Unexpected love.

Chapter 33

"Σε ευχαριστώ που κάνεις την ζωή μου ευκολότερη και δεν θα χρειαστεί να χειροδικήσω" ειπε και χαμογέλασε.

"Ναι μην χαίρεσαι τόσο. Δεν τελείωσα." Του ειπε με το ειρωνικό της ύφος, "Κανείς δεν πρέπει να μάθει ότι τον συνάντησα. Κυρίως ο Άρης,όχι ακομη τουλάχιστον"  ειπε και και μια ανάσα έφυγε από τα ροζ σχισμένα της χείλη.

"Γιατί έτσι;" την ρώτησε εκεινος απορημένος.

"Γιατί έχω οικογένεια. Ο παππούς μου είναι άρρωστος και δεν έχει καμιά απολύτως ιδέα για τον βιολογικό μου πάτερα, δεν μπορώ να πάω άπλα και να του πω ότι δεν είμαι εγγονή του και ότι ο κανονικός μου πατέρας είναι έμπορος ναρκωτικών. Θα τον σκοτώσω μια ώρα αρχύτερα. Εκείνος με μεγάλωσε δεν μπορώ να του πω κάτι τέτοιο. Επίσης έχω έναν μικρότερο αδερφό που από τότε που η μάνα μου αποφάσισε να γυρίσει στον κωλόμπατσο, εγώ θα τον φροντίσω. Πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να βασιστεί σε έμενα." Του ειπε και τον κοίταξε στα μάτια, ενώ εκεινος απλά εγνεψε και την κοίταξε με συμπονετικό βλέμμα δείχνοντας της πως κατανόησε όλα όσα του εκμυστηρεύτηκε.

"Ωραία λοιπόν. Πάμε" της ειπε αποφασίστηκα και σηκώθηκε αμέσως από το τραπέζι αφήνοντας άπλα ένα χαρτονόμισμα δίπλα από την κούπα στην οποία έπινε τον καφέ του. Η Αλεξάνδρα κάνοντας το ίδιο, ακολούθησε.

[...]

Μέτα από αρκετή ώρα σταμάτησαν μπροστά από μια μεγάλη σιδερένια πόρτα που μπροστά της υπήρχε ένας κύριος σχετικά μεγάλης ηλικίας. Ο Στέλιος τον χαιρέτησε και αμέσως μετά περίμενε να του ανοίξει την μεγάλη πόρτα. Όταν μπήκε στην τεράστια αυλή, το βλέμμα της αμέσως άρχισε να κάνει βόλτες σε όλον τον χώρο. Παντού υπήρχε πράσινο και σε κάθε γωνιά υπήρχαν ανθισμένα δεντρά. Ο διάδρομος στον οποίο κυλούσε το αυτοκίνητο ήταν από μάρμαρο ενώ και στις δυο πλευρές υπήρχαν φώτα. Έστριψε το τιμόνι και στάθμευσε μπροστά από ένα μεγαλο σπίτι. Στην είσοδο του είχε αρκετές μαρμάρινες σκάλες που τις συνόδευαν επίσης φώτα ενώ διάφορες άλλες γλάστρες ήταν τοποθετημένες μπροστά από την είσοδο του σπιτιού.

Ο Στέλιος πάτησε το κουδούνι και μετά από λίγο μια κυρία μεσαίας ηλικίας με αμφίεση οικονόμου άνοιξε και χαιρέτησε και τα δυο παιδιά.

Το εσωτερικό του σπιτιού έμοιαζε με πραγματικό παλάτι κάτι που έκανε την Αλεξάνδρα να κοιτάζει σαν χαμένη τριγύρω. Στο κέντρο υπήρχε μια μαρμάρινη σκάλα που συνέδεε τον δεύτερο όροφο με τον κεντρικό και μια άλλη που συνέδεε το υπόγειο με την είσοδο. Στην δεξιά πλευρά μπορούσες άνετα να αντικρίσεις το μεγαλο πολυτελές σαλόνι, με το μεγαλο τζάκι και τις πανάκριβες πολυθρόνες, ενώ αριστερά υπήρχε η μεγάλη τραπεζαρία με τα ακριβά καθίσματα και διάφορα άλλα διακοσμητικά που την συνόδευαν.