελόνι και το μαύρο μου μπλουζάκι που μύριζαν αλκοόλ και τσιγάρο και κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη. Με μια μόνο κίνηση του χεριού μου, η εικόνα που υπήρχε απέναντι μου έγινε χίλια κομμάτια και εγώ γέλασα στην όψη του σπασμένου μου προσώπου.

  Κοιτώντας το χέρι μου που είχε λουστεί στο κόκκινο αίμα,άνοιξα την βρύση και αμέσως το καφτό νερό έπεσε πάνω στις πληγές που είχα ο ίδιος δημιουργήσει.

  Μέτα από λίγα λεπτά, πήρα την απόφαση να μπω στην ντουζιέρα. Μόλις το νερό έπεσε στο σώμα μου, ένιωσα την απόλυτη απελευθέρωση. Από μικρός, συνήθιζα κάθε φορά που η ψυχολογική μου κατάσταση δεν ήταν στα καλύτερα της, να μπαίνω στην ντουζιέρα και να μένω εκεί με τις ώρες. Ένιωθα πως το νερό έπαιρνε μακριά όλες μου τις αμαρτίες και εγώ ξαναγεννιόμουν, αθώος και ελεύθερος.