Unexpected love.

Chapter 39

Οι σκούρες γκρίζες κουρτίνες ξαφνικαν αρχισαν να μαζεύουν και οι αμυδρές ακτίνες του ηλιου χτύπησαν το προσωπο της.

"Καλημερα δεσποινίς" ακούστηκε η λεπτή φωνη της κυριας Κατερίνας.

"Καλημερα κυρια Κατερίνα. Μπορειτε να με λετε απλα Αλεξάνδρα" της ειπε και της χάρισε ενα απαλό χαμόγελο.

Μετα απο λιγο πέταξε τα παπλώματα απο πανω της και κατέβηκε τα δυο σκαλοπάτια ετσι ωστε να φτασει στην πορτα που οδηγούσε στο ενσωματωμένο μπανιο.

Κοίταξε το είδωλο της στον καθρέφτη και αμεσως μορφασε στην όψη του. Αφου έπλυνε το προσωπο και τα δόντια, κατευθύνθηκε στην προσωπική της γκαρνταρόμπα.

Χωρίς δευτερη σκεψη, επιασε στα χερια της ενα μαυρο κολάν και μια γκρι πλεκτη μακρυα μπλουζα που φόρεσε αμεσως ενω οι καστανες της μπούκλες έπεφταν ομοιόμορφα πανω στους ώμους της.

Πηρε την σχολική της τσαντα και αμεσως μετα κατέβηκε την σκάλα που οδηγούσε στην τραπεζαρία.

Αφησε την τσάντα της σε μια απο τις άδειες καρέκλες και έκατσε ακριβως διπλα στον πατερα της που την περιμενε με την παρεα του αδερφού της αλλα και του Στέλιου.

"Καλημερα" ειπε ξερά σε ολους.

"Καλημερα κοριτσι μου" της ειπε ο πατερας της.

Αφου συζήτησαν διαφορα μεχρι να ερθει η ώρα για να πανε στο σχολειο εκεινη ένιωθε τα ματια του Στέλιου να οργώνουν ολο της το κορμί ασταμάτητα.

Ενα ρήγος διαπέρασε το σώμα της αμέσως και μετα απο μερικά δευτερα σηκωσε το βλέμμα της προς εκείνον, που ειχε φανταστεί πολυ καλα πως την κοιτούσε επίμονα.

"Λοιπον εμεις φεύγουμε, μετα να ξέρεις θα παω να κανω την βάρδια που χρωσταω στην καφετέρια" ειπε απευθυνόμενη στον πατερα της.

"Δεν χρειαζεται να πηγαίνεις πλεον" της ειπε εκείνος και αμεσως μετα εφερε την κούπα με τον καφε του κοντα στα χείλη του.

"Για ποιον λογο παρακαλω;" του ειπε εκεινη με ειρωνικό βλέμμα και ολοι οσοι ηταν στο δωματιο τους κοιτούσαν επίμονα.

"Γιατι πλεον εχεις την οικονομικη άνεση να τα πληρώνεις ολα και δε χρειαζεται να δουλεύεις" της ειπε εκείνος χαλαρα.

"Νομιζεις πως παω για να παιρνω λεφτα απο τον νονο μου;" του ειπε με παρόμοιο υφος, "Πηγαίνω για να τον βοηθαω με την δουλεια του ετσι ωστε να μην χρειαζεται να πληρωνει εκείνος αλλον υπάλληλο, και δεν θα μου πεις εσύ τι θα κανω" του απάντησε και άρπαξε την τσαντα της βγαίνοντας αμεσως απο τον χωρο χωρις να πει τιποτα σε κανεναν.