Unexpected love.

Chapter 9

Άρης POV.

  "Το γνωστό Θέλω, Μάικ."  Είπα στον παιδικό μου φίλο αφού μετά τα σημερινά ένιωσα την ανάγκη για ένα πότο ή μπορεί και παραπάνω από ένα.

  Μου έφερε το μικρο ποτήρι με το κόκκινο υγρό και δεν δίστασα να το κατεβάσω μόνο μιας. Με ένα μου νόημα, έφερε άλλο ένα ίδιο ξανά μπροστά μου. Τα δυο ποτά, έγιναν τέσσερα. Τα τέσσερα, οχτώ και εκείνη ακόμη δεν έβγαινε από το μυαλό μου.

  Τα μάτια της, τα χείλη της.
Δεν ξέρω τι μου έχει κάνει αυτή η κοπέλα αλλά δεν γίνεται να κολλήσω μαζί της.

  Μα τι λέω; Έχω ήδη κολλήσει. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω έτσι για κάποια και πραγματικά δεν ξέρω πως ακριβώς πρέπει να αντιδράσω.

  Όλες αυτές τις μέρες ήμουν κοντά της. Κάτω από το παράθυρο της. Την έβλεπα να κλαίει και ήθελα να είμαι δίπλα της να την κρατάω δυνατή. Ήθελα να σκουπίσω τα δάκρυα της. Όταν την πήρα τηλέφωνο και άκουσα την σπασμένη της φωνή ένιωσα το ράγισμα της καρδιάς της. Ένιωσα εκείνον τον αβάσταχτο πόνο που προσπαθούσε να κρύψει. Ήθελα να την έχω αγκαλιά και να πάρω με όλη μου την δύναμη τους λυγμούς της μακριά.

  Αυτή η κοπέλα με έκανε να ξεχάσω τα πάντα. Δεν έχω ασχοληθεί με τίποτα άλλο αυτόν τον καιρό. Όλοι μου λένε πως είμαι χαμένος, εγώ πιστεύω το αντίθετο όμως. Τώρα βρήκα τον εαυτό μου.

  Αν προσπαθήσω για εκείνην, θα της κάνω όσα στις άλλες; αν παλέψω για αυτήν θα γίνω εκείνος που πάντα ήθελα για μια κοπέλα;

  Έχω μέρες να κοιμηθώ σπίτι μου. Η Φωτεινή πιστεύει ότι ξημερωβραδιάζομαι σε γκόμενες, αλλά δεν με απασχολεί καθόλου η  γνώμη της. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πει αυτή. Δεν με έκανε να νιώσω πότε κάτι τόσο δυνατό όσο η Αλεξάνδρα. Δεν πίστεψα ποτέ ότι θα κολλούσα τόσο με κάποια κοπέλα.

  Πάντα έλεγα πως καμιά δεν αξίζει. Πάντα νόμιζα πως όλες παίζουν με τις σχέσεις τους μόνο και μόνο για να λένε πως είναι με κάποιον.

  Η Αλεξάνδρα είναι έτσι όμως; είναι τέτοια κοπέλα και εκείνη;

  Δεν ξέρω. Θέλω πολύ να μάθω αλλά γνωρίζω καλά τον εαυτό μου και ξέρω πόσο σκάρτος είμαι με τις σχέσεις. Πότε δεν έκατσα με κάποια πάνω από δυο βδομάδες. Ακόμη κι αν είχα κάτσει, ήταν επειδή αυτή κόλλησε πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε μαζί μου και ήταν πολύ δύσκολο να την αποφύγω.

  Τι θα γινόταν αν μάθαινε πως εγώ ήμουν ο τύπος με τα μαύρα στο περίπτερο; πως είμαι κάθε μέρα έξω από το παράθυρο της να την κοιτάζω; πως νιώθω τόσα πολλά για αυτήν;