Chapter 55

1.5K 43 4
                                    

"Σ'αγαπάω και σε ευχαριστώ για αυτόν τον μπομπιρακο" της ειπε και την πήρε την πιο ζεστή αγκαλιά.

Αμέσως κούμπωσε πάνω του όπως την πρώτη στιγμή. Ένιωσε πως γύρισε σπίτι της.

[...]

 Το επόμενο πρωί την βρήκε στην αγκαλιά του. Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της με μια πρόχειρη ματιά. Ο μικρός της γιος κοιμόταν ακομη και ο Αρης το ίδιο.

Σηκώθηκε χωρίς να τους ξυπνήσει και άφησε ένα μικρο χαμόγελο στην όψη τους. Ήταν ίδιοι. Μπορούσε να διακρίνει την ομοιότητα αμέσως, κάτι που ο καθένας μπορουσε πλέον.

Τα μάγουλα τους που πατικωνόντουσαν στα μαξιλάρια τους, τους έκαναν να μοιάζουν ακομη πιο γλυκουληδες από όσο ήταν.

Έπιασε απαλά στα χέρια της την μαύρη της ρόμπα και βγήκε από το δωμάτιο. Κατέβηκε τις σκάλες και βρήκε τον πάτερα της να κάθεται και να απολαμβάνει τον καφέ του όρθιος μπροστά από την μεγάλη μπαλκονοπορτα.

"Καλήμερα μπαμπά."

"Καλήμερα, θέλω να μιλήσουμε."

Εκείνη μόλις άκουσε αυτή την έκφραση του, συνοφρυωσε τα φρύδια της κοιτώντας τον.

"Έγινε κάτι;"

"Ο Άρης κοιμάται επάνω έτσι δεν είναι;"

"Ναι και;"

"Κορίτσι μου εγώ θέλω να είστε ευτυχισμένοι, ξέρεις πως σας έχω σαν παιδιά μου και τους δυο και πως ποτέ δεν θα ήθελα τοκακό σας, αλλά σε πρόδωσε ήδη μια φορά. Πρόσεχε την απόφαση που θα πάρεις. Μην αφήσεις τον γιο σου να περάσει όσα πέρασες εσύ."

"Μπαμπά δεν θα τα ξανά βρω μαζί του. Απλά γνωρίζω καλά πως είναι να μεγαλώνεις χρόνια χωρίς πατέρα και δεν θέλω σε καμιά περίπτωση το Μάνος να περάσει τα ίδια με έμενα. Θα τον γνωρίσει σαν πάτερα του αλλά έως εκεί."

Σηκώθηκε προχωρώντας προς την κουζίνα και τα μάτια της έπεσαν κατευθείαν επάνω του.

"Πόση ώρα με άκουγες;" τον ρώτησε καθώς κατέβασε ενστικτωδώς το κεφάλι της.

"Όση χρειαζόταν." Της απάντησε βλέποντας την προχωράει και να χάνεται στην μεγάλη κουζίνα.

"Γιατί δεν μου δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία να σου αποδείξω πως είμαι ικανός να σας φροντίσω και τους δυο;"

Unexpected love.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin