Unexpected love.

Chapter 42

[Flashback]

"Αλεξανδρα, φυγε απο εκει παιδι μου θα χτυπησεις" ειπε ο παππους Μανωλης στην μικρη τοτε Αλεξανδρα που επαιζε διπλα απο το περβαζι του κηπου με τις τριανταφυλλιες.

"Δεν θα χτυπησω" απαντησε εκεινη με την λεπτη φωνουλα της, αφου λιγο πριν πεταξε καταλαθος την μικρη της μπαλα αναμεσα στα λουλουδια.

"Αλεξανδρα ασε με να στην παρω εγω την μπαλα απο εκει θα σε τρυπησουν τα αγκαθια" της προσταξε ο παππους της.

"Οχι σου λεω, μπορω μονη μου" του απαντησε φανερα θυμωμενη και όρμησε αναμεσα απο τα λουλουδια για να παρει την μικρη της μπαλα. Λιγο αργοτερα οταν ενα αγκαθι τραυματησε το μικρο της ποδαρακι εκεινη ετρεξε διπλα στον παππου της.

"Χτυπησες;" την ρωτησε ενω ο ιδιος το καταλαβε απο τα δακρυσμενα ματια του μικρου κοριτσιου. Εκεινη αμεσως μετα του εδειξε το σημάδι με το αιμα που ειχε αρχισει να τρεχει απ' το μικρο της ποδαρακι. "Εγω δεν σου ειπα να μην πας;" την ρωτησε αυταρχικα.

"Συγγνωμη" του ειπε και αγκαλιασε το ποδι του παππου της, ενω εκεινος αμεσως μετα την αρπαξε στην αγκαλια του σηκωνοντας την.

"Αλλη φορα να με ακους" της ειπε, "Παμε να το καθαρίσουμε τωρα για να σταματησει να ποναει" συνέχισε και την κοιταξε που του εγνεψε προσπαθοντας να σταματησει τα δακρυα της.

[End Flashback]

Μεσα σε μονο λιγες ωρες είδε ολη της την ζωη να περναει απο μπροστα της. Πλεον ορθια μπροστα απο τον καθρεφτη να κοιταζει το 'μισο' της ειδωλο ντυμενο πλεον στα μαυρα τοποθετησε τα χερια της στο προσωπο της σκουπιζοντας το.

'Συγγνωμη που δεν σε ακουσα τοτε. Συγγνωμη που ποτε δεν σε ακουγα και εκανα του κεφαλιου μου. Μην με αφησεις σε παρακαλω, δεν ξερω αν τα καταφερω μονη μου' ειπε σιγανα μεσα απο τα δοντια της και αμεσως μετα ακουσε το χτυπημα της πορτας.

"Ναι" ειπε προσπαθοντας να ηρεμησει τον εαυτο της.

"Ετοιμη;" ακουστηκε η φωνη του θειου της καθως εμπαινε στο δωματιο.

Οπως και η Αλεξανδρα, ετσι και εκεινος ντυμενος μεσα στο μαυρο του κουστουμι ενιωθε μισος. Ηξερε πως ειχε μεινει ολομοναχος μετα απο τον θανατο του πατερα του και οσο και αν βαθια μεσα του προσπαθουσε να μεινει δυνατος για την Αλεξανδρα και τον αδερφο της. Εκεινη του εγνεψε καταφατικα και σηκωθηκε απο την γωνια του κρεβατιου που ειχε καθησει.