Unexpected love.

Chapter 3

  "Όχι δεν γίνονται αυτά.Δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά." Σκέφτηκε η Αλεξάνδρα σοκαρισμένη και ακίνητη. "ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΊΝΟΥΝ ΤΈΤΟΙΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ" , της φώναξε η μικρή ατίθαση φωνούλα που ηχούσε μέσα στο κεφάλι της.

  Συναισθήματα χαράς και ενθουσιασμού πλημμύρισαν τα σωθικά της μέχρι που η φωνή της Ασπασίας την έβγαλε από το ξαφνικό σοκ.

  "Μαλάκα Άλεξ, τι έπαθες;" την ρώτησε η φίλη της προσπαθώντας να μην καταλάβει κάνεις άλλος τι ακριβώς συνέβαινε. "Τίποτα,τίποτα. Όλα καλά! Πάμε να χαιρετίσουμε." Απάντησε βιάστηκα η Αλεξάνδρα για να αποφύγει τις περαιτέρω ερωτήσεις της φίλης της τινάζοντας ελαφρά τις ανέμελες της μπούκλες.

  Φτάνοντας στο τραπέζι της υπόλοιπης παρέας, χαιρέτησε όλα τα παιδιά και άφησε τελευταίο εκείνον τον όμορφο που δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται τον τελευταίο μήνα.

  "Χαίρομαι που σε βλέπω αν και δεν περίμενα να είσαι καλεσμένος." Είπε με ξαφνιασμένο ύφος η Αλεξάνδρα και του χάρισε μια αγκαλιά.

  Τον πήρε αγκαλιά. Μόλις τώρα μπόρεσε και τον αγκάλιασε. Ούτε η ίδια δεν πίστευε ότι μπορούσαν να έρθουν έτσι τα πράγματα. Την λάτρεψε αυτή την αγκαλιά. Ένιωθε κάτι μέσα της να μην θέλει να τον αφήσει. Να τον έχει στα μικροσκοπικά της χέρια συνέχεια. Το μόνο που ήθελε ήταν να τον έχει δίπλα της και να μυρίζει το άρωμα του.

  "Είσαι πιο όμορφη το βράδυ" ,της είπε και άναψε περισσότερο την φλόγα που έκαιγε την καρδιά της.

  "Ευχαριστώ" του απάντησε χαρίζοντας του ένα ζεστό χαμόγελο και προσπαθώντας να το παίξει αδιάφορη γύρισε να μιλήσει στην υπόλοιπη παρέα.

  Η βραδιά κύλησε ομαλά και όμορφα. Τα βλέμματα ήταν επικεντρομένα στο ζευγάρι και όλοι τους θαύμαζαν και τους επαινούσαν για το κατόρθωμα που έκαναν έτσι ώστε να μπορούν να κρατήσουν την εξ αποστάσεως σχέση τους.

  Η Αλεξάνδρα δεν συνήθιζε να χορεύει μπροστά σε κοινό, κάτι που ο Άρης δεν ήξερε. Η χειρονομία του για χορό την ξάφνιασε και την ενθουσίασε πολύ. Δέχθηκε μετά από λίγη ώρα σκέψης.

  Ήταν πολύ όμορφος. Το μαύρο εφαρμοστό του παντελόνι έδενε υπέροχα με το γκρίζο κολλητό του μπλουζάκι,ενώ τα κάστανα του μαλλιά ήταν εκθαμβωτικά και ελαφρός ατημέλητα. Τα σκούρα του αραιωμένα γενιά τον έκαναν να μοιάζει άγριο παρόλο που δεν ήταν καθόλου. Δεν ήταν πολύ ψηλός αλλά στην μικρή Αλεξάνδρα φαινόντουσαν όλα υπερφυσικά. Τον χαρακτήριζε 'θεό' για όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά της ομορφιάς του.

  Ο τρόπος που της μιλούσε την έκανε να χάνει τις λέξεις για να μπορέσει να απαντήσει.

  Το αγγελικό του άγγιγμα και η αίσθηση καψίματος που ένιωθε λίγο πιο πάνω από το στομάχι την είχαν αποσυντονήσει. Η αισθησιακή φωνή του την έφερνε στο αποκορύφωμα. Γιατί συνέβαιναν όλα αυτά; Γιατί ένιωθε έτσι για έναν άγνωστο; Εξάλλου μόνο το όνομα του ήξερε.

  Αυτές οι σκέψεις της έκαιγαν το μυαλό. Το ποτό, η δυνατή μουσική, τα πολύχρωμα φώτα αλλά πάνω από όλα αυτά τα πανέμορφα μάτια που είχε απέναντι της την ζάλισαν.

  Απομακρύνθηκε από το άγγιγμα του Άρη και έπιασε το κεφάλι της χωρίς να την ενδιαφέρει το βλέμμα του που ήταν καρφωμένο πάνω της.

  "Μικρή, όλα καλά;" την ρώτησε εκείνος δείχνοντας όντως σοκαρισμένος.

  Χωρίς να του απαντήσει ανοιγοέκλεισε τα μάτια της γρήγορα μερικές φόρες και κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.

  "Ήπιες πολύ, έλα να σε πάω έξω" της είπε και χωρίς δεύτερη σκέψη την έπιασε από τον ώμο, καληνύχτισε την υπόλοιπη παρέα και αφού την πήρε στα χέρια του βγήκαν έξω κατευθυνόμενοι στο μικρο του αυτοκίνητο.

  Την έβαλε να κάτσει στην θέση του συνοδηγού και την παρακολουθούσε ενώ εκείνη έγειρε το κεφάλι της στο παράθυρο.

  " Κρυώνω.." του είπε σπάζοντας την ησυχία του αυτοκινήτου.

  "Δεν μπορώ να σε πάω έτσι σπίτι σου. Κάνε λίγη υπομονή και θα περάσει σε λίγο" της είπε ευγενικά και την χάιδεψε στα μαλλιά. Ο Άρης πήρε την απόφαση να την πάει σπίτι του αφού και ο ίδιος φοβόταν να την αφήσει μονή της στην κατάσταση που ήταν.

  Φτάνοντας στο σπίτι βγήκε πρώτος και έτρεξε να της ανοίξει την πόρτα του συνοδηγού. Την πήρε στην αγκαλιά του έχοντας το ένα του χέρι στην μέση της και το άλλο στα πόδια της όσο εκείνη ακούμπησε στον ώμο του κάνοντας τον να σοκαριστεί για λίγο.

  Έκλεισε την πόρτα με το πόδι του και ανέβηκε τις σκάλες κατευθυνόμενος προς την κρεβατοκάμαρα του.

  Την άφησε να ξαπλώσει και πήγε γρήγορα προς το μπάνιο. Έκατσε μπροστά στην αντανάκλαση του και έγειρε ελαφρά το κεφάλι του πίσω. Έκλεισε τα μάτια του και πήρε συνεχόμενες βαθιές ανάσες. Έριξε άφθονο νερό στο πρόσωπο του, έβγαλε την μπλούζα του αφήνοντας την στο καλάθι και ξανά μπήκε στο δωμάτιο.

  "Αλεξάνδρα.." είπε και προχώρησε πιο κοντά της. "Άλεξ μωρό μου,σήκω πάνω ένα λεπτό" επανέλαβε σκουντώντας τον ώμο της και καταλαβαίνοντας πως είχε ήδη αποκοιμηθεί.

  "Θεέ μου ,τόσο όμορφη.." σκέφτηκε.

•How to save a life-The Fray•