Unexpected love.

Chapter 53

Μια εβδομάδα μετά

"Ετοιμη;" την ρώτησε ο πατέρας της περιμένοντας την μαζί με τον μικρό της αδερφό στο σαλόνι.

Εκείνη έγνεψε καταφατικά και μετά απο λίγο ενα μεγαλο πλατυ χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της.

"Θα περιμενεις τον Αρη;" την ρώτησε ο αδερφός της πλησιάζοντας την.

"Όχι, είπαμε να συναντηθούμε στο αεροδρόμιο γιατι έπρεπε να πάει απο το σπίτι να πάρει τα τελευταία πράγματα" του απάντησε και του ζουληξε το αριστερό του μαγουλο.

"Ξερεις ε, αν θελεις ακόμη να αλλάξεις γνώμη μπορείς δεν με ενοχλεί εμένα" της ειπε ο μπαμπάς της και την πλησίασε οπως ο μικρός.

"Μπαμπα δεν θα το ξανα συζητήσω. Τα έχουμε πει χίλιες φορες" του απάντησε ενω ήξερε πως εκείνος ήθελε να την κοροϊδέψει λίγο.

"Ενταξει εντάξει, λοιπόν, ότι και αν χρειαστείς παίρνεις τηλέφωνο, στέλνεις μήνυμα, οτιδήποτε έχεις πρόχειρο εκείνη την στιγμή."

"Ενταξει μπαμπά, μια βδομάδα τωρα το ιδιο πράγμα μου λες, τα έχω μάθει απο εξω" του ειπε με το απελπισμένο της ύφος.

Αφού τους χαιρέτησε όλους με μια μεγάλη αγκαλιά, ξεκίνησε να τραβάει την βαλίτσα της προς το αυτοκίνητο του Στέλιου που τον είχε αναγκάσει ο μπαμπάς της να την παει μέχρι το αεροδρόμιο.

Άνοιξε την πίσω πόρτα και τοποθέτησε την βαλίτσα της, ενώ αμεσως μετά την έκλεισε και εκατσε στην θεση του συνοδηγού.

Η διαδρομή ηταν ήσυχη κάτι που δεν την ενοχλούσε καθόλου. Ο Στέλιος πάντα το έβλεπε ως αγγαρεία όλο αυτό και οτιδήποτε άλλο είχε να κάνει με την Αλεξανδρα.

Μετά απο μερικά λεπτά και αφου έφτασαν στην είσοδο του μεγάλου κτιρίου εκείνη έκανε να βγει απο το αυτοκίνητο του.

"Να είσαι ευτυχισμένη" της ειπε αφού επιασε το χέρι της για να την σταματήσει.

"Και εσυ" του ειπε κοιτώντας τον στα μάτια.

Ποτέ δεν πρόσεξε πως τα μάτια του ηταν πράσινα. Όμορφα μάτια, ειπε απο μέσα της και συνεχισε το πρόγραμμα της κανονικά.